آیا سازمان مجاهدین در تحولات ایران نقشی دارد؟

آیا سازمان مجاهدین در تحولات ایران نقشی دارد؟
علیرضا میر عسگری، شانزدهم فوریه دوهزار و هفت
سازمان مجاهدین هر سال دربهمن ماه مراسمی تحت عنوان سالگرد 19 بهمن برگزار میکند ، ولیکن مجاهدین امسال در شرایطی این مراسم را در کمپ خود در عراق برگزار کردند که تمامی آنچه تلاش یکساله آنان برای خروج از لیست تروریستی اتحادیه اروپا و آمریکا بود نقش بر آب شده است.
در سه سال گذشته مسئولین سازمان مجاهدین تلاش زیادی کردند که به طرف حسابهای خارجی نقشی که می تواند این سازمان درتحولات ایران داشته باشد را گوشزد کند و در این راستا سازمان مجاهدین نیاز مبرم به این امرداشتن که از گذشته خود به عنوان یک سازمان تروریستی فاصله بگیرند.
در این مسیر حتی مسئولین روابط خارجی این گروه به دستور رهبرشان تا آنجا درمذاکرات خصوصی با طرفهای خارجی پیش رفتند که حاضر شدند از استراتژی جنگ مسلحانه مسعود رجوی که بیش از دو دهه باعث کشتار و خونریزی بیهوده شده کوتاه بیایند.
این گروه هر چند این مسئله رادر دیدارهای خصوصی با پارلمانترها بیان میکرد ولی در مناسبات تشکیلاتی خود بر خط و خطوط قبلی تاکید میکند وعلت آن نیز حفظ و روحیه دادن به نیروهایی است که بیش از سه سال کاری جز ساختن بناهای جدید در کمپ اشرف و یا اجرای برنامه های هنری ندارند.
در همین راستا مراسم امسال این گروه با سالهای قبل تفاوت ویژه داشت هر چند که سایت های سازمان مجاهدین با هیاهوی فراوان سعی بر این داشتند که مراسم امسال را یک پیروزی بزرگ و یا حماسه قلمداد کنند :
روزهاي پنجشنبه و جمعه 19 و 20 بهمن، مراسم و آئين هاي ويژه به مناسبت 19بهمن60 حماسة عاشوراي مجاهدين و سالروز انقلاب ضدسلطنتي در شهر اشرف با شكوه و جلال و توأم با هيبت و صلابت برگزار شد. اين مراسم و آئينها، سمبلي از «غرور و هويت ملي ايرانيان» بشمار ميرود.( به نقل از سایت ایران افشاگر وابسته به مجاهدین ).
پاسخ کوبنده امیرخیز!
رژه باشکوه اشرف بمناسبت ايام نوزده وبيست ودو بهمن وموضعگيری مسئول اول مجاهدين بر تمامی سوالات وابهامات پاسخی شايسته داد.( به نقل از سایت همبستگی وابسته به مجاهدین).
دررژه امسال این گروه نه تنها اثری از صلابت! و هیبت! وجودنداشت بلکه بیشتر به رژه گروهای هنری- ورزشی شباهت داشت و جالب اینجاست برای اولین باردر این مراسم از آرم سازمان مجاهدین خلق استفاده نشده بود و درواقع پیامی بود برای طرف حسابهای خارجی که ما دیگر آن مجاهدین خشونت طلب قبلی نیستیم و دیگر درمراسم خود نه تنها سلاح نداریم حتی از آرمی که در آن سلاح داشته باشد هم استفاده نمی کنیم!
دقیقا به همین دلیل است که صدیقه حسینی برای بالانس کردن این موضوع در نزد نیروهای سازمان اینگونه شعار سر میدهد که :
من قبلاً گفته ام و بازهم تكرار و تأكید می كنم كه ما زنان و مردان جنگیم , بجنگ تا بجنگیم. از قضا بدون سلاح بیشتر هم می جنگیم.( به نقل ازسخنان صدیقه حسینی ازسایت سازمان مجاهدین).
این که بدون سلاح چگونه میتوان بیشتر جنگید! سوالی است که باید خانم حسینی به آن پاسخ دهد ولی ورای تمامی این خیمه شب بازی ها، حرف جدی این است که اگر سازمان مجاهدین و رهبران آن برای مورد استفاده قرار گرفتن توسط بعضی قدرت های خارجی به عنوان یک کارت در دعوای اتحادیه اروپا و آمریکا از یک سو و جمهوری اسلامی از سوی دیگر نیاز به این دارند که از خود چهره معتدل و مورد پسندی نشان دهند باید قبل از هر چیز پاسخگوی عملکرد گذشته خود باشند و با تحلیل ازگذشته ( اصل انتقاد از خود که سازمان مجاهدین آن را به همه توصیه میکنندولی خود به آن عمل نمیکند) به نقد عملکرد خود بپردازند.
صدیقه حسینی در قسمتی از سخنان خود؛ حضور سازمان مجاهدین در عراق را توجیه کرده و می گوید:
به همین دلیل است كه از 20 سال پیش مجاهدین در مسیر نیل به آزادی و حاكمیت ملت ایران و رو در روی استراتژی جنگی رژیم ولایت فقیه برای بلعیدن عراق، با شعار صلح وآزادی به سرزمین سید الشهدا آمدند.( به نقل ازسخنان صدیقه حسینی سایت مجاهدین خلق).
حال که بیش از دودهه از حضور این گروه در عراق میگذرد، عملکرد ضد میهنی این گروه به دلیل قرار گرفتن در کنار دشمن خارجی و همکاری اطلاعاتی- نظامی با حکومت صدام بر کسی پوشیده نیست وعجیب اینجاست که صدیقه حسینی به مانند رهبران خود همچنان از این خط ضد ملی و میهنی که د ر همان زمان باعث جدایی بعضی از اعضای شورای ملی مقاومت شد دفاع میکند.
صدیقه حسینی در قسمت پایانی سخنان خود شعاری کهنه شده را مورد استفاده قرار داده و میگوید:
طلوع مهر تابان آزادی درایران نزدیك است.(به نقل از سخنان صدیقه حسینی د رسایت مجاهدین ).
سردادن این شعارتوسط مسئول اول این گروه بر این واقعیت صحه میگذارد که رهبران این گروه از معادلات درون ایران کاملا نا آگاه هستند.
این گروه آن زمان که تا دندان توسط صدام حسین مسلح شده بود و رژه و مانورنظامی برگزار می کرد ودر شهر ها و مناطق مرزی ایران دست به عملیات تروریستی می زد هیچ نقشی درتحولات سیاسی ایران نداشت چه رسد به شرایط فعلی که نیروهای آن توسط ارتش آمریکا خلع سلاح شده اند و حکومت مردمی عراق نیز خواهان خروج این گروه از خاک عراق می باشند.
واقعیتی که رهبران سازمان مجاهدین باید چشمان خود را به آن باز کنند این نکته است ؛ تحولات در ایران بدست مردم ایران و توسط نیروهای مترقی و شخصیت های اجتماعی و دانشجویان بطور مسالمت آمیز محقق می شود نه بدست نیروهای مزدورکه برای رسید ن به قدرت حاضرند منافع کشور را فدای مصالح خود و رهبران خود کنند.