فرهنگ ضد ورزشی مجاهدین خلق

در خبر ها آمده بود مسلم اسکندر فیلابی پهلوان پوشالی رجوی که با فرهنگ ورزش که رشد انسان و دوستی هست بیگانه هست به قاسم ناد علیپور تبریک گفته است.
اینکه ناد علیپور در کجا و کدام میدان ورزشی معتبری به مقام قهرمانی نائل شده است طبق معمول در گزارشات تبلیغاتی مجاهدین روشن نیست. زیرا تمامی خبر برای این است که به هر نوعی رجوی و شورای وابستگی و خیانت را مطرح کنند.

اعضا و تشکیلات مجاهدین که رد سالهای اخیر جز بی سواد ترین افراد (از نظر سیاسی) و از نظر اطلاعاتی کاملا کانالیزه شده اند.
مثلا آنان هر گز نمی گویند که برادر شهید حبیب خبیری ؛ دکتر خبیری دبیر فدراسیون فوتبال ایران بود که در سالهای پس از 62 از آمریکا به ایران برگشت.

رجوی هیچگاه نمی گوید که برادر محمد حیاتی از مرکزیت سازمان در تهران بازار حضرتی تهران که خیاط بود از مخالفین رجوی بود. همینطور کمال گنجه ای برادر آخوند جلال گنجه ای ابوحریره دستگاه رجوی از مخالفین سازمان بودند. این مثال ها کم نبود.
این مثال زدن ها برای این است که آن عده از نیروهای خارج کشوری سازمان که با تاریخچه سازمان و حوادث انقلاب بیگانه هستند با دانستن این اطلاعات از خود خواهند پرسید آیا نمیشد به این برادر کشی ها دامن نزد.؟ آیا این برادر کشی و اختلاف بین خانواده ها فقط از جانب رژیم شروع شد و رجوی در دامن زدن آن نقشی نداشت.؟ یعنی طرف مقابل هم از کشور دیگر نیامده بودند.

برگردیم به مطلب
فیلابی در مراسمی که در سال 2005 در هتلی در کانادا برگزار شده بود از نمایندگان دست راستی کانادا التماس میکرد که اسلحه های مجاهدین را به آنان برگردانید تا توازن قوا در عراق بر قرار شود.
شما فیلابی را با تختی و حرکات مردمی اش در ضدیت با رژیم استبدادی شاه مقایسه کنید. تختی اسلحه نداشت بلکه در کنار مردم عمل کرد. فیلابی در عوض با کراوت در راهروهای کنگره برای حمله آمریکا علیه ایران اقدام می کند.
فیلابی آنقدر تنگ نظر است که فقط کسانی را که برای سازما ن مدال بگیرند تقدیر می کند و بس.
تصور کنید اگر سازمان به قدرت رسیده بود واین جماعت چه کسانی را در تیم ملی جا می دادند. آنهائی که مجیز مسعود را بگویند و نه صلاحیت واقعی.
تنها چیزی که در مجاهدین وجود ندارد حس ورزشی آن هست. سازمان با فرهنگ پوریای ولی مشکل جدی دارد.