حمله جنایتکارانه فرقه تروریستی مجاهدین به فعالین حقوق بشری را محکوم می کنم

حمله جنایتکارانه فرقه تروریستی مجاهدین به فعالین حقوق بشری را محکوم می کنم
سید امیر موثقی
این روزها با خبر شدم فرقه مجاهدین به تجمع فعالین حقوق بشر در پاریس حمله کردند. وقتی که در لحظه اول این خبر را شنیدم تصورم این بود که این جور کارها توسط سازمان مجاهدین یک کار عادی است و زیاد تعجب نکردم چون که سازمان مجاهدین بارها خود مرا در قرارگاههای مجاهدین در عراق بجرم اعتراض به مناسبات ضد انسانی زیر شدیدترین و ضدانسانی ترین کتک های قرون وسطی قرار دادند و خودم شخصا آنها را می شناسم که چطور به غیر از خودشان برای هیچ کس حق حیات قائل نیستند اما سازمان مجاهدین باید بداند که اینجا عراق نیست و حاکمان این جا هم صدامیان نیستند.
سازمان مجاهدین بیش از دو دهه مزدور و غلام حلقه به گوش صدام بود و برای آن در داخل کشور ایران دست به آدمکشی میزد.
من بعنوان یکی از اعضای جداشده از سازمان مجاهدین خلق به همه ایرانیان هم وطن هشدار میدهم که این سازمان مجاهدین را خوب بشناسند که چطور با عمل تروریستی مدعی مبارزه هستند. من برای سازمان مجاهدین خلق متاسف هستم که بعد از چند دهه مدعی مبارزه امروزه در محافل سیاسی تلاش می کند اثبات کنند که فرقه نیستند.
این برای سازمان مجاهدین با این همه ادعا یک فاجعه است. سازمان مجاهدین با هیچ وسیله ای نمی تواند جلوی فعالیتهای انسانهای آزاد را در سرزمین آزاد بگیرد سازمان مجاهدین بجایی سرکوب مخالفین درون خود می باید به فکر امروز می بود که در این دنیا نمی توان به اسم و تحت عنوان آزادی و برابری و خلق دست به هر جنایتی زد و بگوید در حال مبارزه با رژیم اسلامی است.
سازمان مجاهدین آنچه که در این چند دهه کاشت، امروز درو میکند و امروز هر چه بکارد فردا آن را درو خواهد کرد امروز همه دنیا چهره واقعی سازمان مجاهدین را خوب میشناسند و به همین دلیل هیچ کس حاضر به هم کاری با آن نمی باشد و همه هواداران سازمان مجاهدین هر روز بر تعدادشان کاسته میشود.
سازمانی که در موضع مخالف یک دولت به حریم آزادی دیگران احترام نمی گذارد، چطور میتواند بعد از به قدرت رسیدن حق آزادی بیان را برای دیگران محترم بشمارد؟ پس سازمان مجاهدین دارای خوی ضد آزادی است و از کلمه آزادی کمال سوء استفاده را برای پیشبرد مقاصد جنایت کارانه خود می کند. همه انسانهای آزاد و همه آنهایی که مجاهدین را می شناسند به خوبی میدانند این اعمال مجاهدین ناشی از بن بست های همه جانبه و اوج درماندگی و استیصال است.
سازمان بعد از سرنگونی صدام حسین دیکتاتور عراق و شریک مجاهدین تمامی راه ها را برروی خود تماما بسته شده می بنیند چرا که سازمان مجاهدین بروی اسبی سرمایه گذاری کرده بود که از روز اول مرده بود.