دروغ است سرمایه، مرکافری را!
مهدی عسگری، کانون هابیلیان، اول اکتبر 2007
خبرگزاری مهر به نقل از آسوشیتد پرس اعلام کرد که سازمان در خوش خدمتی دیگری ادعا کرده است که ایران در حال احداث تاسیساتی در 5 کیلومتری جنوب تاسیسات نطنز و در زیر کوهی بنام سیاه کوه می باشد. این گروه همچنین ادعا کرده است این تاسیسات شامل دو تونل ، با یک ورودی به قطر شش متر است و با سه تونل به نیروگاه نطنز مرتبط می شود. آسوشیتد پرس در گزارش خود آورده است اما از آن زمان ( 5 سال پیش ) تاکنون، بیشتر اطلاعاتی که شورای ملی مقاومت درباره ی برنامه ی مخفی ایران برای ساخت سلاح منتشر کرده است مورد تایید قرار نگرفته است. از سویی جواد وعیدی معاون امنیت بین الملل دبیر خانه ی شورای عالی امنیت ملی با تکذیب این خبر تاکید کرد : در حالیکه از سرگیری دور جدید همکاری های فی مابین ایران و آژانس از یک طرف و حضور فعال و سازنده ی رئیس جمهور در اجلاس مجمع سازمان ملل در نیویورک از سویی دیگر ، فضای مثبتی ایجاد نموده و زمینه ی اتخاذ اقدامات منفی و خصمانه علیه ملت ایران را در شورای امنیت سازمان ملل از بین برده است ، انتشار اخبار کذب و اتهامی در آستانه ی برگزاری جلسه ی وزرای خارجه ی 1+5 در نیویورک ، صرفا با هدف ایجاد و مستمسکی جهت بر هم زدن فضای مثبت ایجاد شده درباره ی حسن نیت و ابتکارات مواضع سازنده ی جمهوری اسلامی ایران است.
جای تعجب است وقتی اطلاعاتی توسط این گروه ارائه می شود که ظاهرا تا این حد از اهمیت برخوردار است چرا آژانس به منبع خبر آن بی اعتنا می شود و تحقیقات مستقل را بر استناد به اطلاعات گروه مجاهدین ترجیح می دهد. مگر نه اینکه مجاهدین ادعا می کنند بخش اعظم تاریکخانه ی هسته ای ایران را روشن کرده است ؟ پس چرا این اطلاعات مورد بی مهری آژانس و منابع رسمی تصمیم گیرنده قرار می گیرد ؟ واقعیت این است که کارکرد افشاگری های هسته ای سازمان از دو بعد قابل بررسی و تامل می باشد.اولین کارکرد این افشاگری ها تامین خوراک رسانه های صهیونیستی و رسانه های آمریکایی و بعضا اروپایی است که در کل مخالف همه گونه فعالیت هسته ای ایران اعم از صلح آمیز و غیر صلح آمیز آن هستند. در این راستا رسانه های مذکور با بزرگنمایی عملیات افشاگری سازمان ، فعالیتهای صلح آمیز ایران را نیز تلاش برای دستیابی به سلاح هسته ای تعبیر و تفسیر می کنند و در برابر این بزرگنمایی ، گروه با نقل قول از این رسانه ها ، خود را پیروز میدان قلمداد می کند و در سایتهای خود نیز به کرات به این نکته اشاره می کند. در بعد دوم نگرش مجامع رسمی و بین المللی به این افشاگری های می باشد.سازمان با توجه به نگرش اپوزیسیونی خود و عملکرد فوق رادیکالی ، در برخورد با تمام مسائل اجتماعی ، سیاسی و اقتصادی محیط ایران همواره در تفاسیر ، افشاگری و نگرش هایش برای تحریک رسانه ها و مجامع ذی ربط بین المللی درصد قابل توجهی از بزرگنمایی رااعمال می کند و در بسیاری موارد نیز اخبار کذب را منتشر می سازد که قابل استناد و بررسی نمی باشد. د ردیدگاه چند ساله ی اخیر اتحادیه ی اروپا ، آمریکا ، سازمان ملل و شورای امنیت – با توجه به تروریستی بودن این گروه – استناد به اطلاعاتی که صحت و سقم آن قابل تشخیص نمی باشد مد نظر نبوده و نخواهد بود. پروسه ای که سازمان امروز آن را افشاگری می نامد مسبوق به سابقه ی طولانی و قبلی می باشد که در جلوه های جاسوسی و مزدوری برای صدام و حزب بعث تجلی یافته بود.روشی که بواسطه ی آن خسارات زیادی به مردم این آب و خاک وارد آمد و زنان و مردان زیادی را به خاک و خون کشاند. همانها که امروز داعیه ی دفاع از حقوق آنان را دارند. البته در سالهای اخیر که این گروه هیچ گونه سلاحی برای تجاوز مجدد به خاک میهنمان را ندارد تمام کارکرد این گروه بر روی فاز افشاگری خلاصه شده است. مساله ای که با بی اعتمادی شدید سازمان های بین المللی به این گروه تروریستی ، تنها کارکرد این فرقه را نیز با چالش جدی مواجه ساخته است. به عبارتی بهتر باید بیان نمود که سازمان در چند سال اخیر تنها بر روی مساله ی افشاگری خود مانور داده و آن را از افتخارات خود می داند اما چوپان دروغگو بودن سازمان همه ی نقشه ها را نقش بر آب کرده است.