محمد حسیبی، سایت چه باید کرد، بیست و هفتم دسامبر 2007
هموطنان مبارز و انساندوست؛
چند روز پیش گزارش کوتاهی را که به انگلیسی نوشته شده بود طی مطلب شماره 306 در رابطه با وضعیت رقتباراعضای سابق سازمان مجاهدین خلق ایران درکمپ تیف (TIPF) عراق خدمتتان تقدیم کرده بودم تا بتوانید از آن برای جلب توجه نهادهای حقوق بشری و مردم جهان به هر طریقی که مصلحت می دانید استفاده کنید.
اکنون با کمال تأسف به اطلاع شما عزیزان می رسانم که زندانبان های امریکایی ظرف چند روز گذشته بالغ بر 80 تن از آنان را در دل شب بدون رعایت اصول ایمنی در کشور نا امن عراق رها ساخته اند که فقط اولین گروه آنان (5 تن) توانسته بودند خود را به کشور ترکیه برسانند، مابقی قریب 8 تن، سر از دو زندان در عراق در آورده و بقیه ناپدید شده اند. ناپدید شدن آن ها با توجه به نحوی که احدی از آن ها تاکنون خبری ندارد بس نگران کننده است. کسی نمی داند آیا زنده هستند؟ آیا دزدیده شده اند؟ و کسی نمی داند چنانچه زنده باشند در چه وضعیتی به سر می برند!
در حال حاضر قریب 120 تن دیگر از آن ها همچنان در کمپ تیف به سر می برند و چون میدانند آزاد شدنشان به طریقی که دیگران را در چند روز گذشته به اصطلاح آزاد کرده اند معنایی به غیر از در افتادن در وضعیت زجر و شکنجه و مرگ ندارد نمی خواهند کمپ تیف را ترک گویند، ولی ساعاتی پیش به اینجانب (محمد حسیبی) اطلاع دادند که زندانبان های امریکایی، قرار است آن ها را با تکیه به ارعاب و زور ظرف چند روز آینده مجبور به ترک کمپ کنند. در همین تماس به من گوشزد نمودند که اعضای کنونی مجاهدین در کمپ اشرف ( در همسایگی کمپ طیف) طبق معمول همیشگی در کمال آسایش، با دوستان امریکایی خود به خوشی و خرمی روزگار می گذرانند و با آن ها به بغداد و دیگر نقاط عراق در رفت و آمد هستند).
هموطنان؛
اکنون بار دیگر شرح رنج و مصیبت این انسان های فداکار و بخت برگشته را که شامل آخرین تغییرات در وضعیت ناگوار و خطیر آنان است در صفحه بعد به حضورتان تقدیم نموده ام تا از آن به هر نحوی که صلاح می دانید استفاده کنید و صدای دردمندانه شان را به گوش جهانیان برسانید. گرچه شما می دانید، ولی اشاره به این مطلب ضروری است که طرز تفکر و عقیده سیاسی این بیگناهان در گذشته مدّ نظر هیچیک از ما نیست. ما از جانشان دفاع می کنیم زیرا ما عقیده و ایده سیاسی آن ها و هیچ انسان دیگری را به عنوان جرم و گناه تلقی نکرده و نخواهیم کرد. ما در برابر آن ها که در انتظار شکار کردن این انسان های بی گناه در بیابان های عراق هستند و قصد نابودی آن ها را دارند تا اسرارشان فاش نشود می ایستیم و از هیچ تلاشی برای نجات جانشان خودداری نخواهیم کرد.
با احترام – محمد حسیبی
December 27, 2007