شورا و جذام
سایت پرونده سیاه
شورا ی ملی مقاومت تا سال 1372 تعداد اعضایش از 10 نفر بیشتر نبود واین تعداد هم آنهای که مرد بودن عیالشان مجاهد بود واگر زن بودن بلعکس مثل جلال گنجه ای مسئول فعلی مذاهب ،فیلابی کمیسیون ورزش ،نقدی ،مهابادی ،مازندرانی و…در واقع همین اعضاء خودشان از افراد فوق العاده رادیکال فرقه بودند که رجوی به آنها اعتماد کرد تا در خارج از فرقه نقش بازی کنند.
همیشه در فرقه رسم بر این بود که در داخل مناسبات یک رقیب خیالی وصوری تولید کند و با آن به مثابه آنتی تز اعضای خود را فعال وسر پا نگهدارد ،چون فرقه غیر از خود هیچ نیروی را به عنوان مخالف رژیم قبول نداشت لذا می بایست یکی درست می کرد که با آن رقابت کرده وبی خطر هم باشد یعنی که تحت امر خودش باشد این تشکل خیالی همانا شورا بود در واقع هیچ نمود بیرونی واستقلالی وجود ندارد اما همین مترسک ساخته خود رجوی هم برای دیکتاتوری حاکم بر مناسبات قابل هضم نیست واین اسم به جذام معنا پیدا کرده بود.
رجوی خودش بطور نوبه ای همین تعداد اندک را به عراق می آورد و در حضور جمع فرقه ای آنها را مجبور به ارائه گزارش از خود می کرد وآنقدر آنها را تحقیر ولجن مال می نمود تا مبادا فکر کنند واقعا محتوای خارج از فرقه دارند آنها را مجبور به نوشتن گزارش تناقضات جنسی می کرد وقبل از آن طلاق اجباری واین گزارشات را در جمع قرائت کرده تا هر چه بیشتر رسوا شده واعضای ناراضی درون فرقه فکر نکنند شورا هم تشکلی خارج از فرقه بوده وبه سمت آنها گرایش وسمت وسو گیرند.
رجوی در درون فرقه فضای بوجود آورده بود که مرز وخط سرخ فرقه ای وغیر فرقه ای را در آرم فرقه وپرچم ایران مشروط می کرد به گونه ای که ارزش آرم فرقه آنقدر بود که یک صدم آن پرچم وسایر نماد های ملی حتی در مواردی در شرایط اجرای مناسبت های نظامی برای برافراشتن آرم وپرچم روی اینکه یک نیروی غیر فرقه ای پیدا بشود پرچم را بالا ببرد مشکل داشتند چون هر کس داوطلب بالا بردن پرچم می شد مارک وانگ غیر فرقه ای و شورایی می خورد واین خط وخطوط غلط فرقه ای آنچنان بر روی افراد عمل کرده بود برافراشتن بالاترین نماد ملی برای آنها زشت وتحقیر آمیزشده بود.
واژه شورا هم به همین شکل بود، دقیقا بیاد دارم تنها نفراتی که از همین باند معروف به شورا کمی استقلال ومرزبندی با فرقه داشتند هدایت متین دفتری ومریم متین دفتری بودند رهبری فرقه به بدنه تشکیلات خود طوری فشار آورد که آن دو نفر را به سمبل زشتی وجذام ببینند تا نهایتا تاب تحمل آنها را نداشت.