مجاهدین زائده اشغال عراق
ایران دیدبان
سخنان روز گذشته جناب آقای محمود المشهدانی ، رئیس پارلمان عراق درمورد تصمیم دولت قانونی عراق برای پاکسازی این کشور از لوث وجود گروه تروریستی مجاهدین در عراق ، تصویری روشن از موقعیت و علل ادامه ی حضور این گروه در عراق را ارائه کرد.
این روزها و پس از آشکار شدن هرچه بیشتر جنایات نظامیان آمریکایی در عراق ، دولتمردان ، نمایندگان مجلس و شخصیتهای سیاسی در مورد لغو مصونیت قضایی و ضرورت خروج اشغالگران از عراق سخن می گویند.
تحولات اخیر نشانگر آن است که مردم و سیاستمداران عراقی ، به عامل اصلی ناامنی و استمرار بحران در کشورشان پی برده و به درستی ام المصائب را نشانه رفته اند.
تفاوت عمیق انگیزه های نیروهای معارض عراقی و آمریکا در مبارزه با صدام ، از ابتدا نیز امر پوشیده ای نبود و بسیاری از اندیشمندان و تحلیل گران در سرتاسر جهان در باره آن گفتند و نوشتند.
آمریکا آمده بود که مسئله شخصی اش را با صدام به نام گسترش دمکراسی حل کند ، تا بر منابع نفت این کشور تسلط یابد و از آن مهمتر عراق را به یک کشور مزاحم برای دخالت در امور داخلی کشورهای منطقه تبدیل نماید.
آمریکایی ها که با توهم استقبال از نظامیان این کشور و با شعار اعطای دمکراسی به مردم عراق ، اقدام به اشغال این کشور نمودند ، خیلی زود فهمیدند که نه تنها مردم از آنها متنفر هستند ، بلکه وجود دمکراسی ،اولین مانع در برابر توسعه طلبی ها و زیاده خواهی های آنان است ، در نتیجه به دخالت مستقیم در روند شکل گیری دولت این کشور و ایجاد محدودیت برای مسئولین عراقی و مصونیت و اختیارات نامحدود برای خود پرداختند.
آمریکایی ها با توجه به نوپا بودن تشکیلات حکومتی عراق ، وجود ناامنی را بهترین دلیل برای ادامه حضور خود در این کشور یافتند.
اکنون با چنین ابزاری است که آمریکا نه تنها به حضور خود در این کشور ادامه می دهد ، بلکه جنایات شنیع و غیر انسانی اش علیه ناموس بی پناه و زن و مرد و کودک عراقی را توجیه می کند، جنایاتی که رسوایی آن عالمگیر شده است و کاخ سفید نشینان به این که آن را بررسی خواهند کرد اکتفا می کنند!
تحت الحمایه قرار دادن دار و دسته رجوی در عراق را نیز باید در ردیف سایر جنایات اشغالگران،همانند تجاوز سربازان آمریکایی به اطفال و دختران 15 ساله بی گناه و معصوم ، کشتار دسته جمعی خانواده ها، شکنجه سازمان یافته در بازداشتگاهها و جلوگیری از افشای پرونده جنایتهای صدام ارزیابی کرد ، چرا که چنین رفتاری ارضاء کننده خوی زشت امپریالیستی و تجاوزکارانه این کشور وبیانگر نیات اصلی آنان از اشغال عراق است.
اکنون بر همگان روشن گردیده است که اگر لحظه ای اشغالگران حمایتهای خود را از سر دار و دسته رجوی بردارند ، ملت و دولت عراق حتی برای لحظه ای حاضر نیستند ، گروههای تروریستی و وابسته به صدام را تحمل نمایند.
از این رو،نظر آقای مشهدانی در مورد اولویت خروج اشغالگران به عنوان حامیان اصلی مجاهدین، که مقدمه ی اخراج آنها از عراق خواهد بود، درست ترین و منطقی ترین راه برای تعیین و تکلیف باند رجوی است که اکنون تبدیل به زائده اشغال در عراق شده اند و بایستی آن را ارج نهاد.