تحلیل پیام گردانندگان اشرف

تحلیل پیام گردانندگان اشرف
ایران‎دیدبان
اکنون چندی است صدیقه حسینی (که معرف همه‎ی کسانی که با فرقه‎ی رجوی آشنا می‎باشند هست) عنوان مسؤول اولی گروه تروریستی مجاهدین را یدک می‎کشد، لیکن هویت واقعی وی چماقداری و سرکوبگری نیروها در فرقه است.
اساساً مقایسه‎ی اعضای مجاهدین در زمینه‎هایی مانند سواد یا قدرت تشکیلاتی و یا توانایی‎های فردی امری خطا است، چرا که بنا بر اعتراف صریح خودشان، آنها مهره‎هایی هستند که صرفاً مجری خطوط تشکیلاتی هستند، اما در مورد این فرد به‎خصوص باید گفت که وی فاقد کم‎ترین توانایی‎های رایج در فرقه است به‎گونه‎ای که حتی متنی را از روی نوشته نیز به سختی می‎خواند و حرف زدن معمولی هم نمی‎داند و چندین و چند بار باید توسط خواهرانش در شورای رهبری! توجیه شود.
اما گردانندگان اشرف یک‎بار دیگر فرصت یافتند تا از طریق وی در مراسمی که به‎مناسبت سالگرد مشروطه در اشرف برگزار شده بود، حرف‎هایی را با نیروهای محصور در اردوگاه اشرف داشته باشند و باز هم زمینه را برای مراسم شنیع عملیات جاری و غسل هفتگی آماده سازند.
این پیام از جنبه‎های گوناگون قابل بررسی است و مفاهیم تشکیلاتی نهفته در آن نشان از نبردی بی‎وقفه از سوی گردانندگان اشرف با نیروها دارد.
در همان جملات اول این پیام آمده است که:
« خواهر مریم در پیامشان از قول ما هم، به رساترین صورت ، از هموطنانمان ، از اعضای مقاومت ، ازهنرمندان و نویسندگان ، از شخصیتها و احزاب و نمایندگان پارلمان در سراسرجهان كه به دفاع از اشرف برخاسته اند، قدردانی كردند.
و ما فقط از اشرف به هموطنان و هوادارانی كه همین حالا در ژنو در برابر كمیساریا در حال تحصن هستند، و به خواهران و برادرانی كه در همین دو هفته در 24 شهرجهان از استرالیا تا اروپا و آمریكا ، 30 بار به دفاع از اشرف به تظاهرات برخاستند،درود و سپاس میگوییم.
واقعاً وقتی كه با آبشار این عاطفه ها و این رابطه ها و این درجه از آزادگی و انسانیت مواجه میشویم ، علاوه بر پشتگرمی و صیقل خوردن عزم و اراده هایمان ، همگی در خود میرویم و به نكرده هایمان و مسئولیتی كه بر دوش داریم و آنچه از ما انتظار میرود ، می اندیشیم… راستی با چه كلماتی میشود جوابگوی این عمیق ترین عاطفه و رابطه ی حق طلبانه ی انسانی شد ؟ »
تمام کسانی که با کدها و مفاهیم تشکیلاتی فرقه‎ی رجوی آشنایی دارند، به‎خوبی متوجه می‎شوند که منظور مریم از برشمردن فعالیت‎هایی که در خارج از اشرف می‎شود و هم تکرار آن توسط صدیقه حسینی، اختصاصاً در مواردی به‎کار می‎رود که نیروها شدیداً واداده و بی‎انگیزه هستند و بزرگ‎نمایی کارها و اظهاراتی که مجاهدین در اروپا انجام می‎دهند فقط به این دلیل است که نیروها را شرمنده و وامدار کرده و بنا بر کد مشهور”فکر کردن به نکرده‎ها”، آنها را به تواضع در برابر خواست تشکیلات و مقصر اعلام کردن خود وادار سازند.
این رویه‎ی همیشگی رجوی برای مهار و کنترل نیروها بوده است، در حالی که اگر کنه قضایایی که خارج از اشرف نیز می‎گذرد نگریسته شود، تعدادی حرکات فرمالیستی بی‎نتیجه است که اتفاقاً آنها نیز با بزرگ‎نمایی نیروهای مستقر در اشرف و تکلیفی که هواداران اروپانشین مجاهدین در برابر آنها دارند، برگزار می‎شود.
اما این سکه دو رو دارد. هم‎زمان که نیروها را در برابر این‎گونه حرکات فرمالیستی که عنوان پرداخت رهبری دارد، تحقیر و استخفاف می‎کنند، سعی دارند که به آنها امید و روحیه نیز تزریق کنند و دلهره و تشویش حاکم بر افراد را بکاهند.
در همین پیام روی دوم این سکه نیز به‎خوبی آشکار است:
« هموطنان ما و یاران و یاوران اشرف و مقاومت ایران ، كه در برابر مقر ملل متحد در ژنو تحصن كرده اند، حق دارند طبق قوانین بین المللی، از دبیركل و از كمیسیونِر عالی امور پناهندگان، خواهان تأییدِ رسمی و قانونی و بین المللی حق پناهندگی 20ساله مجاهدان اشرف در عراق بشوند.
همزمان با تشكیل دولت جدید عراق كمیته بین المللی صلیب سرخ تصریح كرد كه : صلیب سرخ در مورد اعضای مجاهدین خلق در اشرف، در ارتباط مستقیم با مسئولان ذیربط می باشد و مكررا وظایفشان را به آنها یادآوری كرده است كه باید بر اساس اصل عدم بازگشت و جابجایی اجباری عمل كنند.
-در 27 بهمن ماه سال گذشته هم ، همانطور كه همه میدانید جانشین فرماندهی نیروی چند ملیتی در یك نامه رسمی به خودِ من و ساكنان اشرف ، تعهد عمیق ائتلاف را نسبت به مقررات كنوانسیون چهارم ژنو و اصل عدم بازگشت و جابجایی اجباری ساكنان اشرف اعلام كرد ، كه یك اصل شناخته شده ی حقوق بین الملل است.
-قبل از آنهم در16 مهرسال گذشته، ستاد فرماندهی نیروی چند ملیتی در نامه دیگری به من و ساكنان اشرف ،حقوق قانونی ما را طبق كنوانسیون چهارم ژنو اعلام كرد كه در ابتدای آن بر حق حفاظت در برابر اجبار و خطر و خشونت و حق آزادی بیان و عقیده سیاسی تصریح شده است. »
شرح مبسوط اینگونه تحولات، آن هم از زبان سخنگوی گردانندگان اشرف و در مناسبتی کاملاً نامربوط، نشان از آن دارد که بی‎آیندگی و چشم‎انداز تیره و تار وقایع تا چه اندازه بر روی نیروها تأثیرگذار بوده است که چنین احتیاج به دلگرمی داشته‎اند و با سانسور ِ موضع‎گیری قاطع دولت عراق علیه مجاهدین، می‎کوشند نیروها را سرپا نگه دارند.
 

منبع

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا