تعطیلی کارزار مطبوعاتی مجاهدین و چند فرض!!

تعطیلی کارزار مطبوعاتی مجاهدین و چند فرض!!
اميد پویا، سیزدهم سپتامبر 2006
www.mojahedin.ws
ادعای تعطیلی نشریات و روزنامه اینترنتی مجاهد به بهانه تعطیلات تابستانی از سوی سازمان مجاهدین خلق به مدت یکماه در نوع خود یکی از نکات قابل تعمق و تامل بر انگیز است. اهمیت این موضوع وقتی مضاعف می شود که از این مدت تعیین شده بیش از بیست روز نیز می گذرد و کماکان این دو روزنامه و هفته نامه در شرایط تعطیلی به سر می برند. مجاهدین که همواره اصرار بر توجیه و توضیح در مورد کوچکترین مسائل را دارند در باره این وقفه بیست روزه نیز تا امروز سکوت اختیار کرده اند. برای سازمانی که اهرم ها و ابزارهای تبلیغاتی و مشخصا این دو ارگان به منزله شریانهای حیاتی آنها محسوب می شود، توقف انتشار آنها به منزله تعطیلی تعمدی از مبارزه در وجه سیاسی و رسانه ای است. برای مجاهدینی که مدعی مبارزه حرفه ای و بی وقفه هستند احتمالا باید تعطیل شدن این دو نشریه دقیقا در راستای همین مبارزه به گونه ای توجیه و تعبیر شود.
این احتمال که به هر حال دست اندرکاران این دو نشریه هم مثل بقیه انسانها نیازمند استراحت و تفریح و..هستند با سبقه ای که از مسئولیت تشکیلاتی به معنای خاص آن در مجاهدین سراغ داریم ساده انگارانه ترین فرض و احتمال است. به این دلیل که اساسا به تعبیر رهبری ایدئولوژیک در تشکیلات مجاهدین عجالتا همه چیز جز کارزار همه جانبه تا اطلاع ثانوی رسما تعطیل شده است. با نگاهی گذرا به برنامه های سیمای آزادی ارگان رسانه ای مجاهدین نیز کمابیش این تغییرات و رویه به چشم می خورد. انفعال سیمای آزادی درباره مسائل روز و پر کردن زمان سیمای آزادی با برنامه های آرشیویی این رویکرد را قابل تعمق تر می کند. با عنایت به این مهم که کیس مورد توجه و مهمی همچون پرونده هسته ای ایران دقیقا در شرایط حساس و تعیین تکلیف نهایی خود قرار گرفته و مجاهدین اشتیاق وافری به پوشش خبری و تحلیلی در این خصوص دارند باز ابعاد و دامنه این رویکرد را چالش برانگیزتر می کند.
با نگاهی آماری به حجم مطالب این دو نشریه و روزنامه و اختصاص مطالب عمده آن در خصوص مسئله هسته ای در طول یکسال اخیر اهمیت این انفعال بیشتر مورد تاکید قرار می گیرد. مضاف بر اینکه مرگ ولی الله فیض مهدوی در نوع خود قابلیت پردازش تبلیغاتی مناسبی دارد که مشحص نیست مجاهدین به بهای چه منافع فرضی دیگر عجالتا از ضرورت پرداختن به آن گذشته و سکوت و تعطیلی را پیشه کرده اند. به این موضوعات اضافه کنید مسئله تعیین تکلیف مجاهدین در عراق را که در ماههای اخیر روند و شتاب بیشتری به خود گرفته است. در چنین شرایطی آیا توجیه تعطیلی نشریات مجاهدین به بهانه تعطیلات تابستای می تواند معقولانه و قابل توجیه باشد.
تعطیلی نشریات مجاهدین منحصر به این مورد مشخص نمی شود. با ارجاع به موارد متعدد تعطیلی نشریات مجاهدین در گذشته های دور و نزدیک و ارزیابی تحولاتی که همزمان با تعطیلی این نشریات رخ داده است این احتمال به یقین تبدیل می شود که تعطیلی این نشریات بواقع ناشی از ضرورت هایی است که در ارزیابی مجاهدین از شرایط سیاسی حول خود ناگزیر برای فرار از موضع گیری و تحلیل به آن تمسک می جویند. به عنوان نمونه می توان به تحولات منطقه در جنگ دوم خلیج یعنی حمله امریکا به عراق و سقوط صدام اشاره کرد. مجاهدین که در برابر یک موقعیت تقریبا غیر قابل پیش بینی قرار گرفته بودند ترجیح دادند با تعطیل کردن نشریات خود عملا تا تعیین تکلیف نهایی بحران موجود از هر گونه موضع گیری خودداری کنند. سعید شاهسوندی از اعضای مرکزیت و جداشده سازمان مجاهدین خلق در گفتگو با رادیو ایران به این تاکتیک مجاهدین خلق به عنوان یک حربه که به تناسب شرایط زمانی و تحولات مورد استفاده ابزاری قرار می گیرد اشاره کرده است. او در این رابطه می گوید:
این(تعطیلی نشریات مجاهدین) یک سیاست سازمان بوده، هنوز هم ادامه دارد، شما امروزه هم شاهدش هستید که در شرایط بحرانی وقتی که قادر به موضع گیری نیست یا نمی خواهد موضع گیری کند یا نمی خواهد موضع اصلی اش را منعکس کند، یکی از تاکتیک های شناخته شده سازمان مجاهدین این بود که نشریه مجاهد را منتشر نکند. شما تعطیل شدن نشریه مجاهد را در طی این سالها هر وقت دیدید، بدانید که یک مقطع حساسی است در تاریخ سازمان. قسمت 55 گفتگوی حسین مهری با سعید شاهسوندی. سایت نگاه نو.
این شیوه به مجاهدین کمک می کند تا در قبال حوادث و تحولاتی که قادر به موضع گیری نیستند و یا احتمالا نمی خواهند با موضع گیری خود دچار تناقض و چالش شوند تحولات را با این شیوه بایکوت خبری و تحلیلی کنند. سکوت مجاهدین خلق در قبال موضوعاتی از جمله 11 سپتامبر 2001، حمله امریکا به عراق، موضع گیری در قبال رژیم صدام و رژیم بعث و دهها مورد مشابه دقیقا در راستای این تاکتیک رسانه ای قابل ارزیابی و تحلیل است. در اینکه در شرایط موجود مجاهدین از عدم انتشار این دو نشریه چه نفعی می برند، نمی توان با قاطعیت در مورد آن اظهار نظر کرد. این انتفاع و میزان آن بسته به تحولات اخیر و موقعیت درون تشکیلاتی سازمان به هر حال در آتیه نزدیک روشن خواهد شد. اما عجالتا می توان به موارد و مناسبتهایی از جمله اظهارات رسمی مقامات عراقی در خصوص تعیین تکلیف مجاهدین در عراق، نزدیک شدن پایان زمان تصمیم گیری اروپا و آژانس در موضوع هسته ای ایران ، سالگرد 11 سپامبر و عملیات تروریستی القاعده اشاره کرد. فرضهای مورد اشاره به تناسب وقایع و مناسبتهای پیش رو است. بر این فرضها با توجه به زمینه های مستعد برای بروز اختلافات داخلی در سازمان و یا تحولات احتمالی دیگر می توان گمانه های دیگری زد.
از جمله اختلاف نظرهایی میان نویسندگان نشریه و روزنامه مجاهد با عوامل سانسور در سازمان که جسته و گریخته از تشکیلات به بیرون درز می کند. این اختلاف ها عمدتا بر سر جرح و تعدیل مقالات نویسندگان غیر مجاهد و وابسته به شورای موسوم به ملی مقاومت است. رویکرد این نشریات به مطالب ادبی و هنری از سویی به دلیل ناهمخوانی نویسندگان آنان با دیدگاههای سازمان که تلاش می کنند به مقالات هنری سمت و سوی کاملا ایدئولوژیک و توجیه کننده بدهند در نوع خود می تواند قابل اعتنا و تعمق باشد.