مجاهدین گذشته از ترور هزاران نفر از مردم بی‌گناه ایران، در طول 8 سال دفاع مقدس، خیانت‌های بسیار زیادی در حق هم‌وطنان خود، مرتکب شدند.
خیانت‌های آنان آن قدر زیاد بود که گروه‌های ضدانقلاب خارج‌نشین هم آنان را خائن به وطن خطاب می‌کردند.
مجاهدین با استقرار در خاک عراق و بهره‌برداری از سلاح و تجهیزات اهدایی صدام، به عنوان «پیشمرگان صدام»، گاهی در حمله به خاک ایران، از عراقی‌ها جلوتر بودند!
این‌جا نمونه‌ای کوچک از خیانت مجاهدین و خودفروشی آنان به صدام بعثی را می‌خوانیم.
بهمن ماه 1364 جمهوری اسلامی ایران با عملیات والفجر 8، توانست شهر و بندر فاو عراق را تصرف کند.
فاو فاقد هرگونه سکنه شخصی بود و فقط یگان‌های نظامی در آن مستقر بودند. در آن‌جا چند پایگاه موشکی قرار داشت که با موشک‌های 9 متری، شهرهایی مثل دزفول را هدف قرار می‌دادند و مردم بی‌گناه را به خاک و خون می‌کشیدند.
با فتح فاو، دزفول از بُرد موشک‌های صدام خارج شد.
یکی‌دو هفته‌ای از فتح فاو می‌گذشت. هرکدام از واحدها به‌خصوص واحد اطلاعات عملیات نیروهای ایرانی، در ساختمانی در شهر فاو مستقر بودند و فقط تابلویی جلوی آن نصب بود که مثلا نوشته بودند «موقعیت شهید حسین کریمی». هر روز واحد تدارکات با وانت، ناهار نیروهای مستقر در شهر را می‌آورد و توزیع می‌کرد.
یکی از روزها، پیرمرد رزمنده‌ای که اتفاقا پسرش از نیروهای اطلاعات و عملیات بود، پسر خود را دید و به او گفت:
-شما جدیداً در فلان جای شهر مقر زده‌اید؟
پسر با تعجب گفت: نه. ما اون‌جا نیرو نداریم. مقر ما در فاو، فقط همین جاست که ما هستیم. چطور مگه؟
پیرمرد با تعجب گفت: وقتی برای پخش غذا می‌رویم، یک نفر از ساختمانی که جلوی آن تابلو زده‌اند موقعیت شهید عباسی، با قابلمه می‌آید و برای 10 نفر غذا می‌گیرد.
-خب شاید بچه‌های واحدهای دیگر باشند؟
– نه. چون وقتی ازش پرسیدم شما از کدام واحد هستید، عین شماها سرش رو انداخت پایین و از جواب دادن طفره رفت.
آن شب، بچه‌های اطلاعات سپاه ساختمان را محاصره کردند و توانستند 10 نفر از نیروهای ایرانی مجاهدین را بازداشت کنند.
آن‌ها که نیروهای نفوذی بودند، از همان روزهای اول عملیات، در آن جا مستقر شده بودند و با لباس و تیپ و لباس‌های ایرانی، از رزمندگان اسلام اطلاعات کسب می‌کردند و با بی‌سیم به عراق اطلاع می‌دادند.
حمید داوودآبادی