پشت پرده دعوت مجاهدین از گزارشگر نیویورک تایمز

فرقه مجاهدین برای مقابله با تاثیرات افشاگری های اعضای جداشده در آلبانی و اروپا که ابهامات و سوالات جدی درخصوص مناسبات فرقه ای و شیوه های مغزشویی بمنظور نگهداری اعضا ، در افکارعمومی و بخصوص مطبوعات آزاد اروپا و آمریکا ایجاد کرده است؛ دریک اقدام عکس العملی و صرفا با هدف لاپوشانی و توجیه،  از خبرنگار نیویورک تایمز برای حضور در مقر اشرف سه دعوت بعمل آورده بود.

البته با توجه به تجارب ما اعضای جداشده قبل از دعوت و حضور این خبرنگار اقدام به جابحایی اعضای منتقد و مسئله دار و همچنین انتخاب کیس های مورد دلخواه از میان اعضاء و دیکته کردن مطالبی که می بایست در حضور خبرنگار مطرح کنند وهمچنین تزیینات سالن ها ومحل های مورد بازدید وتدارک برنامه های هنری را دردستور کار قرار داده است.

نکته مهم تر اینکه تمامی اعضا و مسئولینی که قرار است در معرض برخورد با خبرنگاران قرار گیرند می بایست مرز سرخ های مناسبات و از جمله بی اطلاعی از وضعیت مسعود رجوی، تعداد نفرات مقر و برخورداری از حق آزادانه انتخاب ماندن و یا جدایی را رعایت نمایند.

گزارش نیویورک ‌تایمز از اردوگاه مجاهدین در آلبانی

با درنظر گرفتن کلیه این موارد گزارش اخیر خبرنگار نیویورک تایمز خیلی جالب و خواندنی است و این گزارش بخوبی مشخص میکند که وی فریب صحنه سازی و سناریو از پیش ساخته مسئولین فرقه را نخورده است.

خبرنگار نیویورک تایمز بطرز جالبی روی مخفی کردن اعضا انگشت می گذارد. آنجا که می نویسد علیرغم اینکه به من گفته شده بود که بیش از 2200 نفر در این کمپ زندگی می کنند ولی من به زحمت چیزی در حدود 200 نفر دیدم ویا وقتی درمورد سرنوشت مسعود رجوی سوال می کردم تمامی آنها پاسخ می دادند نمی توانند حرفی در این مورد بزنند.

علی صفوی نماینده مجاهدین در آمریکا در پاسخ سوال من درمورد اینکه رجوی کجاست سرش را پایین انداخت وگفت اجازه ندارد دراین مورد حرفی بزند.

وی در بخشی دیگر از گزارشش اشاره می کند نزدیک به سه ساعت در کنار درب منتظر اجازه ورود بوده و بعد از اعلام موافقت تا ساعت 1:30 بامداد شروع به یکسری مصاحبه، شرکت در جلسات تبلیغاتی و تورهایی کردم.

خبرنگار نیویورک تایمز در گزارشش تاکید کرده است دعوت از او از سوی رهبران این گروه برای تصحیح (بزک) چهره شان بوده است .

وی تاکید کرد اجازه مصاحبه خصوصی باهیچ یک از اعضا را نداشته است.

خبرنگار نیویورک تایمز بطرز جالبی که با کنایه همراه است به نظر یکی از مورخان بنام ابراهیمیان درخصوص وضعیت مجاهدین در افکار عمومی مردم ایران اشاره میکند، که برغم اینکه این گروه ادعا دارد از حمایت قابل توجهی میان مردم ایران برخوردار است اما آقای ابراهیمان می گوید محبوبیت این گروه پس از دست زدن به خشونت دراوایل دهه 1980 سقوط کرده است. وی تاکید کرده وقتی بامردمی که دردوران انقلاب زندگی کرده اند صحبت می کنید متوجه میشوید وقتی نام مجاهدین را می برید آنها براشفته میشوند.

خبرنگار نیویورک تایمز براساس مشاهدات خود می گوید من این سازمان را کاملا نفرت آمیز دیدم و تعجب می کنم در آلبانی هستند.

دربخش جداگانه ای از گزارش خبرنگار نیویورک تایمز به دیدار با اعضای جداشده اشاره میکند آنجایی که به موضوع محدودیت ها و بحث ممنوعیت افکار جنسیتی و روابط عاطفی و شرکت اجباری در مراسم های انتقاد از خود تاکید دارند.

شیوه ای که سران فرقه در ضمن دعوت از خبرنگار نیویورک تایمز بکار گرفتند درحقیقت کپی برداری از پروسه های گذشته است که عمدتا در قرارگاه اشرف اجرا میشد. جالب اینجا بود که تمامی این پروژه ها باشکست مواجه میشد. پروتکل های اجراشده بقدری مصنوعی بود که حتی نزدیک ترین شخصیت ها به آنها و از جمله اعضای شورا را مسئله دار میکرد.

بهرحال از آنجا که هرجریان باطل بدلیل ذات عملکردش نمی تواند ماهیت خود را مخفی نماید و قانونمندی های سرسخت و واقعیت های انکارناپذیری بر جهان پیرامون ما حاکم است که اجازه عوام فریبی به هیچ جریانی نمی دهد فرقه مجاهدین هم از این ترفندها سودی نخواهد برد. عصر ما دوران آگاهی هاست و دروغ و نیرنگ و فریب نمی تواند در انحراف افکار عمومی کارساز واقع شود و اقدامات شیادانه مجاهدین چون آوار برسر خودشان خراب خواهد شد.
اکرامی