بی تفاوتی مجاهدین خلق در قبال بیماری و سلامت اعضاء

درخبرها خواندم که روز دوشنبه 18 فروردین بابک خلیلی یکی از اعضای مستقر در مقر اشرف سه بنا به اعلام فرقه مجاهدین خلق براثر ایست شدید قلبی درگذشته است. با توجه به شیوع ویروس کرونا در آلبانی وعدم اطلاع رسانی سران این فرقه احتمال دارد که فوت وی بر اثر ابتلا به ویروس کرونا باشد. بخصوص اینکه تجربه حضورم در مجاهدین به من گوشزد می کند احتمالا این عضو نگون بخت قربانی بی توجهی وبی تفاوتی رهبران فرقه شده است.
بنده درسال 81 که عضو این گروه بودم به بیماری عصبی دچار شدم هرچه اصرار می کردم من را به بیرون پادگان اشرف ونزد یک دکتر متخصص بیرونی بفرستند مسئولین به حرفم توجهی نمی کردند هر روز حال من بدتر میشد بخصوص اینکه دکترهای سازمان بخاطر عدم تشخیص درست و تجویز داروهای بی ربط با بیماری بر وخامت وضعیت جسمی من اضافه می کردند .تا اینکه به یکی از فرماندهان جنوبی که اهل آبادان بود مراجعه کردم و وضعیت وخیم عصبی ام را درمیان گذاشتم وی هم از سر دلسوزی وعرق همشهری گری درنشست با صدیفه حسینی در اف جی این موضوع را مطرح کرد که البته در ابتدا در نشست بشدت به او انتقاد کرده بودند که به تو چه ربطی داره ؟ چرا وارد مناسبات محفلی شدی؟ که عادل درپاسخ گفته بود. او نفر فعالی است و حیف است که بدلیل بیماری پاسیو باشد که درنهایت با اوردن پزشک متخصص عراقی مشکلم تا حدودی حل شد .

عادل بعدها خودش سکته قلبی کرد و از دنیا رفت. همه ما از این بابت تعجب کردیم چون هیچ علائمی از بیماری تا قبل از فوت در او دیده وتشخیص داده نشده بود.
اصولا از آنجایی که مسئله بیماری اعضا در مجاهدین به رسمیت شناخته نمیشد وهرکدام از اعضا که روی بیماری خود اصرار می کردند به آنها مارک تمارض و فرار از کار و نشست زده میشد اعضا بیماری های خود را بندرت به مسئولین گزارش می کردند به همین دلیل با مرگ نابهنگام اعضا مواجه میشدیم.

دکتر عراقی از من آزمایشات مختلفی گرفت و قرار شد که سیکل معالجه ادامه پیدا کند ولی دیگر من را سرقرار پزشکی نبردند تا اینکه از مجاهدین جدا وبه کمپ امریکایی ها رقتم و درانجا با استفاده از داروهای طب سنتی بهتر شدم. البته پزشکان عراقی وبعد امریکایی علت ان را ریشه های عصبی عنوان کردند که بیشتر بخاطر برخوردهای مسئولین بوجود امده بود. اکنون هم که گاها به وضعیت دوستان سابقم درمقراشرف سه وبخصوص بعداز شیوع ویروس کرونا فکر می کنم یقین دارم که اکثر انها مورد رسیدگی قرار نمی گیرند و از طرف دیگر پنهان کاری مسئولین مجاهدین نسبت به میزان ابتلا اعضا به این ویروس کار را بمراتب بدتر کرده است با توجه به اینکه اکثر اعضا سن وسال بالایی دارند که امیدوارم با فشار خانواده ها به سازمانهای بین المللی و بخصوص سازمان بهداشت جهانی درتهران و آلبانی هرچه زودتر شاهد باز شدن درب مقراشرف سه واطلاع خانواده ها از وضعیت سلامتی انها باشیم .

امین
مجید مختاری از اعضای جداشده