همزمان با اقدام امضاگیری سراسری و ماندگار خانواده های اعضای گرفتار در اردوگاه مجاهدین خلق در آلبانی، تعدادی از خانواده های استان آذربایجان شرقی نیز ضمن اعلام همبستگی با پویش طومار خانواده ها، با فرستادن پیام ها و نامه های جداگانه به مسئولین دولت آلبانی و ارگانهای بین المللی و حقوق بشری خواستار تسهیل شرایط برای دیدار حضوری یا ارتباط تلفنی با عزیزانشان در این کشور شده اند.
خانواده ها سعی کرده اند به هر نحو ممکن از طریق ارسال پیام، نامه، عکس و فایل های صوتی و تصویری و اعلام شماره تلفن صدایشان را به گوش دولت آلبانی که مسئول سازمان مجاهدین خلق می باشند برسانند. تمامی درخواست ها و پیام های خانواده ها ایضا برای مقامات اروپایی و بین المللی علاوه بر دولتمردان آلبانیایی و رسانه ها ارسال شده است.
خانواده ها منتظرند تا دولت آلبانی به عنوان یک حرکت انسانی پاسخ مناسب و درخوری به درخواست آنان داده و و شرایط مناسبی برای این دیدار در کشور آلبانی را فراهم کند. بسیاری از این خانواده ها سالهاست هیچ خبری از عزیزان خود که اکنون در داخل اردوگاه مجاهدین خلق در آلبانی بسر می برند ندارند.
لازم به ذکر است که طی سال های گذشته بسیاری از خانواده های استان آذربایجان شرقی در حالیکه منتظر دیدار با عزیزانشان بودند وفات یافتند و هرگز موفق به کسب خبر از آنان نشدند که اکنون جای نامشان در لیست ضمیمه خالی است.
خانواده های دیگری از استان آذربایجان شرقی همچنان در حال ارسال نامه و پیام می باشند.
جدول لیست نامه هایی که تاکنون از استان آذربایجان شرقی فرستاده شده ضمیمه می باشد.
در زیر برخی از پیام ها خطاب به نخست وزیر آلبانی از جدول مربوطه مجددا آورده می شوند. همان پدران و مادران کهنسالی که رجوی بدنام آنان را تروریست و مزدور می نامد:
حمائل غنی زاده مادر ناهید و مهری و محمود سعادت در پیامی به ادی راما نخست وزیر آلبانی نوشت: “درخواست دیدار یا حداقل تماس با فرزندانم را بعد از سالیان سال دارم”.
سمانه عطاپور مادر محسن سرداری نوشت: “در آخرین روزهای عمرم درخواست یک مکالمه تلفنی ساده با پسرم در مقر مجاهدین خلق را دارم”.
قدرت صدیق پدر محمد رضا صدیق نوشت: “درخواست فراهم کردن امکان دیدار با پسر خود در مقر مجاهدین خلق را دارم”.
زمینه صالح پور مادر نیره سلطانی اهری نوشت: “بعد از سالیان سال مشتاق دیدار یا حداقل تماس با دخترم هستم”.
خدیجه خدایی مادر مرتضی اكبری نسب نوشت: “خواستار ملاقات یا حداقل تماس با پسرم بعد از سالها می باشم”.
صغری فعلی مادر رامین (بهرام) حسن پور نوشت: “در روزهای آخر عمرم درخواست حداقل یک تماس تلفنی با پسرم که در مقر مجاهدین خلق در آلبانی گرفتار است را دارم”.
فاطمه شهناز دنجنولی مادر اصغر فتحی نوشت: “بیش از 37 سال است که از پسرم هیچ خبری ندارم. او نزد مجاهدین خلق است. درخواست دارم امکان تماس با وی را برایم فراهم کنید”.
محمد فیاض دیزجی پدر و فاطمه شکوری مادر اسداله فیاض دیزجی خواستار حداقل یک تماس در آخر عمر شدند. پدر پیر و فرتوت شده و مادر در بستر بیماری بسر می برد و تنها خواسته شان در حال حاضر تماس با پسرشان است. آنان نوشتند: “تنها مشتاق کسب یک خبر از پسرمان هستیم”.
رقیه فدائی اوغلوی مادر حسن رهنمای آناخاتون نوشت: ” مشتاقانه بعد از سالیان درخواست ملاقات یا حداقل تماس با پسرم را دارم”.
حیدر رنجبر پدر رباب رنجبر نوشت: “درخواست دیدار یا حداقل تماس با دخترم را دارم”.
اقدس رضایی مادر محمد مشایخی نوشت: ” آیا واقعا در کشور شما امکان یک تماس از جانب دخترم با من وجود ندارد؟”
گل اثر فرهادی مادر فیروز ساعدی نوشت: “خواهش می کنم بگذارید فرزندم با من یک تماس داشته باشد”.
رحیم اشرف والا پدر و هاجر پور عبدی مادر كریم نعلبندیان نوشتند: ” فقط می خواهیم در آخر عمر پسرمان با ما تماس بگیرید”.
سکینه یزدانی مادر محمدعلی لطفعلی نجد نوشت: “درخواست حداقل یک تماس با پسرم بعد از سالهای سال را دارم”.
جیران عبدالمحمدی مادر علی جودت هرگلان نوشت: ” من مادری پیر هستم که نزدیک به 35 سال است صدای پسرم را نشیده ام. آیا نمی توانید امکان یک تماس تلفنی را فراهم کنید؟”
خانم اسدی مادر محمدرضا پورمهدی نوشت: “بی صبرانه مشتاق تماس پسرم با من در آخرین روزهای عمرم هستم”.
فرامرز شیخ بیگلو پدر و شرف زمانی مادر ابوالفضل شیخ بیگلو نوشتند: “سالهاست منتظر دیدار با پسرمان هستیم. مشتاق یک تماس او با خانواده در اواخر عمرمان می باشیم.”
خلیل قلاج پدر ابراهیم قلاج نوشت: “مشتاق تماس پسرم با خانواده بعد از سالیان سال هستم”.
سیروس غضنفری – انجمن نجات، نمایندگی استان آذربایجان شرقی