یکی از اعضای سابق گروه مجاهدین گفت: به برخی از اعضای زن مجاهدین دستور داده شده تا رحم خود را با عمل جراحی بردارند تا تعهد خود را به سازمان ثابت كنند.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی هابیلیان، حدود دو دهه پس از انتشار گزارش دیدبان حقوق‌بشر و مؤسسه رند درباره وضعیت اعضای مجاهدین در کمپ اشرف، یک مؤسسه دیگر آمریکایی گزارش مفصلی را درباره کیفیت روابط و مناسبات در درون فرقه رجوی منتشر کرده است؛ گزارشی که روایت‌گر انزوای اعضای جداشده از فرقه در دنیایی ناآشنا و تلاش آن‌ها برای جمع‌کردن دوباره تکه‌های زندگی قبلی خود است.
برای تهیه این گزارش که تا به امروز جامع‌ترین گزارش از کیفیت زندگی در درون گروه مجاهدین و خارج از آن به حساب می‌آید، دو نفر از پژوهشگران مؤسسه اینترسپت به نام‌های مرتضی حسین و متیو کول ملاقات‌هایی را با پنج نفر از اعضای جداشده مجاهدین ، ازجمله تعدادی از کادر ارشد این گروه ترتیب داده‌اند و طی این ملاقات‌ها با آن‌ها درباره رفتار مجاهدین با اعضای زاویه‌دار و شرایط سرکوبگرایانه حاکم در اردوگاه اشرف گفتگو کرده‌اند.
این گزارش نشان می‌دهد که مجاهدین بسیاری از اعضای خود را زندانی، سربه‌نیست و شکنجه کرده است. ازجمله این اقدامات می‌توان به مجبورکردن ده‌ها تن از زنان سازمان به برقراری رابطه جنسی با رجوی و عقیم‌سازی پزشکی خود اشاره کرد. در گزارش اینترسپت آمده است جداشدگان از سازمان برای بیان سختی‌هایی که در سازمان متحمل شدند، طنز تلخی را به‌کار می‌برند و می‌گویند تنها افرادی می‌توانند رنجی که آن‌ها متحمل شده‌اند را درک کنند که خود سابقاً عضو آن بوده باشند.
این اعضای سابق، زندگی یک عضو معمولی مجاهدین را کابوس‌وار توأم با شکنجه روانی و جسمی، پارانویا، جدایی اجباری از خانواده و تلقین ایدئولوژیک توصیف کرده‌اند. به برخی از اعضای زن مجاهدین دستور داده شده تا رحم خود را با عمل جراحی بردارند تا تعهد خود را به سازمان ثابت كنند. روایات آن‌ها حکایت از سازمانی وحشی دارد که ده‌ها سال است هزاران نفر را در حالت برده‌داری جسمی و روانی نگه داشته؛ سازمانی که در انحرافی آشکار از جنبشی سیاسی، به فرقه‌ای مرموز و وحشتناک تبدیل شد که تحت انقیاد کامل رهبری صاحب قدرت مطلقه قرار دارد.
ازجمله جداشدگان از مجاهدین که پژوهشگران اینترسپت با او گفتگو کرده‌اند، بتول سلطانی یکی از فرماندهان و عضو سابق شورای عالی مجاهدین است. این شورا بر کارهای تمام كسانی كه در اردوگاه اشرف زندگی می‌کردند، کنترل داشت و آن‌ها می‌توانستند علیه کسانی که اقدامی در مخالفت با رجوی انجام می‌دهند، حکم به طرد، انزوا و حبس صادر کنند. هرچند، به گفته سلطانی، این شورا تنها جنبه نمایشی داشت و وسیله‌ای بود برای استفاده از زنان به‌منظور کنترل بیشتر بر مردانی که ممکن بود رقیب مسعود رجوی در گروه شوند. به اعتقاد سلطانی، آنچه که قدرت‌یافتن زنان در سازمان به نظر می‌رسد، بیشتر ناظر بر سرکوب مردانی است که به‌زعم مسعود رجوی و اطرافیانش تهدید جدی‌تری تلقی می‌شوند.
تا کنون چندین گزارش از سوی مؤسسات بین المللی فعال در حوزه حقوق‌بشر در مورد رفتار غیر انسانی گروه مجاهدین با اعضایش در عراق و ماهیت فرقه‌گونه این سازمان منتشر شده است. مؤسسه رند در گزارش سال 2009 خود از پادگان اشرف، کمپ سابق مجاهدین در عراق، به مواردی از قبیل طلاق اجباری، جدا کردن اعضای خانواده‌ها از یکدیگر، جداکردن دوستان از هم، ممانعت از ملاقات خانواده‌های اعضا با آن‌ها و کنترل شدید اذهان اشاره کرده بود. سازمان دیدبان حقوق‌بشر نیز در سال2005 در گزارشی با هیمن موضوعْ از موارد جدی نقض حقوق‌بشر در پادگان اشرف خبر داده بود. طبق این گزارش از سال 1991 تا 2003، سال سقوط صدام، فجایعی نظیر شکنجه و محرومیت طولانی مدت از آزادی‌های فردی در کمپ مجاهدین مرسوم بوده است.