از اواخر سال 1389 تا تخلیه کامل لانه عنکبوتی اشرف در شهریور ماه 1392 هزاران سفر از طرف خانواده اسیران فرقه انجام شد و این خانواده ها خود را به عراق رسانده و در جلوی درب اسارتگاه اشرف به تناوب متحصن شده بودند تا بتوانند عزیزان خویش را ملاقات کنند.
در بین این خانواده ها مادرها و پدرهای سالخورده ای وجود داشتند که سالها موفق به دیدار فرزندان اسیر خود نشده بودند! خواسته آنها چیزی جز : « دیدار فرزندانشان خارج از چهارچوب سرکوبگرانه تشکیلاتی دراین اسارتگاه » نبود .
همه دلخوش از اینکه بعد از سالیان سال فراق و دوری ، عزیزان خود را درآغوش خواهند کشید. اما این تنها خیالی بیش نبود و سران فرقه ، بیش از تصور پدران و مادران چشم انتظار، سنگدل و بی رحم بودند که اجازه دهند مشتی کهنسال و سالخورده چشمشان به دیدار فرزند روشن شود.
سران این فرقه تروریستی از این گونه دیدارها به شدت وحشت داشتند و هرگز به این درخواست های انسانی که حداقل حقوق تعریف شده اسیران و خانواده هاست پاسخ مثبت نداده و با این عمل ضد بشری خود پرونده سیاه جنایات خویش را قطورتر کردند.
دلیل اصلی و اساسی فروپاشی قرارگاه اشرف در عراق چیزی جز حضور خانواده ها و ایستادگی آنها نبود. همگی به خوبی به یاد داریم حتی سربازان عراقی حاضر در صحنه نیز تحت تاثیر حضور مادران و پدران پیر قرارگرفته بودند. وقتی نظاره گر این وضعیت و صحنه های سوزناک بودند پا به پای آنها اشک می ریختند.
سران فرقه به عینه می دیدند که با حضور خانواده های چشم انتظار، که نه گرمای طاقت فرسای تابستانهای عراق و طوفان های شن منطقه و نه سرمای سوزناک زمستان، خللی در عزم و اراده آنها وارد نکرده اما دیوارهای اشرف در حال فروریختن است .
آه و اشک های بی امان مادران و چشم انتظاری پدران برسنگدلی و بی رحمی وصف نشدنی سران فرقه چیره شد و نهایتاً حضور و عزم راسخ آنها طومار اشرف را درهم پیچید.
قطعاً برای خانواده ها تخلیه اشرف پایان راه نبود، کما اینکه همین رویه در لیبرتی هم ادامه یافت تا اینکه فرقه مجبور شد خاک عراق را ترک و با واسطه ارباب خویش به آلبانی پناه ببرد.
اتفاقاتی که پس از استقرار فرقه در آلبانی رخ داد، نتیجه و ثمره تحمل سختی های پدران و مادران درد فراق کشیده بودکه منجر به جدایی صدها نفر از فرقه در آلبانی شد.
اما اینک پس از چند سال از حضور فرقه در آلبانی، سران منفور فرقه خصوصاً مریم رجوی هنوز هم خواب آشفته می بیند و کابوس خانواده ها او را رها نمی کند.
حضور فعال خانواده ها در فضای مجازی ، انتشار عکس و فیلم و مصاحبه ها ، مکاتبه با مجامع بین المللی و پویش ملی تعداد کثیری از خانواده های دردمند ایرانی با حدود ۱۱۰۰۰ امضا که درخواست دیدار با عزیزانشان در زندان فرقه در کشور آلبانی را داشتند نمونه بارزی از فعالیت خانواده ها و مبین ادامه راهی است که خانواده ها با حضور در مقابل اشرف و لیبرتی آغاز کرده، راهی که واکنش های هیستریک و تحقیر آمیز فرقه رجوی بر علیه خانواده ها را در پی داشته است و قطعا اینگونه برخوردها از سوی آنها ادامه دار خواهد بود چرا که خانواده ها؛ این درد فراق کشیده ها از پای نخواهند نشست .