کمیته ناپدید شدن اجباری ملل متحد
دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر ملل متحد
دفتر ملل متحد در ژنو
1211 ژنو 10، سوئیس
3 نوامبر 2020
از طرف خانواده های رنج دیده اعضای سازمان مجاهدین خلقMEK) ، MKO)، که عزیزانشان به این سازمان پیوسته اند و اکنون هیچ اطلاعی از وضعیت آنها ندارند، می خواهم به شما اطلاع دهم که بیش از شش ماه پیش این خانواده ها صدها شکایت را با اسناد و توضیحات کامل ارسال کردند. آنها خواستار بررسی وضعیت عزیزانشان شدند که به عضویت مجاهدین خلق درآمده اند.
مجاهدین خلق در اردوگاه اشرف در عراق در زمان صدام حسین مستقر بودند و در کنار عراقی ها علیه ایران می جنگیدند. پس از سقوط صدام حسین، این قرارگاه تحت حمایت ایالات متحده قرار گرفت و سپس به عنوان “آخرین سنگر باقی مانده از دوران صدام حسین” به نیروهای عراقی تحویل داده شد.
با اصرار دولتهای مختلف عراق و با تلاش ملل متحد، برنامه اخراج مجاهدین خلق آغاز شد که اسامی هر گروه که از عراق خارج و به آلبانی وارد می شدند اعلام می گردید. روند کار کند و در تعداد بسیار کمی صورت می گرفت. اما ناگهان، در اواخر تابستان سال 2016، این سازمان اعلام نمود كه بقیه افراد (می بایست چند صد نفر از نزدیك به 3000 نفر باقی مانده باشند) نیز به آلبانی منتقل شده اند. اسامی این افراد هرگز منتشر نشد.
اعضای مجاهدین خلق در اردوگاهی دور افتاده و جدا در آلبانی اسکان داده شدند که ساکنان آن دور از دسترس و ارتباط هستند. خانواده های صدها نفر از اعضای مجاهدین خلق هیچ اطلاعی از وضعیت عزیزانشان ندارند.
همچنین بسیاری از این خانواده ها به دلیل ناپدید شدن این افراد با مشکلات اقتصادی و حقوقی مختلفی از جمله مسائل مربوط به ارث روبرو بوده اند و عدم دسترسی به این افراد مشکلات زیادی را طی سالیان برای آنها ایجاد کرده است. اعضای مجاهدین خلق امکان انجام کارهای حقوقی یا دادن وکالت ندارند.
اخیراً، سازمان مجاهدین خلق به شکایات این خانواده ها به کمیته ناپدیدشدگان اجباری ملل متحد در رسانه های خود واکنش نشان داده و سعی کرده است از هزاران عضو خود، چند نفر را نشان داده و وانمود کند که آنها ناپدید نیستند بلکه در مکان مشخصی حضور دارند. با این حال، خانواده های آنها هنوز ارتباطی با آنها نداشته و هیچگونه دسترسی به آنها ندارند.
صدها نامه توسط این خانواده ها به کمیته ناپدیدشدگان اجباری ارسال شده است. تعداد کمی پاسخ داده شده که صرفا درخواست تکمیل توضیحات و اسناد شده که بلافاصله انجام گردیده است، اما به نظر می رسد که روند کار بسیار کند است.
لازم به ذکر است که در تاریخ 6 فوریه 2007، آلبانی کنوانسیون بین المللی ملل متحد برای حمایت از همه افراد در برابر ناپدید شدن اجباری را که در 20 دسامبر 2006 در نیویورک تصویب شد، امضا کرد و از 8 نوامبر 2007 به اجرا درآمد.
طبق ماده 31 کنوانسیون، یک کشور عضو باید در مورد ناپدید شدن اجباری هر شخص خاص در کشور خود همکاری کند. ماده 32 نیز بر این موضوع و مسئولیت کشورهای عضو تأکید دارد.
این خانواده ها نامه های زیادی را با توضیحات و مدارک لازم به دولت آلبانی ارسال کرده و طوماری را به امضا بیش از 11000 نفر رسانده اند. اصل امضاها در 550 صفحه به سفارت آلبانی در پاریس تحویل داده شده، اما متأسفانه تاکنون هیچ پاسخی از طرف دولت آلبانی دریافت نگردیده است.
بنابراین، کمیته ملل متحد باید تعهدات خود را در مورد شکایاتی که دریافت کرده روشن نماید و برای حل این مسئله اقدامات قانونی بعمل آورد.
من به نمایندگی از خانواده ها می خواهم پیشاپیش از کمیته ناپدیدشدگان اجباری تشکر کنم و مشتاقانه منتظر پاسخ از جانب شما هستم.
ابراهیم خدابنده
مدیرعامل انجمن نجات
تهران، ایران