با سلام به دوستان
حتماً خبر جدیدی را که جدیدا در رسانه‌ها منتشر شده را کمابیش اطلاع دارید.
Daniel Benaim دانیل بنعیم در گفتگو با مجله آمریکایی Jacobian «ژاکوپین» با اشاره به اینکه خروج دونالد ترامپ از توافق هسته‌ای، بی‌اعتمادی ایران را به شدت افزایش داد، گفت که اگر بایدن به مذاکرات با ایران بازگردد، باید امتیازهایی را بدهد.
او گفت: من و دوستانم معتقدیم که یکی از این راهکارها کاهش حمایت از گروه تروریستی مجاهدین خلق در آلبانی و انتقال آنان به اتیوپی یا کناره دریای سرخ مانند اریتره است که می‌تواند برای تهران جذاب باشد. بنعیم یکی از اعضای ارشد در مرکز پیشرفت آمریکایی، محقق و پژوهشگر سیاست‌های آمریکا در خاورمیانه و مدرس مدعو دانشگاه نیویورک است.
و اما اینکه این موضوع تا چه حد و چه درصدی به واقعیت تبدیل شود و یا این که جناب آقای دانیل بنعیم و دوستان و همفکران ایشان صاحب چه پست و مقامی در دولت جدید آمریکا باشند موضوع جداگانه ای خواهد بود.
در این سطور من تنها قصد دارم به خاطره ای اشاره کنم که بی ربط به این موضوع نیست، نتیجه گیری و قضاوت با شما خوانندگان عزیز.
نزدیک به دو سال پیش تجمع مسالمت آمیزی در مقابل وزارت کشور آلبانی توسط افراد جدا شده برگزار شد و افراد خواهان پاسخگویی به بلاتکلیف بودن خیلی مسائل جداشدگان از جمله وضعیت حقوقی و قانونی افراد جداشده از سازمان در آلبانی بودند. در آن تجمع حتی برخی از افرادی که با کمک خانواده ها و انجمن های خیریه در داخل ایران کمکهایی دریافت کردند و با آن پول توانستند خودشان را به آلمان هلند و غیره برسانند و الان در آنجا به خاطر تکه استخوانی از طرف رجوی اینطور به زیر قبای مریم خانم خزیده اند و ماله کش سازمان پر افتخار مجاهدین شده اند هم حضور داشتند. چه می شود کرد همه چیز درست می شود جز ذات خراب آن هم ذات یک فرقه خشونت طلب. بگذریم که این هم بحث جداگانه‌ای دارد.
به هر حال در آن تجمع آقای سکول شیدی که مسئول قسمت رسیدگی به وضعیت ایرانیان در وزارت کشور آلبانی و طرف حساب سازمان می باشد به پایین ساختمان در مقابل درب اصلی آمدند و در جمع نفرات با آنها شروع به صحبت کردند در جواب نفرات که چرا ما از هیچگونه برگه قانونی یا پاسپورت و یا حتی جواز سفر در این کشور برخوردار نیستیم یا اینکه حتی ویزایی به خانواده های ما داده نمی شود که بتواند بیاید ایشان گفتند در ابتدای قرارداد بین آمریکا و سازمان ملل با دولت ما قرار بود شما به عنوان پناهنده در این کشور پذیرفته شوید و کشور ما هم قبول کرد و ما داشتیم کارها را طبق روال انجام می‌دادیم که بعد از ورود همگی شما رهبران شما منظور رهبران سازمان پرافتخار مجاهدین در ملاقات‌های عدیده به دولت آلبانی گفتند که نفرات ما هیچگونه پاسپورت و یا جواز سفر نمی‌خواهند و هیچ نیازی هم به دیدن خانواده ندارند و از این بابت همه چی بلوک شد.
شما بروید به رهبران تان بگویید که چرا جلوی این کار را گرفتند و از دولت آلبانی این را خواستند من کاری نمی توانم بکنم و در جواب هم نفرات که می‌گفتند ما از سازمان جدا شدیم و در کیس آنها نیستیم ایشان گفتند که درست است شما از تشکیلات جدا شده اید ولی به دلیل این که این یک وضعیت جدید است که شما دارید و برای آن هنوز تدابیری اتخاذ نشده فعلا شما با کل اعضای سازمان مجاهدین از نظر دولت آلبانی در یک کیس محسوب می شوید و متاسفانه خواسته آنها از دولت آلبانی به شما هم تحمیل شده این وسط و در رابطه با برخی موضوعات دیگر هم صحبت کردند و تجمع را ترک و به داخل ساختمان وزارت برگشتند.
اینکه شخص مکار و حیله گری مثل رجوی در طی تمام سالیان چه در عراق و چه در اینجا با شیوه در بن بست نگهداشتن اعضای سازمان خودش آنها را نگه می دارد شکی در آن نیست و این شیوه و تاک تیک رهبر این فرقه در نگه داشتن افراد است ولو با اهرم ناامیدی و بن بست و یک حالت بلاتکلیفی که فرد در همان قفسی که حداقل آب ونانی در آن هست را به هر وضعیت دیگری ترجیح بدهد.
اما این بار بدجوری در ظاهر کار بیخ پیدا کرده و کسی که خودش را خیرالماکرین می داند این بارمکرش به خودش برگشته و باید مثل بید بلرزد که مبادا وجه المصالحه بین معامله ای بین آمریکا و حکومت ایران در آینده قرار بگیرد.
کلام آخر
خوب آخه ای نامرد تر از نامرد اگر اینقدر کارهای رذیلانه برای بلاتکلیف نگه داشتن افراد نمی کردی و الان همه از جمله خودت و فرماندهانت از یک استاتو مشخص قانونی برخوردار بودید و همه پاسپورت اروپایی می‌داشتند پدر جد مشاوران بایدن هم جرات زدن چنین حرفی را نداشتند. بنابراین هر اتفاقی که برای هر کدام از اعضای محسور و محصور سازمان از جمله اخراج و دربدری مجددی در کار باشه تنها و تنها مسببب و مقصر اصلی تو هستی که در دادگاه خلق باید جوابگوی خانواده هایشان باشی.
حسن حیرانی ، تیرانا