پسرم حسن سلام .
خوبی مادر؟ احوالت چطور است؟ خبری به دستم رسید که ویروس کرونا در محلی که هستی شیوع پیدا کرده و من نگرانت شدم. راهی وجود ندارد که بتوانم از وضعیت جسمیت با اطلاع شوم! تو هم که زنگی به من نمی زنی که بدانم سالم هستی یا خیر .
خیلی دلم می خواهد صدایت به گوشم برسد. راهی برای من میسر نمی شود که با شما دیداری داشته باشم این همه سال مرا ول کردی و رفتی جایی که فقط خودت را تباه کردی.
هر موقع به یادت می افتم با خودم می گویم این چه بلایی بود که نصیب تو شد. برادران و خواهرانت با هر مشکلی که دارند زندگی خودشان را می کنند فقط تو راه بدی را انتخاب کردی یک لحظه با خودت فکر کن چندین سال با خودت چکار کردی تا آخر عمرت می خواهی این طور زندگی کنی؟
فکر می کنی عاقبت خوشی در انتظار توست؟ من فقط می خواهم نصیحت مادرانه به تو بکنم . همیشه آزاد زندگی کن خودت برای خودت تصمیم بگیر. من مادرتم کمی به حرفهای من گوش بده .
پسرم حسن این همه سال در میان کسانی زندگی کردی که به تو اجازه ندادن فکر کنی و با خانواده ات تماسی بگیری. تو را زندانی کردند دیگه بس نیست تا کی می خواهی ادامه دهی . خودت را نجات بده برو یک زندگی آزاد داشته باش. دنیا زیباست بعد از چندین سال در اسارت یک زندگی آزاد داشته باش .
به امید روزی نه چندان دور خبر به من برسد که پسرت حسن خودش را نجات داده و یک زندگی آزاد برای خودش انتخاب کرده .
مادرت فاطمه رضایی