ظاهرا تعدد و تراکم سایتهای اینترنتی پوششی مستقیم و غیر مستقیم سازمان مجاهدین خلق و شورای ملی مقاومت با دهها اسم مستعار و ریز و درشت و درج مطالب تکراری با اسمهای کلیشه ای و اندک نویسندگان آنها، حوصله گردانندگان سایتهای مجاهدین را هم سر آورده است. مجاهدین از یک سو ناگزیر به اثبات قابلیتهای دمکراتیک در درون خود هستند و از سویی دیگر درگیر جزمیت های سیاسی و ایدئولوژیک و هژمونی طلبی، این تعارضات بعضا منجر به تنش هایی در میان عناصر وابسته به شورای ملی مقاومت می گردد. آنها تلاش می کنند برای حل این تناقض ها بعضا از مطالبی استفاده کنند که با اندکی زاویه و اختلاف سلیقه بر این تناقض سرپوش بگذارند اما در عمل نتیجه درخوری حاصل نمی شود و ناگزیرند بابت این به اصطلاح سنت شکنی هزینه هایی متحمل شوند. نمونه بارز این رویکرد را می توان در موضع گیری جمشید پیمان درباره محاکمه و مجازات صدام و واکنش تند مجاهدین در این رابطه اشاره کرد که در نهایت منجر به عقب نشینی و تصحیح مواضع او در این رابطه گردید.
تازه ترین نمونه، موضع گیری حسین پویان مسئول یکی از سایتهای پوششی مجاهدین با همین نام است که ظاهرا نسبت به تعدد و افزایش بی رویه سایت های وابسته به مجاهدین معترض و پیشنهاد کرده است برای حل این معضل که به اعتقاد او منجر به دافعه نیز گردیده سطح کیفی این سایتها ارتقا یابد.
جمشید پیمان مسئول سایت آفتابکاران در پاسخ به او ضمن پذیرش تلویحی این معضل ناگزیر شده به گونه ای که مجددا مشابه موضع گیری اش درباره صدام مسئله تازه ای ایجاد نکند، موضوع را فیصله دهد. پیمان با اعتراف به این که سایت های وابسته به شورا و سازمان مجاهدین دارای ضوابط خاص و مشخصا خط قرمزهای تعریف شده هستند در جواب ایراد پویان به معضل تکراری بودن مطالب و شمار اندک نویسندگان آنها و پیشنهاد تمرکز گرایی و محدود کردن آنها به یک یا چند سایت، آشفته شده و نوشته که نمی دانند سهم مجاهدین و شورای ملی مقاومت از حجم سایتهای موجود چقدر و چه تعداد است اما در این تردیدی ندارند که این سایت ها هر تعداد هم که باشد باز کم است و بایستی در جهت افزایش و تعدد آنها قدم برداشت. پیمان در این رابطه در مقاله ای با عنوان "چند نکته در رابطه با سایت های همسو و موازی پشتیبان مقاومت" در سایت آفتابکاران می نویسد:
"اما، شما یقینا بیشتر و بهتر از من می دانید که چندین صد هزار سایت و وبلاگ فارسی زبان در پهنه اینترنت فعالیت دارند. من نمی دانم سهم ما، یعنی هواداران مقاومت چند درصد از این چندین صدهزار می باشد. ولی برایم مثل روز روشن است که سایت ها و وبلاگ های پشتیبان مقاومت تعدادشان هر اندازه هم که زیاد باشد باز هم کم است."
پیمان اما در عین حال نسبت به کلیشه ای بودن مطالب این سایتها و اسامی معدود آنها و همچنین کپی کاری و رونویسی آنها اذعان نموده و اضافه کرده:
"بسیاری از مطالب سایت ما، بویژه خبرها را می توان در سایر سایت های پشتیبان مقاومت هم ملاحظه کرد. برای عده ای که نمی دانم حقیقتا چه تعدادی را تشکیل می دهند، این همسانی خبرها و مطالب در سایت ما و دیگر سایتهای پشتیبان مقاومت، چندان مطلوب نیست."
پیمان در بخش دیگری از مقاله اش مضمون پیشنهاد پویان را خلاصه و درباره آن می نویسد:
"عده ای باتوجه به همین امر فکر می کنند این همسانی یا موازی کاری، گونه ای فرصت سوزی و هدر دادن انرژی محسوب می شود. بر این اساس پیشنهاد می کنند بجای داشتن چندین سایت موازی بهتر است که آنها را به تعداد محدود و اندکی سایت تقلیل داد که در آنها مطالب تکراری، جز به ضرورت، موجود نباشد."
پیمان در توجیه این شرایط ناگزیر به این مهم اشاره دارد که این سایت ها الزاما باید در راستای دیدگاه های شورا و مجاهدین اقدام به درج و انعکاس مطالب کنند و نه شاخص ها و معیارهای این مدیوم که دمکراتیک بودن از شاخص های کلیدی آن است. اما برای توجیه این رویه و حل تناقضات آن با محتوای شعار چند صدایی بر اساس رویه و عرف معمول مجاهدین و شورای ملی مقاومت، ناگزیر است به خط کشی های معمول و مرسوم تاکید کند. محور این خط کشی کماکان "هر که با ما نیست بر ما است" می باشد. اما واقعیت است که وزن حقیقی سازمان مجاهدین و شورای ملی مقاومت وابسته به آن، به نسبت کمیت سایتها و امکانات ارتباط جمعی مجاهدین نسبت غیر معقول دارد. این پارادوکس بواقع نشان می دهد که این تشکیلات از این امکان برای جبران بی اعتباری و بی وزنی در میان اپوزیسیون از یک سو و بی پشتوانگی داخلی استفاده می کند.
اساسا یکی از حربه های مجاهدین برای مقابله با این وضعیت و مشخصا پس از سی خرداد سال 60 و ورود به فاز نظامی تکیه به همین کمیت های کاذب و تبلیغاتی است. فی المثل ادعای مجاهدین در فاز سیاسی مبنی بر تیراژ ششصد هزار نسخه ای نشریه مجاهد را در همین راستا می توان ارزیابی کرد. در حال حاضر دهها سایت (لیست سایت های سازمان و شورای ملی مقاومت که مستقیم و یا با عناوین پوششی اهداف و سیاست های این دو تشکیلات را دنبال می کنند ضمیمه و در پایان مقاله درج شده است.) وابسته به سازمان و شورای ملی مقاومت بعلاوه روزنامه و هفته نامه اینترنتی و تلویزیون موسوم به سیمای آزادی در مقایسه با کمیت و کیفیت مطالب منعکس شده، نشان از عدم توازن و متمرکز شدن مجاهدین روی استراتژیک کردن امکانات ارتباط جمعی می کند. به هر حال به نظر می رسد رشد بی رویه این سایتها پیش از اینکه به وسیله ای برای پیشبرد اهداف شورای ملی مقاومت و مجاهدین تبدیل شود بنابه اظهارات گردانندگان این سایتها به معضلی فراگیر تبدیل شده است. نکته قابل تعمق در این رابطه بیرونی شدن این معضل است. امری که به نسبت اهمیت تلاش مجاهدین برای استتار آن به نظر می رسد موازی با معضلات دیگر سازمان بر وضعیت سردرگمی آنها تاکید افزون تری دارد.
لیست برخی از سایت های سازمان و شورای ملی مقاومت که مستقیم و یا با عناوین پوششی اهداف و سیاست های این دو تشکیلات را دنبال می کنند.
امید پویا، هجدهم فوریه 2007