اخیراً سازمان مجاهدین خلق، در یک اقدام خلاف معمول این سالیان، به یکی از خبرنگاران دوست و آشنای دیرینه از هفته نامه ساندی تایمز اجازه ورود به اردوگاه خود در آلبانی را داده و حتی وی توانسته در این اردوگاه با مریم رجوی دیدار و مصاحبه نماید.
در خصوص درج گزارش این تور یک روزه اردوگاه گردی و این مصاحبه در هفته نامه ساندی تایمز، جهت کسب اطلاعات بیشتر، می توانید به مقالات زیر مراجعه نمایید.
نیاز مبرم فرقه رجوی برای تبلیغات و خروج از انزوا در مقطع کنونی
گزارش ویژه هفته نامه ساندی تایمز انگلستان از مقر مجاهدین خلق در آلبانی
مهندس ابراهیم خدابنده، سه‌شنبه 2 شهریور 1400
وقتی زندگی عادی مجاهدین از لابلای گزارش ساندی تایمز بیرون میزند
مزدا پارسی، انجمن نجات مرکز فارس، چهارشنبه 3 شهریور 1400
سال ها بود که مریم رجوی نه کسی را به اردوگاه فرقه اش در آلبانی راه می داد و نه با رسانه ای مصاحبه می کرد. او در گردهمایی های سالانه که در دو سال اخیر به شکل آنلاین در آمده است یک جانبه صحبت می نمود و هرگز به سؤالی پاسخ نمی داد. حال پرسشی که در ذهن تمام کسانی که مسائل فرقه رجوی را دنبال می کنند به وجود می آید اینست که چه چیزی تغییر کرده و چه شرایطی به وجود آمده است که دروازه مقرشان بر روی خبرنگار خارجی باز می شود و حتی مریم رجوی به انتقادات پاسخ می دهد؟
شاهین قبادی، محمد محدثین، فرزین هاشمی، علی صفوی و افراد دست چین شده دیگر و نهایتاً مریم رجوی همگی حاضر می شوند و سعی می کنند تا تصویری کاملاً ساختگی و غیرواقعی و سراسر کذب و دروغ از مناسبات داخل اردوگاه به خبرنگار مربوطه القا نمایند. چرا در گذشته این تلاش را نکردند و چرا حالا؟
مطالب آقایان ابراهیم خدابنده و مزدا پارسی در سایت نجات به خوبی نشان می دهند که چگونه مقاله سفارشی در ساندی تایمز خود موجب افشای ماهیت و مناسبات فرقه ای مجاهدین خلق شده است. اما سؤالی که باید پاسخ داده شود اینست که چرا مریم رجوی ناپرهیزی نموده و درها را باز کرده و چرا حاضر شده است تا بنشیند و خبرنگار مربوطه سؤالات منتقدین را از وی بپرسد و او هم طبق معمول از جواب عاجز بماند و همه چیز را به وزارت اطلاعات ایران مصادره کند.
قطعاً نمی توان نقش همایش 5 روزه خانواده ها را انکار کرد. حرکتی که با شکایت 42 عضو سابق علیه سران مجاهدین خلق شروع شد و با حکم قطعی دادگاه بین المللی تهران و اضافه شدن بیش از 200 شاکی دیگر و طومار بیش از 11 هزار امضا ادامه یافت و سپس با ارجاع حکم به دادگاه بین المللی کیفری لاهه تکمیل گردید و آنگاه در فریاد جداشدگان و خانواده ها در همایش سیمای نجات منعکس شد.
سران سازمان مجاهدین خلق متهم به “جنایت علیه بشریت” هستند. آنان براساس شهادت تعداد بالایی از شاهدان عینی به صورت گسترده و سیستماتیک اعضای خود را در اردوگاه اشرف در عراق سوژه برده داری نوین، مغزشویی، حبس انفرادی، شکنجه، اعدام های ساختگی و حتی قتل قرار داده اند. آنان همچنین ارتباط اعضا با خارج از اردوگاه خصوصاً خانواده و دوستان را ممنوع اعلام کرده اند.
فرقه رجوی تلاش کرد تا همایش 5 روزه خانواده ها و جداشدگان را نادیده بگیرد و در عوض روی دادگاه استکهلم سرمایه گذاری نماید و ابتکار عمل را در آنجا به دست آورد. اما بازتاب این همایش در میان ایرانیان و هواداران و حتی ناظران خارجی به شکلی بود که مجاهدین خلق را وادار به واکنشی هرچند غیرمستقیم نمود و مریم رجوی را مجبور کرد تا تهدید حذف شدن را حس کند و از لاک خود بیرون بیاید.
یقیناً رسانه ای نزدیک تر از ساندی تایمز به مجاهدین خلق و دوستی قدیمی تر از متیو کمپبل برای این منظور نمی توان یافت. آیا منظور مجاهدین خلق، با این تور یک روزه اردوگاه گردی و صحنه سازی های انجام شده و مصاحبه با مریم رجوی، برآورده گردید و پاسخ به سؤالات طرح شده در همایش خانواده ها داده شد؟ برعکس، ابهامات به مراتب بیشتری در خصوص ماهیت و عملکرد این سازمان و اردوگاه مرموز و بسته اش در آلبانی به وجود آمد.
قطعا گزارش سفارشی در نشریه انگلیسی یک اقدام تدافعی در پاسخ به اتهامات جدی وارده از جانب جداشدگان و خانواده هاست که شتابزده و حساب نشده و به این شکل ناشیانه و سخیف صورت گرفته است.
عاطفه نادعلیان