خودکشی همواره آخرین راه گریز افراد به بن بست رسیده و البته درمانده در شرایط خاص و تحت فشار است.
در روز جهانی پیشگیری از خودکشی بد نیست اشاره ای شود به افرادی که در فرقه رجوی در اثر درماندگی ناشی از فشارهای این فرقه مبادرت به خودکشی کرده اند.
زهرا نوری، مرجان اکبریان، مهری موسوی و یاسر اکبری نسب، تنها تعدادی از کسانی هستند که در این فرقه خودکشی کردند و اسامیشان فاش شده است.
شاهدین و افشاء کنندگان خودکشی ها در این فرقه از فشار عمدی سرکردگان فرقه برای خودکشی اعضای مسئله دار نیز پرده برداشتند و مدعی اند این فرقه حتی برای احیای فردی که پس از خودکشی هنوز جان داشت هیچ تلاشی نمی کرد و او را تا جان دادن کامل رها می کرد.
فرشته هدایتی از اعضای جداشده فرقه رجوی درباره اطلاعش از چگونگی خودکشی زهرا نوری می گوید: زهرا بواسطه بیماری خونی که داشت داروی والفارین مصرف می کرد و قطع مصرف این دارو به مثابه مرگش بود. اما زهرا با وجود آن که از اعضای رده بالای فرقه بود دیگر از فشارها و انگ هایی که سازمان به او وارد کرده بود به تنگ آمد و خودسرانه مصرف این دارو را کنار گذاشت تا به مرگ نزدیک شود.
فرشته هدایتی می گوید: زهرا نوری نه تنها دارو، بلکه خوردن غذا و آب را نیز قطع کرده بود. او در واقع اعتصاب کرد تا اینکه حالش بد و نهایتا فوت شد.
مریم سنجابی نیز که خود از اعضای رده بالا و جداشده ی فرقه است درباره مرجان اکبریان، دیگر قربانی و به بن بست رسیده فرقه رجوی گفته است: علیرغم آنکه مرجان از کودکی بهمراه پدر و مادرش به فرقه آمده بود و در اشرف بزرگ شد، اما هیچ گاه نتوانست با مناسبات رجوی کنار بیاید و همواره منتقد تشکیلات جنایتکار رجوی بود و چون نتوانست از این فرقه رهایی یابد مبادرت به خودکشی دردناک نمود ولی فرقه هیچ واکنشی به مرگ او نشان نداد.
فرقه منفور رجوی نمونه های زیادی از خودکشی را در خود تجربه کرده و مشخصاً نسبت به هیچ کدام واکنشی نداشته است چرا که جان هیچ یک از اعضاء حتی در رده های بالا، برای سرکردگان اصلی این فرقه ارزشی ندارد.