رژیم بعث عراق که پس از پایان جنگ با ایران با حجم انبوهی از بدهی‌های خارجی رو به رو بود و از طرفی به کمک مالی برای بازسازی پس از جنگ نیاز داشت، از کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس متوقع بود کمک‌هایی را که به عراق در طول جنگ هشت‌ساله کرده‌اند بلاعوض تلقی و صدام را از بازپرداخت آن معاف کنند. البته این کشورها این خواسته صدام را توقعی اضافی تلقی می‌کردند. از همین رو بود که ماشین جنگی صدام که به سبب کمک‌های نظامی فراوان به یکی از مجهزترین ارتش‌های دنیا بدل شده بود، خشمگین از این سرپیچی حکام عرب، در کمتر از 3 ساعت کشور کویت را اشغال و آن را به خاک عراق ضمیمه کرد. این بدمستی صدام سبب شد زنگ خطر برای هم‌پیمانان غربی و عربی سابقش به صدا درآید. از همین رو بود که طی یک ائتلاف بین‌المللی، ارتش عراق را از خاک کویت خارج کردند. در همین ایام، ملت عراق خسته از اقدامات دیوانه وار صدام علیه حکومت او قیام کردند که در تاریخ عراق به انتفاضه شعبانیه شناخته می‌شود. این انتفاضه که از جنوب توسط شیعیان و از شمال توسط اکراد سازمان دهی شده بود، به سقوط 14 استان از 18 استان عراق منجر شد.
اهداف انتفاضه و شعارهای پیرامون آن سبب شد آمریکا و دیگر کشورهای غربی هراسان از اینکه سقوط صدام به قدرت گرفتن جریان‌های اسلام‌گرا و حامی تفکر مقاومت منجر شود، به رژیم بعث چراغ سبز سرکوب مردم عراق را نشان دهند. البته صدام نیز به وحشیانه ترین شکل ممکن مردم قیام‌کرده را سرکوب کرد. آنچه در این میان و در جریان سرکوب مردم عراق درخور توجه است مشارکت گروه تروریستی مجاهدین با ارتش بعث در سرکوب کردهای عراق است. ارتش خسته و شکست‌خورده صدام که یارای سرکوب مردم در 2 جبهه جنوب و شمال را نداشت، با سپردن سرکوب شمال به مجاهدین ، با خیال راحت به قلع و قمع مردم جنوب پرداخت. به گواه بسیاری از صاحب‌نظران اگر نبود مشارکت مجاهدین در همراهی با ارتش بعث، سقوط بغداد حتمی بود.
این همکاری و سرسپردگی سبب شد رژیم بعث و ناظران بین‌المللی حساب تازه‌ای روی گروه مجاهدین و کارکردهای آن باز کنند. از همین رو، با اینکه این گروه در سال 1997 میلادی به فراخور برخی ملاحظات سیاسی در فهرست گروه‌های تروریستی وزارت امورخارجه آمریکا قرار گرفت، هم‌چنان به فعالیت آزاد در خاک کشورهای غربی مشغول بود و حتی در دهه 70 خورشیدی علاوه بر برخی عملیات‌های پراکنده تروریستی همچون خمپاره‌زنی در مناطق مرزی و پایتخت، عملیات ترور شهیدان صیادشیرازی و لاجوردی را طراحی و اجرا کرد. ترور شهید صیادشیرازی انتقامی چند وجهی بود. این امیر ارتش جمهوری اسلامی در طول 8 سال جنگ تحمیلی به فراخور نبوغ و استعداد ذاتی‌اش و همچنین اشراف و تسلط بر طراحی‌ها و اجرای نقشه‌های نظامی، به‌کرات اسباب نقشه بر آب شدن نقشه‌های ارتش بعث را فراهم کرده بود. از طرف دیگر، شهید صیاد شیرازی محور اصلی شکست مجاهدین در عملیات فروغ جاویدان و حماسه مرصاد بود. از همین رو بود که هم صدام و هم مجاهدین کینه‌ای تاریخی از او داشتند. بنابراین این ترور در یک همکاری کامل میان رژیم صدام و گروه مجاهدین صورت گرفت.
سرسپردگی تام و تمام گروه مجاهدین در قبال پشتیبانش و انجام هر اقدامی که اسباب خشنودی حامی را فراهم کند و نداشتن حد و مرز در خیانت به ملت ایران، سبب شد تا این گروه جایگاهی ویژه در معادلات دشمنان ایران باز کند. اقدامات دیگر این گروه در اوایل دهه 80 و همکاری با سرویس‌های جاسوسی غربی همچون همکاری در ایجاد بحران در برنامه هسته‌ای صلح آمیز ایران سبب شد کشورهای غربی را به این جمع‌بندی برساند که مجاهدین می‌توانند کارکردهای متنوع و ویژه‌ای داشته باشند.از همین رو بود که علی‌رغم قرار داشتن نام این گروه در فهرست گروه‌های تروریستی آمریکا، پس از حمله این کشور به عراق در سال 2003، در اقدامی بی‌سابقه این گروه تحت حمایت آشکار ارتش آمریکا قرار گرفت و تا 10 سال بعد که نام این گروه از لیست گروه‌های تروریستی آمریکا خارج شد، این حمایت ادامه داشت. سابقه همکاری گروه مجاهدین در ادوار مختلف با دستگاه‌های اطلاعاتی کشورهای منطقه و کشورهای غربی و همچنین نوع همکاری آن‌ها و پذیرش انواع و اقسام مأموریت‌ها و نشناختن هیچ مرزی در خدمت به اجنبی و خیانت به کشور، گواه این مدعاست که اشتیاق وصف‌ناپذیر این گروه به کسب قدرت مطلقه و همچنین کینه عمیق آن‌ها نسبت به نظام جمهوری اسلامی و ملت حامی این نظام، این گروه را در زمره منفورترین جریان‌های خارج‌نشین قرار داده است تا جایی که به استناد بسیاری از گزارش‌های بین‌المللی این گروه کمترین جایگاهی در میان افکار عمومی ملت ایران ندارد.
از همین روست که امروزه این گروه تلاش دارد تا با تغییر ظاهر و همچنین تلاش برای پاک کردن حافظه تاریخی مردم درباره جنایاتش در دهه‌های نخستین انقلاب، جای شهید و جلاد را عوض کند تا از این رهگذر، مسیری برای جلب حمایت‌های داخلی و خارجی فراهم آورد.
دکتر مجید مربایان، پژوهشگر مطالعات تروریسم شهریور
منبع: شهرآرا