رجوی ها پس از سالها بهره کشی وحشیانه از اعضای فرقه و بعد از آن که عمر و جوانی این اعضاء را در مسیر اوهام شیطانی خود و در جهت منافع اربابان شان بر باد دادند، بعد از جداشدن اعضاء هم دست از سرشان بر نمی دارند و با کینه ورزی می خواهند زندگی آنها را تباه کنند.
در زمان صدام و در قرارگاه های جهنمی فرقه در عراق، اعضای خواهان جدایی و منتقدین را یا به زندان ابوغریب می فرستادند و یا تحت چنان فشار وحشتناکی می گذاشتند که برخی از آنها دست به خودکشی می زدند و یا آنچنان فضای تشکیلات را برای منتقدین و اعضای خواهان جدایی تیره می کردند که بدتر از مرگ بود. اما امروز خوشبختانه دیگر نمی توانند برخی از آن کارها را انجام بدهند. نه اینکه نخواهند بلکه شرایط بعد از سقوط صدام و اخراج فرقه از عراق آنچنان تغییر کرده که آنها نمی توانند.
با تمام این احوال رجوی ها مملو از کینه نسبت به جداشدگان هستند و رفتاری غیر انسانی با آنان دارند که یک نمونه آن چیزی است که با جداشدگان در آلبانی می کنند.
با تمام کارشکنی ها و سنگ اندازی های سران فرقه تروریستی رجوی در آلبانی و دشمنی آنها علیه جداشدگان، تعدادی از آنان موفق گردیدند که با تهیه شغل و تشکیل خانواده به زندگی خود در آن کشور سر و سامان بدهند. اما رجوی ها که سر و سامان گرفتن جداشدگان را پیامی شیرین و امید بخش برای اعضای باقیمانده در اسارت خود می دانند، وقتی دیدند نتوانستند این دسته از جداشدگان را خانه خراب و بی آینده بکنند، با روشی شیطانی قصد دارند زندگی آنها را مخدوش جلوه دهند. از این رو «کمیسیون امنیت فرقه» که یکی از نام های مستعار رجوی ها می باشد در اطلاعیه ای به جیغ و فغان بر علیه آنان پرداخته است.
رجوی ها در این اطلاعیه نه تنها وحشت خود از جداشدگان را به نمایش گذاشتند بلکه به خوبی نشان دادند که مناسبات فرقه ی آنها تا چه حد بر فریب و فشار سوار است که آنها در هراس از رسیدن خبر سر و سامان گرفتن زندگی جداشدگان به داخل تشکیلات و امیدوار کردن اعضا و ایجاد موج جدایی بیشتر، تلاش دارند با سناریوسازی های مسخره مانع از رسیدن خبرهای واقعی به اعضای گرفتار بشوند. هدفی که بی شک نخواهند توانست به آن برسند و حقیقت خودش راهش را باز خواهد کرد.
از سوی دیگر دشمنی دیوانه وار رجوی ها با نهاد خانواده در این اطلاعیه نمایان است آنجا که نوشته اند ” وزارت اطلاعات به مزدوران [منظور جداشگان] توصیه کرده است در آلبانی تشکیل خانواده بدهند.”
به رجوی ها باید گفت :
اولا مسائل غریزی و عاطفی و انجام ازدواج نیازی به سفارش ندارد و امری است که در طول تاریخ و در تمام دنیا متداول بوده و هست الا در فرقه تروریستی شما و امثالهم که برای برده نگه داشتن اعضاء ، خانواده را «کانون فساد» می خوانند و ازدواج و تشکیل خانواده در آنها ممنوع است.
دوماً رجوی ها آنقدر از تشکیل خانواده هراس دارند که آن را «توصیه دشمنان شان» می دانند.
سوماً رجوی ها با آن همه ادعا چه ریگ هایی در کفش دارند (درباره رجوی ها باید گفت چه سنگ ها و صخره هایی در کفش دارند) که از وجود چند جداشده در دهها کیلومتری مقر خود اینقدر می ترسند و نمی خواهند صدای آنها به گوش اعضای گرفتار مانده برسد؟ اینجا به خوبی مشخص می شود که چرا رجوی ها اعضای فرقه را در قلعه و قرارگاه اسیر و آنها را از وسایل ارتباطی و ارتباط جمعی دور و ملاقات و تماس را برای آنها ممنوع کردند.
چهارماً این رجوی ها هستند که باید جواب بدهند چرا تشکیل خانواده در این فرقه ممنوع بوده و به اعضای فرقه اجازه برقراری تماس و دیدار با اعضای خانواده های شان را نمی دهند.
پنجماً مگر رجوی ها مستمر نمی گویند جمهوری اسلامی و وزارت اطلاعات جنایتکار هستند. حال آن که جمله ذکر شده در بالا چیز دیگری را نشان می دهد. بنابراین مشخص می شود که ایجاد ترس و وحشت نسبت به جمهوری اسلامی یکی از چندین ابزار رجوی ها برای ممانعت از جداشدن اعضاء است.
صالحی