با لطف خدا ، همیشه مکر و حیله های مزدوران فرقه ی مخوف رجوی، نقش بر آب می شود. این وحدت و یکپارچگی جداشدگان در آلبانی، در اوج مظلومیت ، نشان از شکست محتوم فرقه ی رجوی در آلبانی است، علیرغم تمام توطئه چینی ها، سرانجام این ضربه ی فرقه ای نیز با هوشیاری و انسجام جدا شده ها ، به شکست انجامید.
جا دارد از طرف تمام جداشده ها این پیروزی را تبریک گفته و در مسیر افشای جنایات رجوی ها، برای همه ی دوستان ، آرزوی موفقیت و سربلندی در تمام مراحل زندگی را داشته باشیم.
سران فرقه ی رجوی نیز باید بدانند که تا ابد نمی توانند خورشید را در پس ابرهای سیاه خود ، مخفی کنند. آزادی حق تمام اسرای رجوی است .اسارت قضا و قدری بود که برای همه ی ما ، در دوران هایی رقم خورد، اما همیشگی نبود.
آری آن جلوه که خاموش نشود، نور خداست.قصه ی پر غصه و در عین حال پر پیام و انسان ساز این اسرا، گویا تمام شدنی نیست. موفقیت ها از پس چنین ابتلائاتی ، خیلی شیرین است.
زنجیر اگر دلیل بریدن شود بد است،
یا رمز اتصال مسافر به مقصد است،
این جا نپختگی است نرفتن میان دام،
ای خوش اسارتی که اسیرش زبانزد است . . .
به راستی این افراد، اسیر کدام جبر بودند؟ تاریخی یا جغرافیائی؟ آیا با آزادی، آن اسارت ها از خاطره ها فراموش خواهد شد؟
اما نکته نهایی که در این مقال موجز قابل یادآوری است و جای شکر فراوان دارد آن است که اکثریت قریب به اتفاق نجات یافتگان از اسارت رجوی ها، پس از نجات از اسارت، بی آن که دچار رخوت و افسردگی و بی نشاطی ناشی از آن دوران سیاه زندان های رجوی گردند، در سنگر آموزش و تحقیق و خدمت و تمسک به ارزش‌ها و فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی و… جزء موفق ترین و سالم ترین افراد و اقشار بوده اند.
خداحافظ اسارت، سلام بر آزادی . . .
فرید