روزهای آخر مهر ماه در داخل فرقه رجوی هفته سیمرغ نامیده می شود زیرا مصادف با ۳۰ مهرماه، سال روز انتخاب و یا بهتر بگویم انتصاب مریم رجوی به مقام ریاست جمهوری شورای رجوی ساخته در سال ۱۳۷۲ است.
به گزارش فراق، هدف از این مطلب این است که چرا در داخل تشکیلات رجوی قصد ندارند که مریم قجر را از مقام ریاست جمهوری که به وی داده شده عزل کند؟ چرا کسی پیش نمی آید؟ اصلا چرا انتخابات جهت به روز کردن شورای ملی رجوی ساخته انجام نمی گیرد؟
در داخل تشکیلات رجوی تناقض بزرگی وجود دارد که هر اتفاق پیچیده و سختی که قرار است انجام شده و رخ دهد را می گویند که برادر بیاید، بعد همه کارها درست خواهد شد. معنی دقیق این کلمه این است که خواهر مریم هیچ کاره است!
برای نمونه عرض کنم که در داخل فرقه هر چند سال یک بار رده های تشکیلاتی افراد به روز شده و به قول معروف ارتقای درجه داده می شود اما سران فرقه هر بار که حرف از دادن رده تشکیلاتی می شود با این بهانه که منتظر روزی باشید که برادر بیاید و خودش ارتقای سازمان دهی ها را به افراد بدهد افراد را سر کار گذاشته و با وعده های سرخرمنی مباحث در این خصوص را بسته بندی کرده و برای مدتی مسکوت می گذارند. یعنی از سال ۱۳۸۲ که آمریکا به عراق حمله کرد و باعث شد که عراق از کویت اشغال شده توسط صدام حسین عقب نشینی کند این مباحث درون تشکیلاتی وجود دارد.
تمام این ماجراها بر می‌گردد به اینکه ماهیت دیکتاتوری فرقه رجوی هرگز این اجازه را به کسی نمی دهد که آن قدر بالا برود که برای مسعود رجوی شاخ شود.
مریم رجوی هم که در این منصب سال ها درجا می‌زند به خاطر همین است که هر کسی دیگر به جز او سر کار بیاید احتمال اینکه علیه رجوی کودتا نموده و همه کنترل سازمان را برعهده بگیرد وجود دارد. در درون تشکیلات همیشه این مباحث وجود دارد که بلاخره تا چه زمان مریم رجوی قرار است در این سِمَت بماند و یا اینکه تا چه زمان قرار است که زهرا مریخی در مقام مسئول اولی سازمان بماند؟
در حقیقت باید گفت که همین منصب یعنی ریاست جمهوری مریم رجوی مانعی از انجام کودتای درون تشکیلاتی گردیده است، یک سوپاپ اطمینان برای حفظ موقعیت مسعود رجوی در رأس هرم تشکیلاتی فرقه رجوی.
این یک بن بست استراتژیک است، چیزی که رجوی به شدت از آن می ترسید و بر سرش آمده است.
اکنون در عرصه جهانی شاهد آن هستیم که هر روز جمهوری اسلامی استوارتر از همیشه بر جای خود ایستاده است و دشمنان این مرز و بوم هستند در تمام مسیرهایی که پیموده بودند به بن بست خوردند.
یادداشت از: حسین عیوضی آذر