روز دوشنبه مورخه 3/8/1400 خانم شهلا کله جویی دختر آقای نورمراد کله جویی از اعضای تحت اسارت فرقه مجاهدین خلق در دفتر انجمن نجات خوزستان حضور یافتند و با اعضای این انجمن دیدار کردند.
اعضای انجمن ضمن خوشآمدگویی به خانم کله جویی که از شهر اندیمشک علیرغم دوری مسافت و محدودیت های کرونایی به دیدار اعضای انجمن نجات آمده بود، خلاصه ای از آخرین وضعیت فرقه مجاهدین خلق و اعضای تحت اسارت آن در آلبانی، به اطلاع خانم کله جویی رساندند.
اعضای انجمن همچنین تاکید کردند اتفاق و تحول جدید در آلبانی، اقدام اخیر دولت آلبانی است که طی هفته گذشته اقدام به بررسی مجدد وضعیت اعضا برای صدور کارت شناسایی کرده است. دادن چنین کارتی به اعضا که تاکنون تحت نظر سیستم کنترلی مجاهدین خلق عمل می کردند می تواند به آنها یک هویت مستقل بدهد تا بتوانند فارغ از فشارها و سیستم کنترلی مسئولین مجاهدین خلق برای آینده خود تصمیم بگیرند.
رهبران مجاهدین خلق در ابتدا بشدت مخالف این اقدام دولت آلبانی بودند ولی به ناچار و تحت فشار افکار عمومی و مقامات دولت آلبانی پذیرفتند و این اقدام می تواند در آینده شرایط جدایی و خروج را برای اعضای معترض فراهم سازد. زیرا تا قبل از این تحول اعضای معترض از آنجاییکه به لحاظ فردی هویت مستقلی نداشتند و بخاطر شرایط ویژه آلبانی و مشکلات معیشتی و محدودیت های قانونی نمی توانستند برای جدایی اقدامی انجام دهند.
خانم کله جویی ضمن تشکر از توضیحات مسئول انجمن عنوان کرد: شما مسئولین انجمن طی این سالیان زحمات زیادی برای ما خانواده ها کشیدید، در شناخت ما نسبت به ماهیت مجاهدین خلق و ازطرف دیگر وضعیت عزیزانمان خیلی تلاش کردید. مجاهدین بدترین خیانت را در همکاری با رژیم صدام برعلیه مردم ایران مرتکب شد و به همین دلیل مورد تنفر و انزجار افکار عمومی هستند. آنها با سواستفاده از احساسات پاک جوانان این میهن آنها را فریب و به مسیرهای غلط کشاندند و بدترین صدمه را به جوانان و خانواده های آنها زدند. پدر من نورمراد که یک مرد روستایی و زحمتکش بود، هیچ گونه آشنایی با مجاهدین خلق نداشت و در جریان جنگ به اسارت عراقی ها درآمد که بعدا با وعده های فریبنده رجوی از اردوگاه عراق به قرارگاه اشرف برده شد و از آن زمان تا کنون تحت اسارت مجاهدین خلق قرار دارد. وی الان مردی مسن و بیمار است که قدرت انتخاب را از او سلب کرده اند و سالیان از دیدار با فرزندانش محروم شده است. ما فقط چشم امیدمان به تلاش های انجمن نجات می باشد.
اعضای انجمن ضمن تشکر از اظهار لطف خانم کله جویی در رابطه با انجمن خاطر نشان ساختند اگر کمک ها و همکاری بی وقفه خانواده ها نبود از دست اعضای انجمن به تنهایی کاری ساخته نبود. در پایان اعضای انجمن یک جلد از کتاب “قصه ای ناتمام برای دخترم” که اخیرا انتشار یافته را به خانم کله جویی تقدیم کردند و برای ایشان آرزوی موفقیت و سلامتی کردند.