شورای ملی مقاومت مجموعه ای از گروه های اپوزیسیون ایرانی و اشخاص است.
در ماه اوت 1993 شورا یک پارلمان در تبعید تشکیل داد و دبیرکل سازمان مجاهدین یعنی مریم رجوی را بعنوان «رئیس جمهور آینده ایران» اعلام کرد. از جمله وظایف سازمان های وابسته به مجاهدین که در کشورهای غربی فعالیت میکنند، میتوان از فعالیت های تبلیغاتی سرسام آور و اقداماتی جهت تهیه پول نام برد.
شورای ملی مقاومت و سازمان مجاهدین قصد دارند رژیم ایران را سرنگون سازند ودراین رابطه استفاده از شیوه مبارزه مسلحانه را لازم می بینند. شورای ملی مقاومت در سراسرجهان، بازوی سیاسی مجاهدین می باشد. مجاهدین تا اشغال عراق توسط نیروهای آمریکایی و انگلیسی بعنوان قویترین و نظامی ترین گروه اپوزیسیون بشمار می رفتند که از طریق خاک عراق در داخل ایران عملیات انجام می دادند. در همین رابطه بازوی نظامی آن «ارتش آزادیبخش ملی» (NLA) در عراق مسئول بسیاری از عملیات های تروریستی در داخل ایران بود. فرمانده کل این «ارتش آزادیبخش» مسعود رجوی همسر مریم رجوی می باشد. بعد از سقوط رژیم عراق در آوریل 2003، ارتش آزادیبخش قرارداد آتش بس با نیروهای آمریکایی بست که طبق آن 4000 عضو ارتش در کمپ «اشرف» خلع سلاح گردیده وتحت نظر آمریکایی ها قرار گرفتند.
دراین مابین نیروهای مجاهدین مشمول قانون بند 4 کنوانسیون ژنو شده اند که طبق آن حفاظت از افراد غیرنظامی در مواقع جنگ تامین می گردد.
سازمان مجاهدین و نه شورای ملی مقاومت در تاریخ 2 ماه مه 2002 در لیست گروه های تروریستی اتحادیه اروپا ثبت شده است. در تاریخ 12 دسامبر (2006) یک دادگاه اتحادیه اروپا، مصوبه ای را که طبق آن سازمان مجاهدین در لیست گروه های تروریستی طبقه بندی شده بود، بدلیل اینکه روال اداری طی نشده است، لغو کرد. این دادگاه ولی به این سئوال که آیا مجاهدین یک سازمان تروریستی می باشد، نپرداخت. رای صادره از دادگاه هنوز قابل اجراء نیست.
در آلمان هیچگونه مرزبندی مابین سازمان مجاهدین و شورای ملی مقاومت دیده نمی شود. مجاهدین خلق در داخل گروه های تبعیدی ایرانی از سالها پیش ایزوله هستند چرا که خودشان را «تنها آلترناتیودموکراتیک» رژیم ایران میدانند. در حقیقت این سازمان از مسئله ابتدایی دموکراسی خیلی بدور است. ساختار تشکیلاتی منضبط از بالا به پائین و رهبری فرقه مانند زوج مسعود و مریم رجوی این موضوع را اثبات می کنند. از زمان خلع سلاح ارتش آزادیبخش و محاصره افراد مجاهدین در قرارگاه اشرف در عراق، این سازمان دیگر امکان عملیات تروریستی ندارد. هیچگونه نشانه مشخصی از طرف شورای ملی مقاومت و سازمان مجاهدین مبنی برخودداری از خشونت تا بحال دیده نشده است.
هواداران سازمان می کوشند با انجام مراسم عمومی نظیر کنسرت موزیک ویا سخنرانی نظرها را بخود جلب کرده و تبلیغ کنند. موضوع این جلسات بیشتر.مباحثی مانند «نقض حقوق بشر در ایران»، اعتراض علیه برنامه هسته ای ایران»، «اعتراض علیه احمدی نژاد رئیس جمهورایران» و همچنین درخواست خارج شدن از لیست تروریستی اتحادیه اروپا می باشند. این نوع جلسات در برلین، وین، مونیخ و ژنوبرگزار گردیدند.
بعد از انتخاب رئیس جمهور محمود احمدی نژاد, برنامه هسته ای ایران در کنار مسئله نقض حقوق بشر در ایران موضوع اصلی تظاهرات های شورای ملی مقاومت شد.
شورای ملی مقاومت درخواست تصویب قطعنامه تحریم علیه رژیم ایران را ازشورای امنیت سازمان ملل کرده است. ضمن اینکه سیاست کنونی غرب را باعث وضعیت فعلی می داند.
علاوه برآن شورای ملی مقاومت خواستار زدودن نام سازمان مجاهدین از لیست تروریستی اتحادیه اروپا و آمریکا شده است. در تاریخ اول جولای (2006) تظاهرات بزرگی در این رابطه در پاریس تحت عنوان «زمان مناسب برای تغییر با مریم رجوی فرارسیده است» انجام شد که درآن مریم رجوی به اهمیت مقاومین در قرارگاه اشرف اشاره کرد. بعد از سخنان نوری المالکی نخست وزیرعراق مبنی درخواست برچیدن این قرارگاه، هواداران سازمان از اوت تا اکتبر هرروزه جلوی مقر سازمان ملل در ژنو تظاهرات کردند. در صورت انحلال قرارگاه قرارگاه اشرف، سازمان احساس تضعیف مبارزه علیه قدرتمداران ایران را میکند.
از اواسط سال فعالیت های مالی توسط هواداران شورای ملی مقاومت و انجمن های پوششی آن تشدید شده است. انجمن های فعال در استان نوردراین وستفالن که شامل
„Hilfswerk für Menschenrechte im Iran (HMI)“ –
«انجمن برای حقوق بشر در ایران» از شهر دورتموند
„Menschenrechtszemtrum für ExiliranerInnen (MEI)“ –
«مرکز حقوق بشر برای ایرانی ها» از شهر دوسلدرف
„Menschenrechtsverein für Migranten“ –
«انجمن حقوق بشر برای پناهندگان» از شهر آخن
می باشند، در سراسر آلمان فعالیت خیابانی جمع آوری پول از مردم را انجام می دهند. مراکز اصلی این فعالیتهای مالی در برلین، هامبورگ و استان نوردراین وستفالن قرار دارند. در استان بایرن نیز کم وبیش مراجعه به منازل تحت عنوان باصطلاح کمک های انسانی دیده شده است.
سازمان مجاهدین و شورای ملی مقاومت همچنان می کوشند سیاستمداران را به حمایت از اهداف خود ویا شرکت در مراسم بکشانند تا در افکار عمومی خودشان را جنبش در تبعید آزادیخواه و «دموکراتیک» جابزنند.
گزارش اداره حراست بایرن سال 2006 در مورد سازمان مجاهدین و شورای ملی مقاومت صفحات 84 تا 86
(ترجمه علی اکبر راستگو، نوزدهم آوریل 2007)