چرا رجوی ها از خبرنگار و رسانه ، هراس دارند؟

اخیرا خبرنگاری بی طرف و آزاد در آلمان، سئوالاتی را از سازمان و نماینده هایش کرده است ، که گویا بشدت به مذاق رجوی ها ناخوش آمده است. و طبق معمول او را ” مامور تفتیش عقاید و بازجو” لقب داده اند! براستی چرا این سازمان ماهیت ضد مردمی ، غیر اجتماعی و فرقه ای خود را ترک نمی کند؟

از اولین روز که به فرقه ی رجوی پیوستم، برایم سئوال بود که چرا داخل مناسبات با بیرون در ارتباط نیست؟ مگر چه اسراری در درون مناسبات وجود دارد که نباید پای هیچ خبرنگاری به درون باز شود؟! همیشه هم در مناسبات هر جائی می رفتم به دنبال پاسخ این سئوالم می گشتم و کنجکاوانه همه چیز را رصد می کردم.

رفته رفته ، که وجود زندان و شکنجه در سازمان برایم مسجل شد ، به چشم دیدم و با تمام وجودم زندان های سازمان را لمس کردم، جوابم را یافتم! این تاریکخانه ها، جاهائی بود که هرگز نباید نوری به آنجا تابیده می شد.
چرا که اگر پشت پرده ی سازمان علنی می شد ، دیگر رجوی باید دم و دستگاه سرکوبش را جمع می کرد و به زباله دان تاریخ می پیوست.

تمام تصاویر و صحنه هائی نیز که از درون مناسبات به بیرون درز کرده است ، تماما صحنه های ادیت شده ، مونتاژ شده و جعل شده ای است که 180 درجه با واقعیات فرقه ی رجوی متفاوت است.
ذات خبرنگار سئوال پرسیدن و پاسخ گرفتن است، خبرنگار همه چیز را به چالش می کشد، خبرنگار حقیقت را منعکس می کند، یک خبرنگار مستقل از کسی باج نمی گیرد تا واقعیت را قلب کند.

این همه نیز با ذات مسعود رجوی و ماهیت غیر پاسخگوی او، درتضاد است. هرگز تاریخچه ی سراسر سیاه سازمان ، به یاد ندارد که درب این فرقه به روی خبرنگار آزادی گشوده شده باشد. سئوالات متداول هر خبرنگار در بدو ورود مانند سئوالات زیر است و مسجل است که رجوی ها پاسخی منطقی برای آنها ندارند:

– چرا در سازمان همه ی اعضای تشکیلات مجرد هستند؟
– چرا کسی حق ندارد با خانواده اش در ارتباط باشد؟
– چرا در نشست های درونی و مخفی سازمان ، افراد را تحقیر کرده و مورد فحاشی قرار می دهند؟
– چرا اعضاء به اینترنت، گوشی همراه و دنیای مجازی ، دسترسی ندارند؟
– جرا مخالفان در سازمان زندانی شده یا بقول شما قرنطینه می شوند؟
– چرا اعضاء حق ندارند ، به رهبری انتقاد کنند؟
– چرا این اعضاء ، حق تردد به بیرون از مناسبات را ندارند؟
– چه زمان هائی از شبانه روز اعضاء در اختیار خود هستند؟
– آیا درست است که در سازمان برخی از اعضاء خودسوزی یا خودکشی می کنند و چرا؟
– آیا همه ی اعضای سازمان، در بازداشتی اجباری بسر می برند؟
– تا کنون چند درصد اعضاء در سازمان، زندانی و شکنجه شده اند؟
– تا کنون چند نفر از سازمان رسما جداشده اند؟
– آیا این درست است که عده ای برای خروج، دست به فرار می زنند؟
– آیا حجاب در سازمان اجباری است؟
– آیا مردان با زنان در سازمان می توانند با هم در مورد مسائل دلخواه صحبت کنند؟ چرا؟
– آیا این مردان و زنان بابت این کار 24 ساعته از سازمان حقوق دریافت می کنند؟
– مسائل مالی سازمان چگونه و توسط چه کانال هائی حل و فصل می شود؟
– آیا اعضاء در سازمان شکنجه روحی و جسمی می شوند؟
– عقاید شخصی در سازمان برسمیت شناخته می شود؟

مسئولان فرقه ی رجوی برای این سئوالات و صدها سئوال دیگر، هرگز جوابی نداشته اند و برای همین هم ورود هر خبرنگاری به درون مناسبات به هر شکل و تحت هر عنوانی ، ممنوع است.
در سازمان نیز علنا همیشه گفته اند که هرم رهبری رو به پائین است و از بالا به پائین دستورات می آید و هرگز کسی از پائین به بالا نمی تواند ، سئوال کننده باشد.

هر جائی که خبرنگاری باشد، سئوال کننده ای باشد، حقیقتی قرار باشد بیان شود، عکسی گرفته و مستند شود، بی گمان مسعود رجوی حضور نداشته است و نخواهد داشت، او از رسانه ، دوربین، سئوال از گذشته و اشتباهاتش ، همیشه فراری بوده است وبرای همین هم امروز که باید پاسخگو باشد در صحنه نیست و سوراخ موش را برای خود گزیده است .

فرید