بین سال‌های 2013 در آخرین روزهای دولت دوم بریشا Berisha تا سال 2016، چندین هزار ایرانی بر اساس توافق‌نامه‌ای بین دولت‌های آلبانی و جامعه بین‌المللی، که هرگز علنی نشد، وارد آلبانی گردیدند.
این ایرانیان بخشی از یک سازمان سابقا تروریستی بودند (تا سال 2012 در فهرست سازمان های تروریستی وزارت خارجه ایالات متحده قرار داشت). این سازمان با نام های متعدد یا به عنوان بخشی از سازمان های پوششی مانند شورای ملی مقاومت نیز شناخته می شود. این ایرانیان پناهنده در آلبانی، به عنوان اعضای فرقه رجوی نیز معروف هستند. با ورود این سازمان از عراق به آلبانی، یک سری فرارازصفوف آنها صورت گرفت. اعضای زن و مرد، چه زمانی که ایرانیان در حومه تیرانا مستقر شده بودند و چه زمانی که به شهر مانزManez در به اصطلاح اردوگاه اشرف 3 منتقل شدند، گروه را ترک کردند و از آن خارج شدند.
پس از اینکه آلبانی تحت تاثیر همه گیری ویروس کووید-19 قرار گرفت، فرار از اردوگاه اشرف 3 نیز افزایش یافت، زیرا این ویروس به طور قابل توجهی دراردوگاه گسترش یافت و تعداد زیادی کشته را و بسیاری را مبتلا نمود.
در روزهای اخیر، علاوه بر تداوم فراراز سازمان، حتی به صورت گروه‌های خانوادگی، نقض جدی حقوق بشر اعضای سابق فرقه رجوی صورت گرفته است. چنین نقض حقوق بشری در عین حال جزو جرائم جنایی محسوب می شود که طبق مواد قانون جزای جمهوری آلبانی، مجازات زندان را در پی دارد. فاجعه خانواده دانافر در اواخر ماه نوامبر (آبان ماه)، زمانی رخ داد که خانواده دانافر تصمیم به ترک فرقه رجوی گرفتند. پدر خانواده و دو پسرش نوید دانافر و شاهپور دانافر از مسئول خود در فرقه رجوی خواستند تا به آنها اجازه دهند که اردوگاه مانز را ترک کرده و مانند بسیاری دیگر از اعضای سابق فرقه در شهر تیرانا زندگی کنند. فرماندهان اردوگاه به دستور مستقیم مریم رجوی، رهبر فرقه، به خانواده مورد نظر اجازه خروج از اردوگاه مانز و اقامت در تیرانا را ندادند.
اقدام به خودکشی
یکی از پسران، یعنی شاهپور دانافر، با بریدن رگ های مچ دست خود اقدام به خودکشی کرد. شاهپور در بیمارستان( QSUT مرکز بیمارستان دانشگاهی “مادر ترزا Teresa)” بستری شد. ارگان های دولتی آلبانی سکوت کثیفی را در قبال این پرونده اقدام به خودکشی اختیار کرده اند.
پلیس دورسDurrës و پلیس تیرانا در بیانیه های مطبوعاتی خود به هیچ وجه به چنین موردی اشاره نکرده اند. ریاست QSUT نیز که در این دردسر گرفتار شده است، سکوت کاملی را اختیار کرده است. به پلیس، پزشکان و رهبران فرقه رجوی یادآوری می کنیم که تحریک به خودکشی یک جرم کیفری است و مجازات آن حبس است. به رهبران پلیس در دورس و تیرانا و همچنین مدیر گلدیس نانو Gledis Nano ، آنچه را که در ماده 99 قانون شماره 7895 dt به تاریخ 27/1/1995 نوشته شده است را یادآوری می کنیم: «باعث خودکشی یا اقدام به خودکشی یک فرد شدن، در نتیجه بدرفتاری سیستماتیک یا دیگر رفتارهای سیستماتیک که به شدت به حیثیت وی لطمه می زند، توسط شخصی که به او وابسته هستند یا توسط شخصی که دارای رابطه خانوادگی یا زندگی مشترک می باشند، مجازات حبس از سه تا هفت سال را در پی دارد.»
همه آن دسته از افسران پلیس و پرسنل پزشکی که دهان خود را در برابر چنین جنایتی – که مجازات آن تا 7 سال حبس است – بسته اند، باید از خود بپرسند که آیا ارزش آن را دارد که برای تحقق هوس های جنایتکارانه یک پیر زن و یک تروریست سابق غیر سیاسی بی وطن مثل مریم رجوی به زندان بروند؟
متأسفانه حتی اکنون که در حال نگارش این مقاله هستیم، نقض حقوق بشر در مورد قربانی مذکور، یعنی فرد نجات یافته از یک اقدام به خودکشی، ادامه دارد. از فیلم های آماتوری با تلفن همراه که مخفیانه در QSUT گرفته شده مشخص است که 2 نگهبان مرد، از اعضای فرقه رجوی، دائماً در کنار قربانی قرار دارند. به مدیر جدید QSUT خانم آلبانا فیکو Albana Fico یادآوری می کنم که استقرار دو نگهبان به این شکل در کنار قربانی در تمام طول روز آشکارا مغایر با مفاد آیین نامه اساسی عملکرد QSUT مصوب سال 2015 می باشد. حضور دو نگهبان «تمام وقت» چیزی کمتر از شکنجه روانی مداوم قربانی یعنی شاهپور دانافر است.
نقض قانون به این شکل فاحش به معنای مجازات های اداری و کیفری برای همه آلبانیایی هایی است که با زیر پا گذاشتن قانون و آیین نامه های جاری با فرقه رجوی در نقض حقوق بشر قربانی شاهپور دانافر همکاری می کنند.
به افسران پلیس یادآوری می‌کنم که برادر شوهر فیکو، وزیر کشور کنونی جمهوری آلبانی، پس از حادثه ای با پلیس، که عمدا خبرنگار و فیلمبردار را به داخل پرتگاه هل داد، از متهم کردن پلیس مورد سؤال ابایی نکرد. افسر پلیس مورد نظر پس از این رسوایی اطلاعاتی مبنی بر اقدام به خودکشی یک خارجی که به عنوان فردی تحت حمایت دولت آلبانی در این کشور به سر می برد (ماده 27 و ماده 33 کنوانسیون چهارم ژنو) افشا نمود. پلیس دورس و پلیس تیرانا نمی توانند در این خصوص ساکت باشند. امیدواریم وزیر کوچی Cuci این بار زیردستان خود را متهم نکند. من علناً از مریم رجوی تروریست سابق می خواهم که سرنوشت مادر و دو پسر یعنی شاهپور و نوید را روشن کند. این خانم هنوز در کمپ اشرف 3 در مانز است. معلوم نیست که 3 عضو دیگر خانواده، بر خلاف میل خود یا داوطلبانه در اردوگاه باقی مانده باشند. آنان صرفاً در اردوگاه گروگان هستند. در مورد دوم، به پلیس آلبانی یادآوری می‌کنم که رئیس فرقه یعنی مریم رجوی و زیردستانش فراتر از هرگونه شک منطقی مرتکب جرم محرومیت غیرقانونی از آزادی شده‌اند.
هنوز دیر نشده است که مقامات آلبانیایی دست از همکاری جنایتکارانه خود با مریم رجوی تروریست سابق بردارند و جلوی نقض حقوق بشر افراد بیچاره را، که در اردوگاه اشرف 3 محبوس هستند، بگیرند. مشکلات تمام نشده است. برای تروریست سابق مریم رجوی ریختن خون اعضای اردوگاه اشرف 3 ادامه دارد. تبعیت در فرقه رجوی نه تنها توسط اعضای عادی بلکه توسط اعضای عالی رتبه در این فرقه نیز کنار گذاشته می شود. در دو هفته گذشته یکی دیگر از اعضای این فرقه، خواننده بسیار معروف ایرانی به نام فرشاد، اردوی مانز را ترک کرد. این خواننده هم مثل آقای شاهپور دانافر چیزی نمی خواهد جز اینکه مریم رجوی تروریست سابق به او اجازه دهد که در تیرانا به عنوان یک مرد آزاد، و نه به عنوان یک برده در اردوگاه مانز، زندگی کند. از این فرصت استفاده می‌کنم و از پلیس آلبانی می‌خواهم که مراقب آقای فرشاد باشد، زیرا او تحت فشار روانی مداوم از سوی فرماندهان فرقه است. شما می توانید همه چیز را از تروریست های سابق این فرقه انتظار داشته باشید، بنابراین از خدا می خواهم که پلیس آلبانی از آقای فرشاد محافظت کند.
تحقیقات مختصری که انجام دادم برایم فاش شد که یکی از فرماندهان فرقه رجوی با نام مستعار جواد خراسان (نام اصلی او اسماعیل مرتضایی است) فشار روانی شدیدی بر آقای فرشاد وارد کرده است. امیدوارم پلیس آلبانی از آقای فرشاد مراقبت کند و از هر گونه اتفاق غیرعادی مانند قتل، خودکشی یا حتی قتلی که به شکل دیگری جلوه نماید جلوگیری کند.
گازتا ایمپکت، تیرانا، آلبانی