سوءاستفاده از موضوع زن شاید اصلیترین محور سرکرده مجاهدین برای طرح ادعاهای حقوق بشری علیه ایران است. اما زنان بسیاری در سازمان مجاهدین حضور دارند که تکتک آنها مصادیق روشن نقض بینظیر حقوق زن و حقوق انسان در این گروه تروریستی هستند. زنانی که از طلاق اجباری و جدایی از کودکانشان تا رژه نظامی در بیابانهای سوزان عراق، بیرون آوردن رحم برای جلوگیری از حاملگی و حتی تجاوز سرکرده مجاهدین؛ مسعود رجوی را تجربه کردهاند. نگاهی به سرگذشت برخی از زنان سازمان که جان خود را در مناسبات این فرقه تروریستی از دست دادهاند، در واقع روایتی از واقعیت ماجرای حقوق زن در این گروه است.
صدیقه مجاوری
صدیقه مجاوری نیز نمونه دیگری از زنان مجاهدین است که سرنوشتش با این فرقه تروریستی به خودکشی رسید. صدیقه اجباراً خودکشی کرد. او درواقع برای آزادی مریم رجوی از زندان به اجبار سرکردگان سازمان خود را در خیابانهای پاریس به آتش کشید.
بتول ملکی دوست و هماتاقی صدیقه در پادگان اشرف، در مورد او میگوید: «صدیقه از جمله زنانی بود که بر اثر مغزشوییهای سازمان تعادل روانی نداشته و فکر و ذهن خود را در اختیار سرکردگان مجاهدین گذاشته بود. صدیقه یک زن کاملاً افسرده بود که قادر به گرفتن هیچ تصمیمی نبود. برای همین هم بعد از دستگیری مریم رجوی در فرانسه، حاضر شد تا خود را برای آزادی مریم بسوزاند!»
تنها اثر برجایمانده از صدیقه مجاوری بنای یادبودی است که به دستور مسعود رجوی برای الگوسازی از دیگر اعضای سازمان در پادگان اشرف ساخته شد! درواقع رجوی این سرنوشت را الگویی برای همه زنان گروهش میدانست.
بعد از خودسوزی صدیقه مجاوری، ندا حسنی و چند نفر دیگر که به دستور سرکردگان سازمان خود را در خیابانهای پاریس به آتش کشیدند، پلیس فرانسه دو عضو سازمان را دستگیر کرد. این دو عضو به نامهای محمود ائمی و حسین امینی قلی پور متهم بودند که کادرهای سازمان مجاهدین خلق را در خیابانهای پاریس به آتش کشیدهاند.
دادستان کل پاریس در مجموعه اتهامات این دو عضو دستگیرشده سازمان عنوان کرد که اینان صحنه را برای خودسوزی آماده کرده و دیگر اعضای سازمان را نیز مدیریت میکردند تا دیگر حاضران صحنه و رهگذران را تهییج کرده و از صحنههای خودسوزی فیلم و عکس تهیه کنند.
به گفته اعضای جداشده سازمان، محمود ائمی بانام مستعار محسن عباسی از فرماندهان نظامی رجوی در عراق بوده و در کشتار کُردها در عملیات کُردکشی نقش فعال داشته است.