مرحوم غلامرضا بهروزی در آبان ماه 1369 وارد سازمان مجاهدین خلق در عراق شد و در ششم تیر ماه 1384 از این سازمان جدا گردید. وی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به دلیل تبلیغات پرجاذبه این سازمان و شعارها و وعده های دروغین آن، در حالی که فقط 17 سال داشت، هوادار سازمان گردید و نهایتا بعد از چند سال با فریب و نیرنگ به پادگان اشرف در عراق برده شد.
در زمان سقوط صدام حسین مرحوم بهروزی در منطقه جلولا و خانقین بود. او بعد از آن شاهد بود که چگونه مجاهدین خلق متعاقب جاسوسی و مزدوری برای استخبارات عراق به خدمت نیروهای آمریکایی جهت برآورده کردن اهداف آنان در عراق برآمدند. وی پس از پی بردن به ماهیت و شعارهای توخالی سران فرقه رجوی و اشراف به عمق خیانت های آنان، از پادگان اشرف فرار کرد و سپس توسط صلیب سرخ جهانی و با مساعدت دولت عراق در تیرماه سال 1384 به آغوش میهن بازگشت.
مرحوم بهروزی پس از بازگشت به ایران به صورت خستگی ناپذیر در جهت افشای ماهیت ضد مردمی فرقه تروریستی رجوی در انجمن نجات به فعالیت و تلاش پرداخت. او نه تنها برای خانواده های استان خراسان رضوی بلکه برای تمامی خانواده ها در سراسر ایران نامی آشنا می باشد.
وی در چندین نوبت همراه با خانواده ها به کشور عراق مسافرت کرد و به پادگان اشرف مراجعه کرد. سازمان مجاهدین خلق که شاهد تلاش های بی وقفه اش بود بارها علیه او به عقده گشایی و جنگ روانی پرداخت اما اقدامات سخیف فرقه رجوی او را در انجام مسئولیت هایش مصمم تر کرد.
شبانگاه چهارشنبه 29 بهمن 1399، آقای غلامرضا بهروزی در بیمارستانی در شهر مقدس مشهد به دیار باقی شتافت و خانواده بزرگ نجات را در غم و اندوهی عمیق فرو برد.
خدایش بیامرزد – روحش شاد و یادش گرامی