من یک پدرم. دختر من ، شکوه قاسمی را سازمان مجاهدین خلق ربوده و چندین سال است که او در اسارت این فرقه است. تا به حال چندین بار با سازمان های حقوق بشری نامه نگاری کردم اما جوابی به من داده نشده است. برای ارگانهایی که نام خود را حقوق بشر گذاشته اند متاسفم. بعد از این همه نامه نگاری که با آنها صورت گرفته جوابی به من نداده اند. مگر من جزیی از بشر نیستم. چرا سازمان های حقوق بشری چشمان خود را به جنایتهای سازمان مجاهدین بسته اند؟
سازمان مجاهدین خلق اجازه ارتباط با دخترم را نمی دهد. چندین سال است دخترم را به اسارت گرفته. آیا این سازمانها نقض حقوق بشر در سازمان مجاهدین خلق را نمی بینند؟ عکس جدیدی از دخترم در کمپ آلبانی را دیدم دخترم خیلی شکسته شده بود و چهره چروکی داشت. زمانی که برای تحصیل به خارج رفت جوان بود، الان به چه روزی افتاده است! دردم را بایستی به چه کسی بگویم؟ از سازمانهای حقوق بشری نا امید شدم. حقوق بشری در کار نیست. سازمانهای حقوق بشر، مجاهدین را در اعمال جنایتهایش تایید می کنند که دختر مرا بیشتر به بند بکشد. من از سازمانهای حقوق بشری دل گیرم . فقط به خدا توکل می کنم که دخترم را از زندان سازمان مجاهدین نجات دهد .
محمد قاسمی