محمد رزاقی از اعضای جدا شده از فرقه مجاهدین خلق در فرانسه در گفتگوی اخیر خود با تلویزیون مردم تی وی در رابطه با وضعیت اعضای حاضر در فرقه مطالبی بیان کرد.
رزاقی با اشاره به شعارهای توخالی سران فرقه رجوی در خصوص دمکراسی و آزادی و حقوق بشر می گوید دروغ هر چه بزرگ تر باشد باورش راحت تر است. او وضعیت کنونی اعضای حاضر در مناسبات فرقه را با وضعیت کنونی جامعه ایران مقایسه می کند و می گوید با تمام محدودیت ها، آزادی های اجتماعی زنان ایران هزار برابر بیشتر از زنان درون سازمان مجاهدین خلق است. او وضعیت پوشش زنان ایران را با وضعیت پوشش زنان سازمان مجاهدین خلق مقایسه می کند و می گوید این ها زمستان و تابستان مجبورند همان کت بلند تا زانو را بپوشند. او همچنین به پیشرفت زنان جامعه ایرانی در عرصه های مختلف علمی، اقتصادی و کارآفرینی، میادین ورزشی، اجتماعی اشاره می کند و در مقایسه نکاتی در رابطه با وضعیت زنان درون فرقه رجوی را بیان می کند. زنان در مناسبات فرقه حتی حق استفاده از کرم و عطر ندارند. حق آزادی در انتخاب لباس و پوشش ندارند. زن و مردی اگر از روبرو با هم برخورد کردند حق ندارند به هم سلام کنند. افراد در فرقه رجوی حق خرید کردن ندارند و اصولاً پولی برای خرید ندارند. نمی توانند به تنهایی به دکتر مراجعه کنند . هیچ مردی حق ندارد روی صندلی بنشیند که قبل از او زنی روی آن نشسته بوده است.
محمد رزاقی خطاب به مریم رجوی می گوید: خانم قجر! شما که دم از ایران فردای بدون اعدام می زنی پس چرا در خیابان های پاریس ما را تهدید به اعدام می کنید؟! چرا تروریست می فرستید ما را اعدام کنند؟ چرا سال 1374 حکم اعدام ما را صادر کردید؟
عضو سابق سازمان مجاهدین خلق دروغ و اهتمام سران فرقه به فریب افکار عمومی را از دلایل عدم داشتن هیچ گونه پایگاه اجتماعی در درون ایران عنوان می کند.
برای دانلود اینجا را کلیک کنید.
رزاقی می گوید تمام مطالبی که من عنوان می کنم اثبات شده هستند و اگر کسی باور ندارد می تواند به درون مناسبات مراجعه کند.
محمد رزاقی سران سازمان مجاهدین خلق را برای بار چندم به مناظره دعوت می کند. او می گوید اگر فرقه رجوی ادعا دارد که نقض حقوق بشری در مناسبات نداشته اند و شکنجه و زندانی در کار نبوده است چرا حاضر به مناظره نمی شوند. او راه کارهای دیگری هم پیش پای سران فرقه قرار می دهد: اگر مناظره نمی کنند اجازه بدهند کمیته تحقیقی تشکیل شود و در عراق و آلبانی با شکنجه گرها و زندانبان هایشان مصاحبه انجام شود. او همچنین می گوید من حاضرم در هر دادگاهی شرکت کنم. سران فرقه با تمام وکلا و حامیانشان بیایند و من تنها به عنوان کسی که شاهد عینی زندان و شکنجه ها بوده ام، حضور پیدا می کنم.
رزاقی که خود از زندانیان سالهای 1373 و 1374 فرقه بوده است، به دادگاه رجوی اشاره می کند که در روزهای 24 و 25 و 26 ام فرودین ماه سال 1374 برگزار شد. او می گوید رجوی در این دادگاه هم قاضی بود هم وکیل و هم دادستان. حکم می داد و اجرا می کرد.
رزاقی به عنوان شاهد عینی و هم سلولی قربانعلی ترابی، در رابطه با قتل او نکات جالب توجهی بیان کرد: در دادگاه رجوی ساعتی مچی نشان داد و گفت قربانعلی این را آورده بوده تا مرا ترور کند و درون آن تی ان تی کار گذاشته بوده است. ساعتی مچی که کار می کند مگر چه میزان تی ان تی در خود جای می دهد که بتواند یک نفر را منفجر کند! می گفتند قربانعلی از محل اسکان با تمپو با سفارت ایران در بغداد صحبت میکرده است. در حالی که برد این ها بیشتر از 5 کیلومتر نیست… قربانعلی در سلول ما بود و روی دست خود ما فوت کرد. من جریان فوتش را هم نوشته ام. این که می گویند سکته کرده و فوت کرده است دروغ محض است. تا زمانی که ما زنده هستیم نمی گذاریم به عنوان شاهدین عینی زندان های فرقه، حقایق مخفی بماند. اگر رجوی ریگی به کفش ندارد بفرماید دادگاه در مقابل ما. تاکید می کنم که بی صبرانه منتظر دادگاه هستم تا ثابت کنم در دادگاهی که رجوی تشکیل می داد چه کسانی شکنجه گر بودند. بهمن طهماسبی، جلیل بزرگمهر و پرویز احمدی از دیگر کسانی بودند که در این جریان ها کشته شدند.
محمد رزاقی در انتها پیامی کوتاه هم برای اعضایی که هنوز اسیر چنگال فرقه رجوی هستند داشت.