این بار نوبت مرگ به بخت برگشته دیگری به نام غلامعباس میرزایی رسید. جانیان فرقه رجوی حتی به خود زحمت ندادند که علت مرگ وی را بنویسند و شاید هم می دانستند هر دروغی سرهم کنند بالاخره لو می رود. در دو سال گذشته تعداد زیادی از افراد سالم و سرحال به خصوص افرادی که در قسمت های مهمی در فرقه سرکار بودند به مدل های مختلف سر به نیست و از میان برداشته شدند.
افرادی چون مژگان کوکبی که در بخش پرسنلی فعالیت داشت و از بسیاری رازهای کثیف فرقه به مانند چگونگی ضبط و تفتیش تماس های تلفنی، نامه ها و استراق سمع و کنترل افراد مطلع بود. مرضیه (مهین) رضایی از منتقدین سازمان و مطلع از خیانت های بسیار، شهین قاسمی و مسعود نصیری که دو همشهری اهل مسجد سلیمان بودند و در قسمت های تدارکاتی و مالی کار می کردند و از یک سری زد وبندها مطلع بودند.
در کنار اینها سر به نیست کردن افراد بی‌گناهی چون مالک شراعی را باید یادآور شد که فراموش نمی شوند؛ همان طور به قتل رساندن فاطمه کوه نشین زن شجاع دیگری که مدتی هم در زندان های فرقه شکنجه و زندانی شده بود. همه این قربانیان رویای آزادی و رهایی از فرقه مخوف را در سر داشتند و به سن ۵۰ و ۶۰ نرسیده، آنها را قربانی و سربه نیست کردند تا شاید رازهای وحشتناک فرقه کمتر راه به دنیای بیرون باز کند. اصولا به نظر می رسد فرقه بلایی سر اعضایش آورده که عمرشان به میانه نرسیده تمام می شود و قصد دارند گورستانی آبادتر از «مروارید» عراق در خاک آلبانی به جا گذارد.