در سالهای 95 و 96 همه نفرات فرقه مجاهدین خلق به اجبار و هماهنگی آمریکا و کمیساریای عالی پناهندگان به ناچار به کشور آلبانی و شهر تیرانا برده شدند، این جابجایی در حالی صورت گرفت که نفراتی که مجاهد لم یرتابو نام گذاری شده بودند با هواپیماهایی که آمریکا در اختیار مجاهدین گذاشته بود و بدون آنکه افراد بدانند چرا! به آن کشور راهی شدند و این در حالی بود که چند کشور اروپای غربی و شرقی حاضر به پذیرش تعدادی از نفرات بودند و فرقه رجوی بخاطر اینکه همه نفرات را یکجا تحت کنترل خود نگه دارد، کشور آلبانی را با لابی گری و دلارهای هنگفت و دلال های دولتی بازنشسته انتخاب وهمه نفرات را در کشور البانی ساکن کرد.
سازمان از همان روز اول این را عنوان می کرد که با هزینه خودش افراد را به آلبانی منتقل کرده است و هر کس هم قصد زندگی آزاد دارد بایستی یک برگه را بنویسد که من با هزینه سازمان و خون و رنج شهدا به آلبانی آمده ام و حال بعنوان هوادار قصد خروج از سازمان را دارم و لذا با این ترفند باز هم نفرات را زیر بلیط خود نگه دارد، ولی تعدادی هم تن نداده و توانستند فرار کرده و خودشان را به کمیساریای عالی پناهندگان که آن زمان در آلبانی حضور داشت معرفی کنند و برای مدتی تحت پوشش این ارگان بین المللی قرار بگیرند. اما فرقه تحمل این را نداشت نفراتی که سالیان عمرشان را برای دروغ های این فرقه جهنمی به هدر داده اند، حال دنبال زندگی خود باشند. لذا شروع کرد به زد و بند و کمیساریای پناهندگان ادعا کرد که قراردادش با سازمان تمام شده و از این به بعد کمکی به شما نخواهیم کرد و کارتان را با دولت آلبانی ادامه دهید.
در آن زمان فرقه با تبلیغات فراوان در مناسبات داخلی مطرح می کرد که نفرات بریده به دلیل اینکه هیچ جایی برای امرار معاش و سکنی ندارند دوباره به تشکیلات باز خواهند گشت و یا با زباله گردی و خفت به زندگی ادامه میدهند ولی همین نفرات برای اینکه آزادی و استقلال خود را حفظ کنند شروع به کار در شرکتهای مختلف کرده و شرافتمندانه زندگی کردند و توانستند با کمک تنی چند از آلبانی زبانان فعال حقوق بشر، آشنا شوند و با همراهی آنها یک انجمن غیر دولتی و مردمی بنام آسیلا برای حمایت از کسانی که از فرقه جدا می شوند تاسیس کنند. انجمن آسیلا بالاخره با زحمات دوستان چندین ماه پیش به ثبت رسید و از آن زمان اعضای انجمن همدل و همراه هم، به افرادی که از فرقه رجوی جدا شده اند در زمینه های مختلف کمک می کنند.
تاسیس و فعالیت انجمن آسیلا نور امیدی شد برای کسانی که تحمل دروغ های مریم رجوی سرکرده فرقه را نداشته و پا به دنیای واقعی گذاشته و خواهان آزادی بودند. تا جایی که در همین ماه های اخیر تعداد زیادی از افراد جدا شده به این انجمن پیوسته اند که می توان به آخرین مورد آن در ماه گذشته اشاره کرد. فرار محمود دهقان از فرقه رجوی و پیوستن ایشان به انجمن آسیلا که بلافاصله تحت حمایت انجمن و دوستان سابقش قرار گرفته و توانست با خانواده اش که سالیان چشم به راه او بودند تماس و ارتباط برقرار کند.
آسیلا به سبب پیوند های مشترک فراوان بین مردم آلبانی و ایران براحتی توانسته با جدا شدگان ارتباط و با همراهی انجمن نجات با خانواده ها مرتبط شود و این همراهی و همکاری را میتوان در چند روزی که این عزیزان مهمان انجمن نجات بودند و با خانواده ها وجدا شدگان ملاقات و دیدار داشتند بخوبی مشاهده کرد. آری دوستان ما در انجمن آسیلا دریافتند که در چه راه مهم و انسان دوستانه ای قدم بر میدارند و چه چشم های خیس مادران و پدران به آنان دوخته شده و چه فرزندانی در انتظار والدین خود سالها منتظر هستند و حال دست یاری این عزیزان امیدوارانه به سمت انجمن آسیلاست.
در مدت زمانی که من در کشور آلبانی بودم به خوبی نقاط مشترک مردم ایران و آلبانی را شاهد بودم و وقتی مردم آنجا ماجراهای اسارت ما و گذشته پر درد ما را شنیدند، درد های ما را حس کردند و با کمال خوشرویی و ملاطفت ما را در آغوش جامعه خود گرفته و همراهی نمودند که جای دارد کمال تشکر و امتنان خود را اعلام نمایم. با امید که با این دو بال (انجمن نجات انجمن آسیلا) اسیران این فرقه آزاد و به آغوش گرم خانواده های خود بازگردند.
غلامعلی میرزایی