هفته گذشته نخست وزیر آلبانی، ادی راما برای نخستین بار به مشکل آفرین بودن حضور تشکیلات مجاهدین خلق در کشورش اذعان کرد. این اظهار نظر از سوی شخصی که فرقه‌ای با سوابق تروریستی را در خاک کشور خود پذیرفته است، اگر چه مهم است اما تعارضاتی را در رویکرد حکومت آلبانی در قبال موضوعات مرتبط با فرقه مجاهدین، نشان می‌دهد.
ادی راما نخست وزیر 58 ساله کشور آلبانی که از سال 2013 یعنی تقریبا همزمان با انتقال اولین گروه‌های اعضای مجاهدین خلق به آلبانی، بر مسند نخست وزیری است، روز پنج شنبه 22 سپتامبر در پر مخاطب‌ترین برنامه گفتگوی سیاسی تلویزیون آلبانی، Opinion، از سوی مجری برنامه درباره حضور گروه مجاهدین خلق در قلمرو حکمرانی‌اش مورد پرسش قرار گرفت.
راما که اخیرا پس از حملات سایبری به سیستم‌های دولتی آلبانی دستور قطع روابط دیپلماتیک با ایران را صادر کرده است، به مجری برنامه گفت که پذیرفتن اعضای مجاهدین خلق در خاک آلبانی بر مبنای انسان دوستی بوده است. با این حال او تایید کرد که سازمان مجاهدین خلق از چارچوب‌های قانونی پا را فراتر گذاشته است و اقداماتی انجام داده است که منجر به تیرگی روابط ایران با آلبانی شده است.
در فرایند گفتگوی پیش آمده، چه خوب بود اگر مجری برنامه در پی این اظهار نظر دیر هنگام، پرسش دیگری از نخست وزیر آلبانی مطرح می‌کرد. البته که انتظار نمی‌رود مجری یک برنامه سیاسی داخلی کشور آلبانی از مسئله حقوق بشری خانوادههای اعضای مجاهدین خلق مطلع باشد اما از موضوع نقض حقوق اعضای درون قرارگاه مجاهدین خلق باید آگاه باشند. یک روزنامه نگار آلبانیایی باید بداند که اعضای درون مجاهدین به جهان آزاد دسترسی ندارند و با اعضای خانواده خود ارتباطی ندارند. برای یک مخاطب آگاه همواره این پرسش مطرح است که مگر ممانعت سران مجاهدین از ارتباط اعضای تشکیلات با خانواده‌هایشان مسئله ای حقوق بشری نیست؟
اینکه دولت آلبانی برای خانوادههای اعضای گرفتار در مجاهدین خلق که در بسیاری از موارد بیش از سی سال است از عزیزان خود بی خبر هستند، ویزا صادر نمی‌کند، مسئله ای حقوق بشری است. اگر چه صدور ویزا برای مسافر خارجی همواره رونق گردشگری برای مقصد به همراه دارد، در مورد خانوادههای اعضای مجاهدین خلق صدور ویزا بعد انسانی نیز دارد. در حقیقت مبنای صدور ویزا برای خانواده‌ها بسیار انسان دوستانه‌تر از پذیرفتن سه هزار عضو مجاهد خلق با سوابق مستند خشونت طلبی و تروریستی است.
ادی راما باید توضیح بدهد که ممانعت پلیس آلبانی از ورود خانم بتول سلطانی، شهروند کشور آلمان، به آلبانی بر مبنای حقوق انسانی چه کسی است. این در حالی است که بتول سلطانی نزدیک به دو دهه است که از مجاهدین خلق جدا شده است و موارد بسیاری از نقض حقوق بشر و به ویژه حقوق زنان در تشکیلات رجوی را افشا کرده است. او به امید دیداری کوتاه با همسر اسیرش در تشکیلات رجوی به آلبانی آمده بود و پلیس آلبانی مانع از خروج او از فرودگاه تیرانا شد.
حسن نیت مقامات کشور آلبانی در قبال موضوع مجاهدین خلق زمانی روشن می‌شود که ابهامات و تناقضات میان گفته‌های مقامات و عملکرد نهادهای اجرایی و نظارتی آلبانی برطرف شود. نادیده گرفتن مطالبات خانواده های اعضای مجاهدین خلق نمود روشنی از رفتار متناقض مقامات آلبانی است. اعطای ویزا به پدران و مادران پیری که سالها در حسرت یک دیدار با عزیزان خود مانده‌اند، برای دولت آلبانی هیچ هزینه ای ندارد.
در مقابل حفظ تمامیت تشکیلات مجاهدین خلق در حالی که هر روز بر برج و باروهای خود در کمپ اشرف سه در شهرستان دورس اضافه می‌کند و فعالیت‌های خود در فضای مجازی و واقعی را گسترش می‌دهد قطعا هزینه هایی بیش از این برای آلبانی خواهد داشت.
مزدا پارسی
استقبال انجمن آسیلا از اظهارات اخیر ادی راما درباره مجاهدین خلق: