فرزند خوب و مهربانم دخترم، آرزویم این است که شما را در آغوش بگیرم. ولی افسوس که کیلومتر‌ها از من فاصله داری. چه کنم که وضعیت جسمی ام خوب نیست تا به محلی که در آن زندگی می کنی سفر کنم و از نزدیک با شما دیداری داشته باشم. انتظار پدرت از شما این است که تماسی با من می گرفتی و احوال مرا می پرسیدی. من پدر شما هستم!
کم و بیش می دانم در کمپی که زندگی می کنی آزادی نداری، اجازه تماس را به شما نمی دهند. گاهی حق را به شما می دهم چون می دانم دخترم از هیچگونه آزادی برخوردار نیست. چرا خودت را نجات نمی دهی و وارد دنیای آزاد شوی؟ و آزاد زندگی کنی؟ شما هنوز آزادی را تجربه نکردی. آزادی خیلی شیرین است. آنقدر شیرین است که فکرش را هم نمی توانی بکنی. شکوه جان تو را به خدا خودت را نجات بده. هنوز دیر نشده من و مادرت نگرانت هستیم امیدوارم خودت را نجات دهی و دنیای آزاد را به چشم ببینی .
دوستدار شما – پدرت محمد قاسمی