آلبانی معروف به کوچکترین کشور حوزه بالکان با مساحت تقریبی ۲۸ هزار کیلومتر مربع از خیلی استان‌های ایران هم کوچکتر است. این کشور با حدود سه میلیون جمعیت، از نظر سیاسی نیز جز ضعیف ترین و غیر مستقل ترین کشورهای اروپایی است و متأسفانه به دستور آمریکا بیش از پنج سال میزبانی گروه رجوی را با فعالیت‌های تروریستی و خصمانه علیه ایران به عهده گرفته است.
با تجربه تاریخی از حضور این فرقه در کشورهای مختلف متوجه هستیم، ساختار فرقه گونه پیچیده و رهبری دیکتاتوری به آنها اجازه نمی‌دهد در هر کشوری که مستقر می‌شوند بتوانند از نظام و عرف اجتماعی و قوانین بین المللی و حقوق بشری تبعیت کنند.
فرقه رجوی پس از اخراج به کشور آلبانی در کمتر از یک سال نتوانست به شهر نشینی ادامه دهد. لذا برای فعال کردن شبکه های خرابکاری علیه ایران و ایجاد سیستمی بسته و ایزوله به سرعت به اطراف شهر ها و بیابان رفتند.
کشورآلبانی علیرغم داشتن قانون اساسی رئیس جمهور و سایر مدارج حقوقی و کشوری به دلیل زیر سلطه آمریکا بودن، نمی خواهد کنترلی بر روی کمپ داشته باشد.
متأسفانه در طی شش سال گذشته با پشتیبانی آمریکا و اسرائیل بساط اولیه ترین سازمان های حقوق بشری را هم در آلبانی برچیدند و راه دسترسی خانواده‌ها یی که اعضای آنها به گروگان گرفته شدند سلب شد. در این شش سال حتی اجازه یک سفر و ملاقات به یک خانواده هم داده نشد.
به صورت مغرضانه ای دسترسی صلیب سرخ و کمیسیاریای ملل متحد و ارگان‌های قانونی را قطع کردند و با تمدید اسارت دو سه هزار عضو آنها را بیش از پیش محصور و محدود کردند.
افراد فرقه آموزش یافتند با برنامه‌های مشخص واکانت های فیک از صبح تا شب به تولید اخبار کذب و فیلم های جعلی در راستای سیاه نمایی از کشور خویش بپردازند.
آنها به نشر اخبار علیه کشوری که هر کدام حداقل ۳۰ سال است از آن دور هستند و اطلاعات مستقل و درستی از آن ندارند می پردازند. آنها حتی نمی توانند باخانواده های خود تماس بگیرند. نمی توانند به یک مرخصی چند روزه بروند و یا آزاد به کشورهای دیگر سفر کنند. اجازه مطالعه کتب و مقالات علمی و پژوهشی دیگر کشورها و از جمله ایران را ندارند. منبع و تغذیه فکری مستقلی به جز کانال هدایت شده سازمانی و هدف دار ندارند آن وقت انتظار دارند که این هزار عضو فرتوت ایزوله شده و زندانی با تربیت سی چهل سال پیش، لیدر و راهنمای نسل جوان و هشتاد میلیون ایرانی شوند.
در این رابطه برخلاف تمام قوانین و عرف جوامع بین المللی متأسفانه دولت آلبانی به دستور آمریکا نمی تواند قوانین حقوقی و حتی قوانین کشور خویش را در رابطه با مهاجرین و پناهندگان در این کمپ مخوف به اجرا بگذارد و به جای احترام گذاشتن به هشتاد و پنج میلیون ایرانی، یک دولت مستقل و خانواده های ۱۷هزار ترور به حمایت از دو هزار تروریست پرداخته و به ادامه اسارت اعضای گروه کمک می کند.
در هفته‌های اخیر از طرف سایت‌ها و ارگان‌های سازمان مجاهدین و عوامل شان ده‌ها هزار اخبار جعلی و دروغ در راستای اغتشاش و خرابکاری و اعمال تروریستی منتشر شده است. در تمامی سایت های فرقه آموزش ساخت کوکتل مولوتف، جنگ خیابانی و براندازی داده می شود. به عضو گیری و فریب جوانان می پردازند. به مقدسات و قوانین کشور اسلامی توهین می شود و سیل نشر نفرت و جنگ و شیوه حمله به نیروهای نظامی و کشتن مردم و اقدامات خصمانه و براندازی ادامه دارد.
آیا این اعمال مجرمانه علیه یک کشور دیگر مصداق جنگ افروزی و اعلام جنگ نیست.
تعطیلی سفارت ایران در کشور آلبانی، اقدام ورود غیر قانونی به داخل سفارت ایران و اخراج اعضای سفارت و سازمان های وابسته به ایران، توهین آمیز و اقدام خصمانه نیست؟
آنها بدون اثبات و حکم دادگاهی برای یافتن گروه هایی که حملات سایبری به بعضی از زیر ساخت های کشور آلبانی انجام دادند با چشم پوشی بر روی شش سال حمایت شان از یک گروه تروریستی، به دستور اربابان، ایران را متهم کردند و حمایت های خود را عامدانه مسکوت می گذارند.
در ادامه این روزها شاهدیم بر روی اخبار مغرضانه ای چون توطئه ترورنخست وزیر کشور آلبانی مانور می‌دهند. مقامات آلبانی، دولت های غربی و ایدئولوگ های مزدوران به خوبی می دانند که این اخبار نیز تنها برای جوسازی و انحراف افکار عمومی برای پیش بردن مقاصد خودشان است.
کشور ایران در رابطه با هر گونه اقدام خویش براساس حق تمامیت ارضی، و حفظ استقلال و حاکمیت ملی مطابق با کنوانسیون های بین المللی عمل خواهد کرد.