به مناسبت روز بزرگداشت کورش کبیر عضو جدا شده از مجاهدین خلق داود باقروند ارشد در صفحه فیس بوک خود خاطره‌ای را از قربانعلی حسین نژاد عضو سابق دیگری از فرقه رجوی نقل کرده است:
سال ۷۷ در عراق زمان صدام خانم مرضیه در جشنواره هنری سالانه بین المللی بابل که در روی ویرانه های کاخ بخت النصر پادشاه بابل برگزار می شد شرکت کرد. سازمان مجاهدین همه ما سه هزار اعضایش را از قرارگاه اشرف همراه خانم مرضیه آنجا برد؛ جایی که کورش تصرفش کرد و زندانیان یهودی آنجا را آزاد کرد. خود خانم مرضیه خیلی مایل بود که همین ترانه قدیمی کورش را آنجا بخواند ولی به علت اینکه صدام و حزب بعث بدشان می‌آمد و ضد حمله کورش به آنجا بودند مجاهدین نگذاشتند مرحومه خانم مرضیه این ترانه را بخواند. فقط چند ترانه عاشقانه اجرا کرد. بالای کاخ با خط درشت سراسری به عربی نوشته بودند از بخت النصر تا صدام حسین بابل همیشه می درخشد!…. ولی ما علیرغم تلاشها و توصیه های سران مجاهدین که مواظب باشیم شعار ایرانی و ناسیونالیستی ایرانی ندهیم بلند شدیم در آخر برنامه به طور دسته جمعی سرود ای ایران ای مرز پرگهر را خواندیم. برای دومین بار بعد از دو هزار و پانصد سال سه هزار ایرانی با لباس نظامی وارد کاخ بخت النصر در بابل شدیم. به هم دیگر می گفتیم الان این عربها می گن نوه های کورش دوباره آمدند اینجا را آتش بزنند!! چون در کتابهای درسی عراق حمله کورش را ویرانگر و با آتش زدن بابل نوشته بودند.
همان شب با صف طولانی اتوبوسها که از اشرف یعنی قرارگاه اصلی مجاهدین با آنها رفته بودیم به اشرف برگشتیم. مجاهدین تا حالا این واقعه تاریخی را که تماما فیلمبرداری شده بود و هنوز هم فیلمش را دارند به دلایلی که البته معلوم است مطلقا منتشر نکرده اند و حتی خبرش را هم نگفتند. یکی دو تا ترانه خانم مرضیه در آن فستیوال را منتشر کرده اند که صحنه کاخ بابل دیده می شود ولی کامل آن مخصوصا ایستادن و خواندن سرود ای ایران توسط ما سه هزار مجاهد را هرگز پخش نکردند تا صدام و حزب بعث را که به ما اجازه دادند آنجا برویم ناراحت نکنند. بعد از صدام هم چون ارتباطاتی با بقایایش و طرفدارانش در عراق داشتند و چون نیازمند حمایتشان برای ماندن در عراق بودند از پخش کامل شرکت ما و خانم مرضیه در فستیوال بابل در آن سال خودداری کردند.
نقل از آقای علی حسین تژاد
صفحه فیس بوک داود باقروند ارشد