در طی سالیان حاکمیت سیاه صدام در عراق، مسعود رجوی علاوه بر وابستگی نظامی، همکاری اطلاعاتی گسترده ای با استخبارات و مخابرات و سیستم سرکوبگر اطلاعاتی و ضداطلاعات در دولت و ارتش عراق برقرار نمود که دامنه این همکاری به مناسبات تشکیلاتی و سرکوب اعضای منتقد کشیده شد. بعد از شکست مفتضحانه در عملیات موسوم به فروغ جاویدان و کشته شدن تعداد زیادی از اعضا که عملا به بن بست سیاسی، نظامی و تشکیلاتی منجر شد، موجی از انتقادات و بدنبال آن درخواست جدایی اعضاء موجب نگرانی مسعود رجوی گردید.
او ابتدا تلاش کرد در چهارچوب نشست های تشکیلاتی اعضا را مجاب به ماندن در تشکیلات نماید ولی در نهایت بدلیل افزایش مخالفت ها تصمیم گرفت برای ایجاد رعب و وحشت در درون تشکیلات و زهر چشم گرفتن از دیگر اعضای منتقد خواهان جدایی، تعدادی را به زندان مخوف ابوغریب بفرستد.
رجوی در جریان نشست های موسوم به طعمه خشم خود را از آن دسته از اعضای جداشده که در گذشته بعد از جدایی به کشورهای اروپایی فرستاده شده بودند نتوانست پنهان کند و در حضور تمامی اعضا گفت آنها با رفتن به اروپا در استخدام وزارت اطلاعات ایران در آمده اند و برعلیه ما دروغ پراکنی می کنند. ما تصمیم گرفته ایم منبعد هیچ عضو جدا شده ای را به اروپا نفرستیم تا آنجا برای ما لغز مبارزه بخواند .
مشخص بود که افشاگری های اعضای جداشده در اروپا و بخصوص افشای مناسبات درونی و تاکید بر فقدان هر گونه آزادی بر خلاف تمامی تبلیغات فرقه مجاهدین خلق در اروپا رجوی را بشدت تحت تاثیر قرار داده است. سالها بود که بدلیل فضای خفقان حاکم بر تشکیلات و شرایط خاص عراق هیچ کس اطلاعاتی از وضعیت درون تشکیلات و اعضا نداشت و تمامی اطلاعات از وضعیت درون تشکیلات به تبلیغات خود مجاهدین خلق خلاصه میشد.
رجوی که بدجوری از حجم این افشاگری ها جا خورده بود در جریان همین نشست علنا اعضای جداشده در کشورهای اروپایی را تهدید به قتل و حذف فیزیکی نمود و خطاب به اعضایی که برای ترور و خفه کردن صدای اعضای جداشده ناراضی به کشورهای اروپایی فرستاده بود گفت: بزنید ودهان آنها را سرویس کنید، از زندان و عواقب بعدی کارتان هم نترسید. زندان های اروپا برای ما هتل چهار ستاره هستند.
بدین ترتیب رجوی برای مقابله با اعضای منتقد خواهان جدایی و اعضای معترض جداشده در اروپا که عملا در میان افکار عمومی اروپا و ایرانیان خارج کشور ماهیت مناسبات آزادی کش و خفقان آور رجوی را افشا می کردند، گزینه انتقال به زندان ابوغریب و ترور را در دستور کار قرار داد و با طرح علنی این تهدیدات در نشست های عمومی تلاش کرد از مابقی اعضا هم زهر چشمی بگیرد. راه کار دیگر رجوی ساخت زندان ها در داخل پادگان اشرف و زندانی کردن اعضای منتقد در آن زندانها بود. زندان هایی که با شکنجه و در برخی موارد قتل اعضا منجر شد.
ادامه دارد…
اکرامی