کارشناسان جلبک مغز فرقه رجوی ساعت ها نشسته و برنامه ساختند تا نتیجه گیری کنند که “فرقه” نیستند!
این فسیل ها در سایت های زنجیره ای رجوی با ارجاع به منابع کور و ناموهوم نوشتند: “جامعه شناسان بسیاری، به کارگیری واژه فرقه درمورد یک گروه اجتماعی را غیردمکراتیک و حتی غیرانسانی تلقی می کنند زیرا زدن این برچسب، باعث یک پیش داوری و زمینه سازی اقدامات جنایتکارانه علیه آنها و یا حداقل مانع درک عقایدشان می شود. این که افرادی داوطلبانه در سازمانی عضویت پیدا کنند و همفکری داشته باشند، هرگز دلیلی برای فرقه خواندن آنها نیست. ای بسا این همان پدیده مثبت جماعت گرایی است که فرد را از انزوا بیرون آورده و از طریق سازمانش، به جامعه و مردم وصل می کند.”
آن ها در نهایت با این استدلال ها نتیجه گیری کردند که تروریست‌های آلبانی نشین فرقه نیستند و برعکس حکومت ایران فرقه است!
به عنوان کسی که هر دو طرف ماجرا یعنی هم تشکیلات سازمان مجاهدین و رویکرد مسعود رجوی را دیدیم و هم اکنون در ایران جمهوری اسلامی را نگاه می‌کنم، می توانم به صراحت درباره دجالیت این فرقه افشاگری کنم.
در فرقه مجاهدین خلق که مدعی است پیام آور آزادی بوده کسی حق ندارد گوشی موبایل داشته باشد، کسی حق ندارد ارتباط آزاد خانوادگی داشته باشد، اگر هم در مواردی دیده و یا شنیده اید که ارتباطی بوده صرفا به خاطر گرفتن پول و یا اطلاعات بوده و همین تماس ها هم کنترل شده و با عملیات شنود همراه بوده است، کسی نمی تواند به خاطرات زندگی گذشته خود فکر کند و یا به آینده ای بیندیشد که تداعی کننده زندگی معمول و رایج در جامعه است. کسی حق داشتن عکس خانوادگی را ندارد، کسی نمی تواند نامه نگاری با خانواده و دوستان و آشنایان و بستگانش داشته باشد، کسی نمی تواند به اینترنت آزاد وصل باشد و بدان وسیله با اعضای خانواده اش در تماس باشد، ایمیل نگاری هم ممنوع است و جرم دارد، خروج از مکان اسارتگاه اشرف چه زمانی که در عراق بودند و چه اکنون که در آلبانی هستند ممنوع بوده و است، تمامی اعضا باید گزارش لحظات و تصورات ذهنی خود را گزارش کنند تا مانع از شکل گیری زندگی طلبی شوند و…
حال خطاب به آلبانی نشینان می گویم همین هایی که عرض کردم را خودتان با زندگی در جامعه مقایسه کنید تا بدانید که چه کسانی مناسبات فرقه ای راه انداختند و فرقه کیست؟
یادداشت از: بخشعلی علیزاده