سازمان مجاهدین خلق نه تنها به ترور مسئولان نظام دست زد، بلکه بسیاری از پاسداران و یا حتی مردم عادی را نیز به شهادت رساند. سازمان از این عملیات با عنوان “زدن سرانگشتان رژیم” یاد می‌کرد. در شماره 134 نشریه مجاهد که در 16 دی 1361 منتشر شد، به صراحت از قتل عام یک هزار نفر از مردم ایران به جرم حمایت از جمهوری اسلامی سخن رفته است. نکته مهم این که، مجاهدین خلق که امروز نیز علیه مردم ایران در تکاپو هستند، هرگز به جنایت‌های خود در دهه 60 معترف نبوده و می‌کوشند دامن خود را از این قبیل جنایت‌ها پاک کنند.
در بخشی از گزارش ارگان رسمی مجاهدین خلق در 16 دی 61 می‌خوانیم: «… بر اساس گزارش نظامی فرماندهی ستاد عملیاتی مجاهدین، برادر مجاهد محمود عطایی و ریز گزارشات فرماندهان عملیات در شهرها و مناطق مختلف و فرماندهان و رابطین هسته‌های مقاومت در تهران و شهرستان‌ها و جنگل و مناطق، طی این مدت بیش از یک هزار تن از افراد سرکوبگر دشمن از رده‌های مختلف اعم از آخوندهای تبهکار و دست اول تا فرماندهان سپاه ضد خلقی و همچنین ماموران شکنجه و جاسوسی و خبرچینی و سایر ایادی سرکوبگر دشمن بر اثر آتش خشم خلق و فرزندان مجاهدش از پای درآمده‌اند…»
در ادامه همین مطلب آمده است: «بیش از 600 تن از تعداد فوق‌الذکر در تهران و بقیه در شهرها و مناطق جنگلی و استان‌های گیلان، مازندران، فارس، همدان، اراک، خراسان، اصفهان، کردستان و سایر نقاط کشور به هلاکت رسیده‌اند…»