سازمان مجاهدین با مرام فرقه‌ای و محروم نمودن اعضا از خانواده، زندگی، همسر و فرزند یکی از امنیتی ترین فرقه های جهان را تشکیل داده است. اعضای اسیر در این فرقه اجازه ارتباط با دنیای بیرون و خانواده هایشان را ندارند و در حالی که در کشورهای اروپایی مستقر هستند اما در قلعه هایی محصورند و نمی توانند با دنیای بیرون ارتباط برقرار کنند. حق داشتن وسایل ارتباط جمعی همانند تلفن و یا ارسال نامه را ندارند. آن ها دارای مدارک شخصی چون شناسنامه و کارت های هویتی نیستند و شماره اختصاصی تلفن، ایمیل و یا حتی یک کارت بانکی و یا مبلغی پول اختصاصی نمی توانند داشته باشند. افرادی هم که بعد از ۲۰ یا ۳۰ سال موفق می شوند از فرقه جدا شوند بدون دریافت دستمزد همه مزدور و خیانت کار خوانده می شوند.
افراد فرقه نمی توانند تحصیل کنند، نمی توانند به صورت آزادانه و انفرادی مسافرت کنند و یا به خرید بروند. تمام زندگی و روزمرگی آن ها اجباری است. روزانه مورد تفتیش عقاید قرار می گیرند. در قانون فرقه رجوی زندگی و مرگ افراد به دست رهبر فرقه است و هویت مستقلی ندارند لذا در بدو ورود تمام مدارک هویتی آنها را ضبط می کنند. هر زمان که لازم باشد افرادی را برای مرگ و اعمال تروریستی انتخاب می کنند.
فرقه رجوی از معدود گروه های تاریخ است که با دشمن خارجی علیه مردم خویش در حالی که به خاکش حمله کرده بود همدست شد. به کشور دشمن رفت و برای حملات هوایی و زدن بمب شیمیایی به دشمن گرا داد. آن ها برای ضربه زدن به مراکز حساس و دولتی جاسوسی کردند. در حمله و سرکوب شیعیان و اکراد عراقی شرکت فعال داشتند. این همه وطن فروشی، جاسوسی و خیانت تاوانش طرد شدن از ملت، منفور شدن در تاریخ و خسرالدنیا و الاخرت شدن است.
حالا نتیجه آن همه خیانت چیست؟ هزاران قربانی، اعضای اسیر و مقطوع النسل، عقب مانده از تاریخ و دنیا با رهبری دربه در و فراری که خشن ترین و خطرناک ترین فرقه ای را ایجاد کرده و از وحشت پاسخگویی به جنایاتش و دستگیری، به مدت دو دهه پنهان شده است.
یادداشت از: ارسلان صادقی اردبیلی