انتخابات یکی از ارکان نظام‌های دمکراتیک است. در یک دمکراسی واقعی، بسیاری از سمت‌ها و نهادها از طریق انتخابات تعیین می‌شوند. نظام انتخاباتی یا نظام رأی‌گیری روشی است که طبق آن رای‌دهندگان دست به انتخاب میان گزینه‌ها می‌زنند، این انتخاب غالباً یا در چارچوب یک انتخابات یا از طریق همه‌پرسی درباره یک سیاست کلان برگزار می‌شود. مریم رجوی، به اصطلاح رییس جمهور شورای ملی مقاومت که خود بدون برگزاری انتخابات بیش از سه دهه است بر مسند ریاست جمهوری _بخوانید رهبری مادام العمر_ مجاهدین خلق تکیه زده است، در برنامه ده ماده‌ای اش برای ایران آینده از انتخابات سخن می‌گوید.
در هر جامعه‌ای که ادعای دموکراسی دارد برای برگزاری یک انتخابات آزاد اصولی لازم است. در هر انتخابات نامزدهایی حضور دارند که از اقشار مختلف، احزاب و طیف‌های سیاسی گوناگون هستند. صندوق رای رکن اصلی انتخابات است به طوری که همه افراد جامعه فرصت داشته باشند که نامزد مورد نظر خود را به طور محرمانه انتخاب کنند. رسانه‌های آزاد در یک جامعه دموکراتیک به عنوان بخشی از ساختار سیاسی اجتماعی فرهنگی اقتصادی هر جامعه مهم‌ترین پل ارتباطی برای تاثیرگذاری افکار عمومی بر انتخابات هستند. نامزدهای انتخاباتی باید از فرصتها، امکانات و شرایط برابر و عادلانه برای تبلیغات برخوردار باشند. همواره باید در ساختار انتخاب نامزدها، روند انتخابات و اعلام نتایج شفافیت وجود داشته باشد. انتخابات باید فراگیر باشد چنان که همه اقشار جامعه به صندوق رای دسترسی داشته باشند و همه احزاب و گروه‌های سیاسی فرصت حضور در میان نامزدها را پیدا کنند و نهایتا پاسخگویی یکی از وظایف اصلی ساختار قدرت در طول روند انتخابات است.
اکنون که اصول کلی یک انتخابات آزاد و دموکراتیک را می‌دانیم، لازم است نگاهی به سوابق مریم رجوی در طول نزدیک به چهاردهه زمامداری در تشکیلات مجاهدین خلق داشته باشیم تا اعتبار برنامه ده ماده‌ای ایشان محک زده شود. برای بررسی کارنامه سران مجاهدین خلق به عنوان فرقه ای بسته که تاکنون هیچ نهاد حقوق بشری و بین المللی به مسائل داخلی آن اشراف پیدا نکرده است، معتبرترین و ساده‌ترین روش، رجوع به اظهارات اعضای سابق است.
صندوقی در کار نبود
عبدالله افغان عضو سابق تشکیلات مجاهدین خلق و ساکن استان مازندران در این خصوص می‌نویسد:
“در سیستم فرقه‌ای رجوی هیچ کس نمی‌توانست کاندید باشد. همیشه این سیستم انتخابش از طرف بالا بود. جالب اینکه صندوقی در کار نبود. یک بار هم این کار بصورت مسخره انجام گرفت که فردی نام دیگری روی کاغذ نوشت که وقتی متوجه شدند با فرد مورد نظر برخورد بدی نمودند. معمولا رای به این صورت انجام می گرفت که قبل از رای گیری ساعتها رجوی و زنش اندر باب آن زن به روده درازی مشغول می‌شدند بعد مسئولین مرد فرقه برای کاسه لیسی به تعریف و تمجید از فرد انتخاب شده می‌پرداختند و بعد هم خود رجوی فریبکار وارد شده و عنوان می‌داشت هر کسی موافق فرد مورد نظر است دست خود را بلند کند و بعد از چند دقیقه همه دست‌های خود را پائین آورده و بعد رجوی فریبکار عنوان می‌داشت که اگر کسی مخالف است دست خود را بلند کند ، با توجه به فضایی که از قبل در سالن ایجاد کرده بود کسی جرات نداشت که مخالفتی از خود نشان دهد و به صورت صوری و شکلی رای‌گیری انجام می گرفت و همه چیز تمام می شد و این یک پیروزی برای رجوی شیاد محسوب می شد.”
مریم رجوی تنها نامزد ریاست جمهوری
رضایی از استان البرز می‌نویسد:
“مریم رجوی که در هر دوره توسط شوهر مفلوک مفقود شده‌اش بعنوان تنها نامزد و کاندید منتخب ریاست جمهوری واهی منتصب می‌شد و در این انتخابات انتصابی کسی جز مریم قجر یا همان مریم رجوی کاندیدا نبود و این انتخابات مضحک با یک کاندید اجرا و رای گیری می‌گردید و برای فریب افکارعمومی نام انتخابات برای آن گذاشته‌اند و جالب اینکه رای دهندگان اجباری از اعضای اسیری هستند که سالها مجبور به قبول یک انتخاب بوده و هیچ صندوقی برای رای و حتی پیشنهاد وجود نداشته و هرچه هست بر پایه اطاعت بی چون و چرا می‌باشد.”
کسی نمی‌تواند رای منفی بدهد
محمدی که ساکن شمال ایران است درباره انتصاب دختران جوان پرورش یافته در تشکیلات مجاهدین خلق بر مناصب تشریفاتی سازمان می‌نویسد:
“در مورد برگزاری انتخابات درون فرقه‌ای، خودم شاهد این خیمه شب بازی در اشرف بودم و دیدم که هیچ کس به نفری که از طرف رجوی‌ها انتخاب می‌شود نمی‌تواند رای منفی بدهد و از طریق برگزاری نشست‌های جمعی جلوی اعتراض افراد را گرفته تا کسی جرات نکند حرف مخالفی بزند و در ادامه هم با نشان دادن فیلم آن مراسم عنوان می‌کنند که تشکیلات بطور منسجم و یک پارچه می باشد !
“به واقع اگر مریم قجر جرات دارد برای یک روز هم شده درب قرارگاه خود را باز بگذارد تا متوجه شود که چه تعداد از اعضای وی جدا خواهند شد و یا اینکه به خانواده‌ها اجازه دیدار با عزیزان خود را بدهد تا متوجه شود که هیچ نیرویی برای وی باقی نخواهد ماند.”
ساختار کیش شخصیتی مسعود رجوی به ریاست مریم رجوی از دیگر اصول دموکراتیک برگزاری انتخابات نیز بی‌بهره است. در این تشکیلات رسانه آزاد معنایی ندارد. تنها رسانه‌ای که در دسترس اعضای تشکیلات است تلویزیون مجاهدین و وبسایت‌هایی ست که خود اعضای تشکیلات محتوای آن را تولید می‌کنند.
همچنین انتخابات در فرقه رجوی، به هیچ روی فراگیر نیست چرا که این تشکیلات در واقع سازمانی تک حزبی است که مبتنی بر قرائت مارکسیستی از اسلام و اصولی چون حجاب اجباری و مذهب اجباری است و مخالفت با هر کدوم از این اجبارها تنبیه و مجازات در پی دارد.
شفافیت رسانه ای و تشکیلاتی نیز از غیرممکن‌های تشکیلات مجاهدین خلق است چرا که در نظام سلسله مراتبی فرقه‌ها همواره مسائلی وجود دارد که از لایه‌های زیرین تشکیلاتی پنهان است. پس از جدا شدن اعضا از مجاهدین خلق همواره مواردی افشا شده است که برخی از لایه‌ها از آن بی‌خبر بودند از جمله ماجرای رقص رهایی و قله آرمانی که در رده های بالای تشکیلاتی زنان رخ داده است.
و در آخر، پاسخگو نبودن در برابر این شیوه غریب انتخاباتی که مریم رجوی را برای 40 سال رییس جمهور شورای ملی مقاومت کرده است و حتی قصد دارد طبق برنامه ده ماده‌ای او را برای دولت انتقالی پس از سرنگونی نیز به مردم ایران تحمیل کند. سران فرقه مجاهدین خلق بیش از نیم قرن است که در قبال بدرفتاری‌ها و خشونت‌ورزی‌ها و نقض حقوق اعضای خود نیز پاسخگو نبوده‌اند. امروز نیز مریم رجوی برای این ادعای ده ماده‌ای که متناقض با ماهیت و عملکرد تشکیلاتش است به هیچ فرد یا نهادی پاسخگو نیست.
مزدا پارسی