سازمان مجاهدین خلق، ظاهراً به دلایل انساندوستانه، حدود 7 سال است که در یک مقر محصور و منزوی معروف به اشرف 3، در نزدیکی شهر مانز در استان دورس در کشور آلبانی، مستقر می باشد. این مقر از دید اهالی مرموز، ظاهراً یک اردوگاه پناهندگی است که تعدادی پناهجو تحت حفاظت ملل متحد با قبول مقررات تعیین شده از جانب دولت آلبانی، یعنی عدم فعالیت سیاسی یا تبلیغی یا هرگونه فعالیتی علیه ایران، در آن مستقر می باشند. شرطی که به وضوح مشاهده می شود که طی این 7 سال هرگز رعایت نشده است.
مجاهدین خلق بر اساس توافقی که ملل متحد با دولت سالی بریشا (که اکنون به عنوان اپوزیسیون دولت آلبانی همسو با نومحافظه کاران ورشکسته آمریکایی سنگ مجاهدین خلق را به سینه می زند) با دخالت آمریکا در سال 2014 انجام داد به تدریج وارد آلبانی شدند. هدف دولت وقت آمریکا در زمان اوباما این بود که این افراد به تدریج در کشورهای اروپایی تقسیم شوند اما هیچ کشوری حاضر به پذیرش آن ها نبود. تجارب گذشته با انگلستان و آلمان و فرانسه و عراق و حتی خود آمریکا نشان می داد که اگر چه این فرقه در مقابله با جمهوری اسلامی می تواند مورد استفاده قرار گیرد اما همچنین می تواند به یک تهدید امنیت ملی تبدیل گردد. با روی کار آمدن نومحافظه کاران در آمریکا، مجاهدین خلق مجدداً در کشور آلبانی در یک اردوگاه همچون اشرف در عراق، متمرکز شدند.
طی حداقل 7 سال گذشته، مجاهدین خلق از هرگونه امکانات ممکن در خاک آلبانی برخوردار بودند و دولت و سیستم امنیتی این کشور بر روی مواردی همچون کلاهبرداری، پولشویی، قاچاق انسان، قاچاق دارو و مواد مخدر، همکاری با مافیا و حتی قتل اعضای خودش، که بعضاً انعکاسات رسانه ای هم داشته است، چشمان خود را بست و دست باز برای هر اقدامی به این سازمان داد. بر فراز کوه دایجی دکل بزرگی تعبیه شد تا اینترنت مقر مجاهدین خلق تأمین گردد و فقط در یک خرید نزدیک به 1000 دستگاه کامپیوتر و سرورهای متعدد در اختیار آن قرار گرفت.
در تصویر ماهواره ای زیر که از گوگل به دست آمده است وسعت اردوگاه مجاهدین خلق را می شود با شهر مانز در مجاورت آن مقایسه کرد. می توان گفت که مقر فرقه رجوی تا دو برابر بزرگتر است. اما جمعیت این اردوگاه کمتر از 2 هزار نفر می باشد حال آن که جمعیت شهر مانز حدود 8 هزار نفر برآورد شده است. کدام اردوگاه پناهندگان در کجای دنیا چنین وسعتی برای چنین تعداد کمی از پناهجویان را به خود اختصاص می دهد. آیا مجاهدین خلق تجارت یا کسب و کار ویژه ای دارند؟
این اردوگاه که با بسیاری از شهرهای آلبانی به لحاظ وسعت برابری می کند فاقد ایستگاه و گشت پلیس آلبانی است و طی 7 سال گذشته هیچ نیروی پلیس، حتی برای تحقیقات قتل های گزارش شده، در آن حضور نداشته است. به راحتی می توان گفت که مجاهدین خلق یک کشور مستقل البته غیردموکراتیک در داخل آلبانی به وجود آورده اند که قوانین و مقررات فرقه ای خودشان را اعمال می نمایند و حتی دولت آلبانی بنا به خواست آنان از ورود خانواده ها به آلبانی ممانعت به عمل آورد.
در این اردوگاه بخشی وجود دارد که به “وی آی پی مریم” معروف است و اغلب اهالی اردوگاه حق ورود به آن را ندارند. یعنی سازمان مجاهدین خلق نه تنها همه چیز را از دولت و پلیس آلبانی پنهان می کند بلکه نیروهای خود را نیز محرم نمی داند و معلوم نیست در این بخش چه خبر است و چه کاری صورت می گیرد. در جستجوی اخیر پلیس که در این اردوگاه صورت گرفت، پلیس به دلیل شدت درگیری ها و فوت یک نفر، از بازرسی این محل صرف نظر نمود.
با تمام این اوصاف و حمایت و تأمین بی دریغی که مجاهدین خلق طی این سالیان در خاک آلبانی دریافت کرده و با پوشیدن جلیقه ضد گلوله ناتو، به توطئه، شانتاژ و تهدید علیه ایران و همچنین نادیده گرفتن حقوق بنیادین اعضای خود مشغول بودند، حال که پلیس این کشور خواسته است طبق قانون و بر اساس حق حاکمیت ملی یک تجسس ساده از این به اصطلاح اردوگاه پناهندگان به عمل بیاورد، بلافاصله دولت و پلیس آلبانی آماج توطئه، شانتاژ و تهدید این سازمان قرار گرفتند.
سازمان مجاهدین خلق 30 خرداد سال 1360 را یک نقطه عطف در تاریخ حیات خود می داند. اما قطعاً 30 خرداد سال 1402 نقطه عطف بالاتری است که شرایط این سازمان را بیش از آن زمان تغییر می دهد چرا که آخرین کشور میزبان این سازمان، در حالی که هیچ کس دیگر مایل به پذیرفتن آن ها نیست، هم به این نتیجه رسید که حضور آنان در هر جا که باشند یک تهدید امنیت ملی است و این تنها نظر دولت های مختلف عراق نبوده است.
همیشه دشمن دشمن من الزاماً دوست من نیست. اگر عقربی به دشمن من نیش بزند، دلیل نمی شود که اگر آن را به دامان خودم راه بدهم به من نیش نزند. سال هاست که تکرار می شود که سازمان مجاهدین خلق قبل از آن که تهدیدی برای ایران محسوب شود یک تهدید امنیت ملی برای کشورهای میزبان است و این امر طی سالیان به اثبات رسیده است و وقت آنست که کشورهای غربی که تصور می کنند می توانند از این سازمان در مقابل ایران بهره ببرند در محاسبات خود تجدید نظر نمایند.
عاطفه نادعلیان