پلیس آلبانی پنجشنبه هشتم تیر برای دومین بار به سراغ پایگاه گروه تروریستی مجاهدین خلق (اشرف ۳) در حومه تیرانا رفت. براساس گزارشی که روزنامه آلبانی دیلی‌نیوز به نقل از رسانه‌های محلی نوشته، پلیس تمامی خودرو‌های خروجی از این اردوگاه را کنترل می‌کند. در این خبر به دلیل اقدام پلیس آلبانی اشاره نشده، اما منابع خبری یورونیوز در آلبانی گفته‌اند نیرو‌های پلیس این کشور از عصر چهارشنبه ۷ تیر در اردوگاه اشرف۳ مستقر شده‌اند و تمامی خودرو‌های ورودی و خروجی را بازرسی می‌کنند. منابع این رسانه می‌گویند بازرسی‌های پلیس با هدف جلوگیری از ورود تجهیزات رایانه‌ای به اردوگاه اشرف۳ انجام می‌شود تا از ادامه فعالیت سایبری توسط اعضای این گروه مخالف حکومت ایران جلوگیری شود. مقام‌های پلیس آلبانی دلیل حضور نیرو‌های تحت امرشان در جلوی دروازه ورودی اردوگاه سازمان مجاهدین را افزایش تدابیر امنیتی در این اردوگاه اعلام کردند. این دومین باری است که پلیس آلبانی به سراغ این گروه تروریستی می‌رود.
حدود ۹ روز پیش، در سی‌ام خردادماه یعنی سالروز تغییر فاز گروه مجاهدین خلق به نظامی پلیس با حکم دادگاه برای بازرسی وارد اردوگاه اشرف ۳ شد. برخلاف دفاعیات پیشین، این بار پلیس با هدف مشخصی وارد اردوگاه شده بود تا ضمن بازرسی سرور‌های مخصوص عملیات سایبری مجاهدین خلق را جمع‌آوری کند. مخالفت و ممانعت مجاهدین خلق برای بازرسی از این ساختمان منجر به درگیری می‌شود و پلیس برای متفرق کردن مجاهدین خلق از اسپری اشک‌آور استفاده می‌کند. خبرگزاری تسنیم دلیل حضور مجدد پلیس در این اردوگاه را بازرسی بیشتر خوانده است. به نوشته تسنیم، پلیس آلبانی پس از بررسی و پردازش مشترک اطلاعات موجود در سرور‌های به‌دست‌آمده از مقر مجاهدین خلق، دریافته است که برخی اطلاعات مهم دیگر توسط این گروه مخفی شده است، به همین دلیل صبح روز پنجشنبه مجدداً برای بازرسی بیشتر وارد اردوگاه اشرف ۳ شده و در بررسی‌های مجدد اطلاعات بیشتری به دست پلیس آلبانی افتاده است. اینکه چه شد که پلیس آلبانی به سراغ مجاهدین خلق و ساختمان عملیات سایبری آن رفت و مهم‌تر از آن اینکه چرا آن‌ها روز سی‌ام خرداد را برای عملیات برگزیدند پرسش‌هایی است که خبرنگار ما توانسته به بخشی از پاسخ آن دست پیدا کند.
هزینه عملیات سایبری
با انتقال گروه تروریستی مجاهدین خلق از عراق به آلبانی و عدم دسترسی‌های سابق، با آموزش‌های سرویس‌های اطلاعاتی غربی این گروه اقدام به ایجاد یگان سایبری برای عملیات علیه تهران کرد. اگرچه این یگان در ابتدا در شبکه‌های اجتماعی فعال بود، اما به‌مرور و با آموزش سرویس‌های امنیتی غربی و تهیه پیشرفته‌ترین تجهیزات و سرور‌ها برای این گروه، پروژه حمله به زیرساخت‌های حیاتی ایران در دستور کار این گروه قرار گرفت. با پشتیبانی از مجاهدین خلق، کشور‌ها از تبعات حملات سایبری به زیرساخت‌های ایران نیز در امان بودند چراکه به جای دولت واحد عملیات‌کننده یک گروه تروریستی بود و این گروه عملا زیرساختی نداشت که تهران بتواند اقدام مقابله‌به‌مثل بکند. به دنبال حمله سایبری در آبان سال ۱۴۰۰ به جایگاه‌های پمپ‌بنزین در ایران که منجر به اختلالات جدی در روند سوخت‌گیری در سراسر کشور شد مجاهدین خلق و سرویس‌های امنیتی حامی آن‌ها در سال ۱۴۰۱ سرمایه‌گذاری بیشتری روی این اقدامات انجام دادند و بیش از ۸ هزار و ۳۲۱ بار به شبکه زیرساختی کشور حمله سایبری کردند. نهاد‌های امنیتی آماری از اینکه منشأ این حملات کدام کشور بوده و چه میزان از این حملات توسط مجاهدین خلق انجام گرفته، ارائه نداده‌اند، اما گفته می‌شود هک سایت شهرداری تهران، وزارت خارجه، وزارت آموزش‌و‌پرورش و… توسط این گروه انجام شده است. به گفته منابع آلبانیایی در جریان بازرسی سی‌ام خردادماه از اردوگاه مجاهدین خلق، آن‌ها سرور‌هایی را در داخل این اردوگاه کشف کردند که از طریق آن‌ها برخی مؤسسات خارجی هک شده‌اند.
هدف آلبانی در میزبانی از گروه مجاهدین خلق، کسب اعتبار و جایگاهی بین‌المللی در منطقه بالکان از طریق همراهی با سیاست‌های آمریکا بود. این کشور ضمن تقویت نقش خود در منطقه و روابط بین‌الملل و موقعیتش در قبال آمریکا و متحدان غربی، از کمک‌های مالی میلیونی آمریکا و سازمان ملل و برخی کشور‌های عرب نیز برخوردار شد. برای مقامات آلبانی پذیرش مجاهدین خلق یک بازی دو سر برد بود و در این بین زیرساخت‌های ایران بود که یک‌به‌یک زیر حملات گسترده سایبری از آلبانی قرار می‌گرفت و هیچ کشور و دولتی نیز در برابر آن پاسخگو نبود. کمتر از یک سال پس از حمله سایبری به پمپ‌بنزین‌های ایران در تیر و شهریور ۱۴۰۱ دو حمله بسیار سنگین سایبری بخشی از زیرساخت‌های آلبانی را از کار انداخت. در یکی از این حملات به‌طور موقت تمام سیستم‌ها از جمله سامانه جامع مدیریت اطلاعات که ورود و خروج در گذرگاه مرزی را ثبت می‌کند، تعطیل و در پی آن صف‌های طولانی در دو گذرگاه مرزی این کشور تشکیل شد. با گذشت نزدیک به یک سال پس از این حمله هنوز بخشی از شبکه خدمات‌رسانی آلبانی نتوانسته به چرخه خدمات‌رسانی بازگردد. آلبانی ایران را به این عملیات سایبری متهم و به دنبال آن به قطع رابطه سیاسی با تهران اقدام کرده، اما ایران همواره این اتهامات را رد کرده و جمهوری اسلامی را بخش مهمی از تلاش‌های مسئولانه بین‌المللی در مقابله با تهدید حملات سایبری خوانده است. هنوز منشأ حملات سایبری به آلبانی مشخص نشده است، اما دو حمله پی‌درپی آن هم در بازه‌ای دوماهه، تیرانا را متوجه ضعف اساسی در زیرساخت‌هایش کرده است. احتمالا پس از این ضربه دردناک، مقامات آلبانیایی متوجه شدند که اگر جلوی اقدامات سایبری گروه تروریستی مجاهدین خلق را نگیرند عواقب سختی در انتظارشان است و ایران مجاز به اقدام متقابل با هدف حمایت از خود، واداشتن دولت مسئول به پیروی از تعهداتش و جبران خسارت دولت زیان‌دیده است. پس از حملات سایبری به آلبانی و قطع روابط دیپلماتیک تهران و تیرانا به نظر می‌رسد دو طرف مذاکرات محرمانه‌ای در این باره داشته‌اند که خروجی آن منجر به جمع‌آوری سرور‌های یگان سایبری مجاهدین خلق شده است. علاوه بر این با توجه به اینکه آلبانی بدون چراغ سبز ایالات متحده امکان اقدام علیه این گروه را نداشته، احتمالا در قالب مذاکراتی که منجر به آزادی چند زندانی از دو طرف شده است طرف غربی همچون سابق این گروه را معامله کرده باشد. حمایت دولت بایدن از حق آلبانی برای تحقیق درباره احتمال فعالیت غیرقانونی در خاک این کشور نیز در همین چهارچوب قابل ارزیابی است. با توافقات قبلی پلیس آلبانی روز سی‌ام خرداد که احتمالا انتخاب این روز به پیشنهاد طرف ایرانی بوده است به مقر مجاهدین خلق مراجعه می‌کند. این بازرسی اگرچه مسبوق به سابقه بوده است، اما برخلاف دفعات پیشین که کادر مجاهدین خلق آشپزخانه و سالن غذاخوری و مکان‌هایی در این سطح از اهمیت را به پلیس نشان می‌دادند پلیس آلبانی دست روی ساختمان یگان سایبری مجاهدین خلق می‌گذارد و مصرانه خواستار بازرسی از این مکان می‌شود. این درخواست با مخالفت کادر رهبری مجاهدین خلق مواجه می‌شود و آن‌ها به اعضا، دستور ایجاد سپر انسانی در مقابل ساختمان را می‌دهند و همین موضوع نیز منجر به درگیری طرفین می‌شود که در جریان آن مجاهدین خلق به بیش از ۱۵۰ خودروی پلیس خسارت وارد می‌کنند و پلیس نیز ۷۰ تن از مجاهدین را دستگیر و ۳۶ نفر را زخمی کرده و یک نفر را به هلاکت می‌رساند. با وجود این درگیری‌ها، پلیس تمام کامپیوتر‌ها و سرور‌هایی که در ساختمان سایبری مجاهدین خلق قرار داشته را جمع‌آوری کرده و به خارج از اردوگاه منتقل می‌کند. از محتویات این سرور‌ها و کامپیوتر‌ها اطلاعی در دست نیست، اما منابع غیررسمی می‌گویند اطلاعات بسیار ارزشمندی در این سرور‌ها و کامپیوتر‌ها ذخیره شده است که یکی از آن‌ها می‌تواند افراد مرتبط با این گروه در ایران باشد.
در سرور‌ها چه اطلاعاتی وجود دارد؟
یکی از میانداران ناآرامی‌های سال گذشته، گروه تروریستی مجاهدین خلق بود. از طریق این سرور‌ها که به احتمال زیاد بررسی آن‌ها با حضور کارشناسان ایرانی خواهد بود و حتی این احتمال وجود دارد که آن‌ها به ایران انتقال داده شوند، سرشبکه‌ها و اعضای مرتبط با این گروه در داخل کشور نیز مشخص می‌شوند. این افراد که عمدتاً از طریق شبکه‌های اجتماعی به دام مجاهدین خلق افتاده‌اند و در ازای همکاری با این گروه، مبالغ قابل‌توجهی نیز به دست آورده‌اند، دست به اقدامات تروریستی و خرابکارانه در کشور زدند. سال گذشته این گروه کانون‌های شورشی را در سرتاسر کشور سامان داد که اعضای آن وظیفه دامن زدن به التهابات در کشور را برعهده داشتند. تصاویر پهپاد‌های پلیس آلبانی از مقر مجاهدین خلق نشان می‌داد که اعضای این گروه برخی اسناد را پیش از آنکه به دست پلیس برسد، به آتش کشیدند و برخی نیز با ایجاد سپر انسانی ۳۰۰ نفره، مانع بازرسی چند ساختمان مهم این گروه تروریستی شدند. دسترسی به اطلاعات در درون آن ساختمان‌ها بسیاری از گره‌ها درباره این گروه جنایتکار را باز خواهد کرد.
پایان مدارا
ناآرامی‌ها در ایران بازار شب عید گروهک‌های تروریستی و اپوزیسیون ایرانی بود. آن‌ها هر کدام به شکلی تلاش داشتند تا غرب را وادار به حمایت از تشکیلات‌شان کنند. در این بین مجاهدین خلق گوی سبقت را از دیگران ربوده بود. این گروه با دارا بودن سرشبکه‌هایی در ایران در یک سال گذشته چندین و چند اقدام تروریستی در ایران را سازماندهی کرد. همین عملکرد نیز باعث شده بود تا ۱۶۵ نماینده کنگره مریم رجوی را رهبر اپوزیسیون خوانده و از طرح ۱۰ ماده‌ای او برای آینده ایران حمایت کنند. سرویس‌های اطلاعاتی و امنیتی غرب با داده‌های اشتباه که عمدتاً از سوی مجاهدین خلق و سایر گروه‌ها به آن‌ها منتقل می‌شد کار را تمام‌شده می‌دانستند و بی‌پروا به میدان آمدند تا تهران نیز با دست بازتری اقدام کند. در گام نخست تهران بزرگ‌ترین گروه تروریستی مخالف را هدف قرار داد تا الباقی معاندان و اپوزیسیون که عملا فاقد وزن چندانی به جز در شبکه‌های اجتماعی هستند، حساب کار دست‌شان بیاید. تهران در قالب دیپلماسی امنیتی طرف‌های غربی را متوجه هزینه ماجراجویی‌هایشان کرد و هشدار داد درصورت مماشات با شبکه تروریسم تهران دست به کار خواهد شد و به هر شکل ممکن تهدید را از بین می‌برد. ایران در مواجهه با داعش و موشک‌باران مقر گروهک‌های تروریستی در اقلیم کردستان این گزاره را تثبیت کرد که هیچ شکلی از تهدید را برنمی‌تابد و آن را در مبدأ هدف قرار می‌دهد.
در جریان مذاکرات انجام‌گرفته، گردهمایی مجاهدین خلق در حومه پاریس لغو شد. مجاهدین خلق که از سال ۲۰۰۸ در اول جولای میتینگ‌شان را در پاریس برگزار می‌کردند امسال اجازه برگزاری چنین نشستی را ندارند. این گروه امسال قصد داشت به‌صورت همزمان در اول جولای (۱۰ تیر) در پاریس و آلبانی مراسم برگزار کند در این مسیر ناکام ماند و با رایزنی فراوان تنها اجازه این را پیدا کرد تا یک تجمع اعتراضی آن هم در بعدازظهر در یکی از میادین پاریس برگزار کند.
مجاهدین خلق چه خواهند کرد؟
منابع مالی مجاهدین خلق باعث شده این گروه بتواند حمایت برخی از نهاد‌های وابسته به پارلمان اروپا، نمایندگان این پارلمان و دیگر کشور‌های اروپایی را به خود جلب کند. یکی از گروه‌های وابسته به پارلمان اروپا گروه موسوم به دوستان ایران آزاد است که توسط لابی قدرتمند مجاهدین خلق در بریتانیا، فرانسه، ایتالیا، دانمارک، بلژیک و پارلمان اروپا سازماندهی شده‌اند. این افراد در ازای دریافت پول منویات مجاهدین خلق را در اتحادیه اروپا دنبال می‌کنند. نام اکثر این افراد در طرح‌های ضدایرانی به چشم می‌خورد. اعمال تحریم‌های جدید علیه ایران و تلاش برای تروریستی اعلام کردن سپاه پاسداران نیز از اقدامات این افراد نزدیک به مجاهدین خلق است. در شرایط فعلی به‌طور حتم نخستین ملجأ و پناهگاه مجاهدین خلق این شبکه حامیان است. آن‌ها با نمایندگان پارلمان اروپا و سیاستمداران بازنشسته وارد رایزنی خواهند شد تا این تصور ایجاد شود که اروپا مخالف این اقدام بوده است. در کنار این احتمال اقدامات رادیکال از سوی اعضای این گروه در سرتاسر اروپا یا آمریکا وجود دارد. دو دهه قبل و در جریان دستگیری مریم رجوی و ۱۶۰ نفر از اعضای مجاهدین خلق در فرانسه به اتهام ارتباط با فعالیت‌های تروریستی برخی از اعضای این سازمان به دستور مسعود رجوی دست به خودسوزی در مقابل سفارتخانه‌های فرانسه در نقاط مختلف جهان زدند. در روز‌های گذشته اعضای این گروه در مقابل سفارت آلبانی یا ایران در کشور‌های اروپایی تجمعاتی برگزار کرده و اقداماتی را نیز در دستورکار داشته‌اند، اما در انجام آن ناکام بودند.
چه اتفاقی باید بیفتد؟
براساس آنچه نجات‌یافتگان از اردوگاه اشرف می‌گویند، اگر اعضای این گروه حق انتخاب داشته باشند، حاضر به ادامه زندگی به شکل کنونی نیستند. آن‌ها تحت‌تاثیر عملیات روانی مجاهدین خلق، گمان می‌کنند درصورت خروج از اردوگاه و بازگشت به ایران به‌طور حتم اعدام خواهند شد. اگر آن‌ها در جریان عفو سایر اعضای این شبکه قرار گیرند خواهان بازگشت به ایران هستند. تهران اگرچه خواهان استرداد رهبران این گروه به جرم اقدامات تروریستی است، اما خواستار حق انتخاب سایر اعضا برای ادامه زندگی است. به‌طور حتم پایان دادن به حضور مجاهدین خلق به‌صورت یک تشکیلات در آلبانی مهم‌ترین برنامه‌ای است که ایران آن را دنبال می‌کند. اما در کنار آن ایران مصرانه خواهان بررسی پرونده فردی اعضای مجاهدین خلق برای اعطای کیس پناهندگی به آنهاست. به عبارت ساده‌تر، اعضای این شبکه باید اجازه داشته باشند بدون حضور نماینده مجاهدین خلق با نماینده کمیساریای سازمان ملل در امور پناهندگان گفتگو کنند تا مشخص شود چند درصد اعضای این گروه، حاضر به ادامه زندگی با سازمان هستند. پیش از این کمیساریای سازمان ملل در آلبانی دارای یک دفتر بود، اما با فشار آمریکا این دفتر تعطیل شد تا مجاهدین خلق پس از فرار از اشرف سرگردان شوند. براساس اظهارات افراد جداشده از سازمان درصورت چنین اقدامی گروه مجاهدین خلق دچار فروپاشی خواهد شد.
دومین موضوعی که باید آلبانی درباره آن تصمیم بگیرد اجازه رفت‌وآمد به درون اردوگاه اشرف مثل بقیه اماکن موجود در آلبانی است. با برداشته شدن دیوار‌های بلند که از اردوگاه اشرف یک پادگان مخوف نظامی ساخته است و ارتباط اعضا با مردم این گروه شانسی برای بقا ندارد.
سومین موضوع نیز پایان دادن به دسترسی خاص این گروه است تا آن‌ها دیگر مجال اقدام سایبری و تروریستی علیه مردم کشورمان را نداشته باشند.
چهارمین موضوع، اما مرتبط با خانواده این افراد است. صبح روز جمعه بسیاری از خانواده‌های اعضای گرفتار در فرقه مجاهدین خلق، برای قدردانی از اقدام دولت آلبانی در مقابل سفارت ترکیه به‌عنوان دفتر حافظ منافع کشور آلبانی در تهران تجمع کردند. انجمن نجات خانواده‌های اعضای گرفتار در فرقه تروریستی مجاهدین خلق خواسته‌های خود ازجمله آزادی عزیزان‌شان از بند سران گروه تروریستی مجاهدین خلق و نیز اجازه سفر به آلبانی برای دیدار با عزیزان‌شان را بعد از حدود چهل‌وچند سال مطرح کردند. خانواده این افراد می‌خواهند با فرزندان‌شان دیدار و گفتگو کنند و به آن‌ها اطمینان بدهند درصورت بازگشت اتفاقی بدتر از زندگی در اشرف برایشان نخواهد افتاد. با وجود این درخواست حقوق‌بشری تا به امروز خانواده این افراد نتوانسته‌اند با عزیزان‌شان صحبت کنند.