کرمعلی شعبان‌پور از خانواده‌های اعضای مجاهدین خلق در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری تسنیم، درباره نحوه اسارت برادرش در گروه تروریستی مجاهدین خلق و نحوه برخورد این سازمان با اعضا می‌گوید: برادر من سال 1367 در حالی‌که سرباز بود و حدود یک‌ماه از خدمت سربازی‌اش باقی‌مانده بود در عملیاتی که فرقه رجوی با پشتیبانی دولت عراق انجام دادند، در محدوده‌ی مهران اسیر این فرقه شد.
وی بیان کرد: من از سال 1382 تلاش کردم برادرم را ملاقات کنم ولی آن‌ها (سازمان مجاهدین خلق) اجازه ملاقات نمی‌دادند ولی با تحصن و درگیری توانستم برادرم را ببینم. بعد از آن نیز وقتی خانواده‌ها برای دیدار فرزندان‌شان به پادگان اشرف رفته بودند، ضمن ممانعت از ملاقات، ما را سنگ‌باران می‌کردند.
شعبان‌پور گفت: ما از دولت آلبانی تشکر می‌کنیم که دریافتند این فرقه، تروریستی است و 17 هزار ایرانی و 13 هزار عراقی را کشته است.
وی تصریح کرد: این فرقه چگونه می‌گوید من حامی حقوق بشر هستم؟ چه حامی‌ای هستند که یک خانم در آن سازمان نمی‌تواند روسری و لباسش را خودش انتخاب کند؟ این چه آزادی است؟ فرقه رجوی در اغتشاشاتِ ایران شعار “زن زندگی آزادی” را سر دادند ولی خودشان در یک فرقه 2 هزار نفری، آزادی را به اعضا نداده‌اند و دم از آزادی می‌زنند.
شعبان‌پور درباره مفهوم آزادی در این گروه تروریستی گفت: معنای آزادی‌ای که آن‌ها می‌گویند یعنی “دربند بودن” و یعنی اینکه “فقط حرفِ من باشد”. مردم در ایران اگر مشکلی دارند حرف‌‌شان را به دولتمردان می‌گویند ولی آن‌جا نمی‌شود حرف زد. کسانی که از بند فرقه رجوی گریخته‌اند درباره شرایط آن‌جا گفته‌اند اگر در پمپ بنزین یک زن حضور دارد، یک مرد حق ندارد به آن‌جا برود و باید صبر کند تا او خارج شود و بالعکس؛ این چه آزادی است؟
وی در پایان عنوان کرد: هم‌اکنون خواسته‌ی ما فقط دیدار با اعضای خانواده‌های‌مان نیست بلکه خواهان آزادی آنان هستیم.