اشرف 3 تنها زندانی است که زندانیان حق ارتباط با خانواده را ندارند. در اشرف 3 هیچ فرقی بین زندانی و زندانبان نیست، مسئولیت اعضای فرقه دو شیفته است. همه هم زندانی اند و هم زندانبان، نمونه آن را هیچ کجای دنیا نداریم و یکی از شاهکارهای رهبری فرقه مجاهدین خلق همین است!
افراد این قرارگاه از خود هیچگونه اراده و اختیاری ندارند، مجبورند مانند برده هر چه را به آنها دیکته می شود تکرار کنند یا هر مسئولیتی به آنها می دهند را کورکورانه انجام دهند ، اشرف 3 مکانی است که اعضای مستقر در آن مانند ربات عمل می کنند زیرا همواره مغزشویی می شوند، رهبران فرقه با نشست های عملیات جاری و غسل هفتگی 24 ساعته افراد را به لحاظ ذهنی تحت کنترل دارند. در چارچوب فرقه طبق ضوابط کسی حق ندارد تناقض حمل کند و با این عنوان می خواهند اعضای در بند، درون خود را بیرون بریزند و پیوسته تحت مراقبت قرار داشته باشند تا کسی از جاده اصلی که رهبران فرقه ترسیم کردند خارج نشود .
در زندان اشرف 3 آنهائی که از مقررات سر پیچی می کنند به شدت تنبیه می شوند. با برگزاری نشست های جمعی شخصیت فرد مورد نظر را می شکنند، صد نفر یا دویست نفر در یک نشست به فرد حمله ور می شوند و هر کدام حرف هایی را نثارش می کنند آن هم با لحن بسیار تند و با داد و فریاد و همراه با توهین و تحقیر، آیا شکنجه ای بالاتر از این داریم؟ من که سراغ ندارم و در جایی نخوانده ام.
یکی دیگر از شاهکارهای رهبری فرقه این است که به اعضا حق ارتباط با خانواده را نمی دهد نه حق دارند تماس بگیرند و نه حق دارند نامه ای برای خانواده بفرستند، جالب این است رهبری فرقه ارتباط با خانواده را مرز سرخ قلمداد کرده و به خانواده ها توهین هم می کنند و آنچه که وصف حال خودش است را به خانواده ها نسبت می دهد. محدودیت ها در اشرف 3 بسیار زیاد است. اعضای در بند به جز سیمای دروغین دسترسی به خبرهای بیرونی ندارند، اینترنت ندارند و اگر برای کار خودشان استفاده می کنند بالای سر کامپیوتر یک نفر مراقب می گذارند تا آن نفر به جز آن کاری که به او سپرده شده را انجام ندهد یعنی نمی تواند به قول خودشان در وب ولگردی کند و سایت های مختلف را ببیند. خلاصه در مدار بسته اشرف 3 تنها یک کار است که اگر صبح تا شب هم به آن بپردازی آزاد هستید و هیچ محدودیتی ندارد و آن مدح و ثنای مسعود و مریم رجوی است. در این رابطه مسئولین کیف می کنند و می گویند فلانی در رهبری ذوب شده است. این رویکرد را از طنز های روزگار باید دید.
گلی