یکصدوبیست و هشتمین جلسه گفتگوی حسین مهری با سعید شاهسوندی با سابقه ترین عضو جداشده سازمان مجاهدین خلق و در ادامه مباحث مربوط به انقلاب درونی موسوم به ایدئولوژیک حول محاکمه علی زرکش و خودکشی مجتبی میر میران در اشرف ادامه یافت. در ابتدای جلسه مهری درباره سابقه محاکمات درون تشکیلاتی در سازمان مجاهدین خلق سوال کرد. شاهسوندی با اشاره به محاکمه پرویز یعقوبی، محاکمه علی زرکش را دومین نوع محاکمات درون تشکیلاتی در سازمان مجاهدین خلق نام برد. وی همچنین تاکید کرد بعد از وقوع انقلاب ایدئولوژیک و مشخصا عملیات فروغ از طریق اعضای جداشده مطلع شده که بعضا بسیاری از اعضای منتقد و ناراضی تحت عناوینی از جمله بریده و وابسته به ایران محاکمه درون تشکیلاتی شده اند که در نهایت به زندان و اعمال فشارهای روحی و جسمی بر متهمین منتهی شده است. شاهسوندی همچنین در پاسخ به این سوال که آیا اعضای شورای ملی مقاومت از اتفاقات درون سازمان و از جمله محاکمه علی زرکش مطلع شده اند یا خیر تاکید کرد ابدا هیچیک از این آقایان از این مسائل مطلع نشدند به این دلیل که مجاهدین هیچ مشروعیتی برای آنان قائل نبودند. حتی اعضاء و معاونین سیاسی سازمان نیز بعد از یک سال از محاکمه علی زرکش باخبر شدند. شاهسوندی در این خصوص گفت:
“بعد از جدایی قاسملو و بنی صدر از شورای ملی مقاومت دیگر چیزی از شورا باقی نماند. بعد از این اعضای شورا آدم های رنگ شده سازمان مجاهدین بودند و اسامی ساختگی از جمله شورای اصناف، کانون اساتید دانشگاه و… که تمامی تشکل های پوششی سازمان بودند.” در ادامه شاهسوندی به خودکشی مجتبی میرمیران در اشرف اشاره کرد و به نقل از یادداشتی از کمال رفعت صفایی از اعضای جداشده و متوفی سازمان جریان خودکشی میرمیران را از زبان وی نقل کرد. در بخشی از این یادداشت اشاره شده است که روزی در قرارگاه اشرف ضمن اعلام اجتماع افراد به آنها اطلاع داده می شود میرمیران دست به اقدام احمقانه خودکشی زده است. به نقل از جابرزاده در این رابطه اعلام شده است این اتفاق مهمی نیست و تنها یک کفن و دفن روی دست سازمان باقی گذاشته است و در عین حال از اعضای حاضر خواسته می شود تحت هیچ شرایطی درباره موضوع خودکشی میرمیران با یکدیگر صحبت نکنند. شاهسوندی با اشاره به خودکشی مرضیه پروانه در اشرف و خودکشی میرمیران و رابطه این وقایع با انقلاب ایدئولوژیک درونی مجاهدین گفت:
“انقلاب ایدئولوژیک با خودکشی مرضیه پروانه شروع می شود و با محاکمه علی زرکش و محکوم کردن او ادامه پیدا می کند و محصول بعدی آن خودکشی مجتبی میرمیران است.”
شاهسوندی خودکشی میرمیران را ناشی از اعتراض وی به مناسبات و مشخصا اعلام انقلاب ایدئولوژیک دانست و تاکید کرد میرمیران با انتخاب اینگونه مرگ خود جلو اتهاماتی از قبیل ترس و روزمرگی و… توسط مجاهدین را بسته است و با این شیوه خودکشی اعتراض خود را نسبت به مناسباتی که حداقل حقوق انسانی در آن نقض شده را مورد تاکید قرار داده است.
شاهسوندی در بخشی دیگر از اظهاراتش به رهبری عقیدتی به منزله تازه ترین دستاورد رجوی از انقلاب ایدئولوژیک اشاره کرد و گفت معنی صریحش این است که هر گونه اعتراض و انتقاد به رهبری مترادف است با خیانت. “وی به بخشی از اعترافات و دست نوشته های اعضای سازمان به هنگام خروج از سازمان اشاره کرد و آنها را به عنوان بخشی از اسناد افتخار این افراد و در عین حال سند عقب ماندگی تاریخی آنها در مقطعی از تاریخ تلقی کرد. شاهسوندی همچنین درباره شیوه اطلاع رسانی و اهمیت آن در مناسبات درونی مجاهدین گفت:
“در سازمان مجاهدین وقایع را توضیح نمی دهند اطلاع می دهند. البته هر واقعه ای را هم در سازمان به هر عضو آن اطلاع نمی دهند.”
قرار است در جلسه آینده ادامه یادداشت کمال رفعت صفایی درباره خودکشی میرمیران به نقل از شاهسوندی قرائت و مباحث مربوط به انقلاب ایدئولوژیک دنبال شود.