برادر عزیز علیمراد جان سلام
امیدوار هستیم که در صحت و سلامت کامل باشید.
برادر عزیزم ما در این سالها چندین بار به بهانه های مختلف برایت نامه نوشتیم به این امید که به طریقی به دستت برسد و بدانی که به یادت هستیم. از سازمان ها و نهادهای حقوق بشری هم مرتب جویای سلامتی و یک خبری از تو شدیم.
متاسفانه سران فرقه ای که در آن اسیر هستی و به سر می بری مانع به نتیجه رسیدن تلاش های ما هستند. آخرین بار در دوران کرونا بود که مادرمان درخواست تماس تلفنی با تو را داشت که باز هم رجوی با این درخواست موافقت نکرد. در نهایت مادرمان با افسوس و در حسرت دیدارت از دنیا رفت.
برادرجان ما از تو خواهشی داریم. لطفا کمی وقت بگذار و از خودت سئوال کن که وقتی در تشکیلاتی که درآن به سرمی بری این همه سال نه اجازه تماس تلفنی ساده و نه ملاقات به تو داده می شود و نه اجازه داده می شود از مرگ پدر و مادرت با خبر شوی و نه اجازه داده می شود از اوضاع بستگانت و برادران و خواهرانت طی بیش از سه دهه کم ترین اطلاعی داشته باشی و نه حتی به شخص خودت اجازه داده می شود حتی یک مورد یک ساعت در این همه سال مرخصی داشته باشی! ته این اسارت چه خواهد شد.واقعاً اسم این شرایط را چه میگذاری؟
برادر عزیزم از تو درخواست داریم مرد و مردانه یک لحظه خود واقعیت باش و تصمیم بگیر که زمام زندگیت را خودت به دست بگیری و برای خودت زندگی کنی و آن گونه که خودت دوست داری.